7.
Fəlsəfi antropologiya. Personalizm
Fəlsəfi antropologiya (yun. «anthropos»-insan və «logos»-
təlim, söz) ekzistensializmə yaxın olan fəlsəfi prinsipi insanın
elmi baxımdan öyrənilməsi ilə birləşdirmək, seçdikləri fəlsəfi
prinsipləri elmi faktlarla əsaslandırmaq cəhdindən ibarətdir.
Fəlsəfi antropologiya emosiya, instinkt, ehtiras sahələrini
tədqiq etməyə cəhd edir, insanın daxili aləmindəki bu cəhətləri
mütləqləşdirir, zehni (intellektual) başlanğıcm rolunu kiçildir.
Antropoloji fəlsəfənin nümayəndələri özlərinin insan və onu
əhatə edən gerçəklik haqqında anlayışlannı insanın öz
varlığından çıxarır, dünyanı insanın mahiyyətindən törəyən bir
şey hesab edirlər.
Fəlsəfi antropologiyanın ideya mənbələri hər şeydən əvvəl
alman romantik fəlsəfəsi və həyat fəlsəfəsinin sonrakı
mərhələsidir. İnsan varlığının müxtəlif təzahürlərinin
metodoloji cəhətdən əsaslandırılması və bilavasitə təhlili üçün
fəlsəfi antropologiya — kantçılıq və yeni kantçılıq
transsendentalizminin,
Husserlin
transsendental
fenomenologiyasınm, Haydeggerin ekzistensializminin bəzi
prinsiplərindən geniş istifadə edir. Fəlsəfi antropologiyaya
Nitsşe və Dilteyin də təsiri böyükdür.
Dostları ilə paylaş: | 
