downloaded from KitabYurdu.org
VII
* * *
başladı:
-
Elə hesab eləyin ki, daha həyatım puç olub. Bu yandan Oqtay da
həmin gün onların evində olmağıma görə məni tənələyir. Deyir
qardaşmgilə getməyə vaxt tapdın. Yad kişilərin məni istintaq
eləməsindən də çox əsəbiləşir. Çalışın ki, məni daha bu işə qatmayın.
Xahiş edirəm! Mənim ailəmin dağılmağına razı olmayın!
Əlləri ilə üzünü örtüb hönkürtüylə ağlamağa başladı. Ağladıqca ətli
çiyinləri atılıb-düşürdü.
-
Ağlamayın, - dedim. - Qardaşınızın qatilini mütləq tapacağıq.
Ancaq gərək siz də bu işdə bizə kömək edəsiniz.
Yaylığı ilə gözlərini qurulayıb üzümə baxdı:
-
Mən nə kömək edə bilərəm?
-
Sizin fikrinizcə bu cinayəti kim etmiş olar?
-
Nə bilim... Deyə bilmərəm...
-
Paşadan, ya Namiqdən şübhələnmirsiz ki?
Bu dəfə çiyinlərini çəkdi.
-
Bəs Ağasəməd necə?
-
Ondan şübhələnirəm. O gecə o məni görəndə özünü itirdi.
-
Axı onun deməyinə görə, o hətta sizinlə zarafat da edib. Deyib ki,
bu nədir, islanmış cücəyə dönmüsən.
-
Özünü itirib söz tapmadı deməyə. Ona görə elə dedi. Qardaşımı o
öldürüb! Ondan nə desən çıxar.
-
Bizim Cinayət Axtarış bölməsinin rəisi Təyyar müəllim də ondan
şübhələnir. Axı Ağasəmədin arvadı təsdiq edir ki, ərinin evdən
çıxmağı ilə qayıtmağı bir olub. Çünki o, Mikayılgili səsləyibsə də
cavab verən olmayıb. Təranə birdən qəzəblə dilləndi:
- Yalan deyirlər! Həbibə kimi həyasız, araqarışdıran qadın bütün
kənddə yoxdur. Onlar
yəqin ki, sözü bir yerə qoyublar.
Təranə ilə söhbəti bitirib rayon mərkəzinə qayıtdım. Namiqgildə və
məktəbdə apardığım sorğu- sual barədə mayor Seyidova məlumat
verdim. Təyyar müəllim o saat Ağasəmədi kabinetə gətirməyi
tapşırdı. Onu özümlə gətirib içəri saldım və keçib oturdum. Axşam
Ağasəmədin başına elə oyun açmışdılar ki, indi də ayaq üstə güclə
downloaded from KitabYurdu.org