F. M. Dostoyevski alçaldilmiş VƏ TƏHQİr ediLMİŞ İnsanlar
Yüklə 3,63 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
694 açaraq, heyrət və kədərlə Nataşaya baxır, onun əlini əlindən buraxmırdı. Birdən Nataşa soruşdu: – Siz onu çox sevirsiniz? – Bəli. Mən də sizdən bir şey soruşmaq istəyirəm, elə bu fikirlə də gəlmişəm: deyin görüm, siz onu nəyinə görə sevirsiniz? Nataşa cavab verdi: – Bilmirəm, – sanki onun cavabından acı bir səbirsizlik hissi duyuldu. Katya soruşdu: – Siz necə bilirsiniz: o ağıllıdırmı? – Yox, mən onu ancaq elə sevirəm… – Mən də. Mənim elə bil ona yazığım gəlir. – Mənim də. Katya həyəcanla dedi: – İndi biz onunla nə edək?! Sizi o məndən ötrü necə atıb gedir, – başa düşmürəm! İndi bax, sizi görürəm, bunu başa düşə bilmirəm! – Nataşa cavab verməyərək yerə baxırdı. Katya bir az susdu, sonra birdən stuldan qalxıb www.vivo-book.com
695 Nataşanı üsulluca qucaqladı. Onlar bir-birini qucaqlayaraq ağladılar. Katya Nataşanı qucağından buraxmayaraq, kreslosunun qoltuğu üstündə oturub onun əllərini öpməyə başladı. Sonra ağlaya-ağlaya dedi: – Əgər bilsəniz ki, mən sizi nə qədər sevirəm! Gəlin bacı olaq, gəlin həmişə bir-birimizə məktub yazaq… Mən sizi həmişə sevəcəyəm… Sizi elə sevəcəyəm, elə sevəcəyəm ki… Nataşa ondan soruşdu: – O sizə deyibmi ki, iyunda bizim toyumuz olacaq? – Deyib. O deyirdi ki, siz də razısınız. Siz yəqin ki, bunu elə-belə demisiniz, ona təsəlli vermək üçün, elə deyilmi? – Əlbəttə. – Mən bunu belə də başa düşdüm. Nataşa, mən onu çox-çox sevəcəyəm, hər bir şeyi sizə yazacağam. Deyəsən, bu yaxında o mənim ərim olacaq, – iş belə göstərir. Onlar hamısı belə deyir. Əzizim Nataşa, indi siz daha… öz evinizə gedəcəksiniz? www.vivo-book.com
696 Nataşa ona cavab vermədi, lakin dinməz-söyləməz bərk-bərk onu öpdü. – Xoşbəxt olun! Katya:
– Siz də… siz də… – dedi. – Bu anda qapı açıldı, Alyoşa içəri girdi. O daha özü ilə bacara bilməmişdi, bu yarım saatı gözləmək iqtidarında olmamışdı. O, Nataşa ilə Katyanı bir-birini qucaqlamış, ağlamış görüb, gücdən düşmüş, iztirab çəkmiş bir adam kimi, onların qabağında diz çökdü.
Nataşa ona dedi: – Daha sən niyə ağlayırsan? Məndən ayrıldığın üçün ağlayırsan? Bu ayrılıq çox sürməyəcək. İyunda qayıdıb gələcəksən? Katya da, Alyoşaya təsəlli vermək üçün, göz yaşları içində tez dedi: – Toyunuz da onda olacaq… – Nataşa, mən səni bircə gün, bircə gün də qoyub gedə bilmirəm. Mən sənsiz öləcəyəm… İndi sən mənim üçün nə qədər əzizsən, – sən bunu bilmirsən! Bəli, indi!.. www.vivo-book.com
697 Birdən Nataşa canlandı: – Sən belə elə: qrafinya heç olmasa bir qədər Moskvada qalacaqmı? Katya:
– Bəli, bir həftəyə qədər olacaq, – dedi. – Bir həftə! Bundan yaxşı nə olar: sən sabah onları Moskvaya kimi ötürərsən, bu bircə günlük işdir, elə o saat da yanıma qayıdarsan. Eləki onlar Moskvadan getməli oldu, – onda biz biraylığa ayrılarıq, – sən onları ötürmək üçün Moskvaya qayıdarsan. – Bax belə, belə… Siz də heç olmasa, dörd gün yenə bir yerdə olarsınız. – Bu fikir Katyanın çox xoşuna gəldi, mənalı bir nəzərlə, bir-birinə baxdılar. Bu yeni plandan Alyoşanın duyduğu sevinci ifadə edə bilmirəm. O birdən tamamilə sakitləşdi, üzü fərəhlə güldü, Nataşanı qucaqladı, Katyanın əllərini öpdü, məni də qucaqladı. Nataşa dərdli-dərdli gülümsəyərək ona baxırdı; lakin Katya buna tab gətirə bilmədi: odlu, parlaq bir nəzərlə mənə baxdı, Nataşanı qucaqladı, getmək üçün ayağa qalxdı. Lap elə bil qəsdən fransız qadını bu zaman adam göndərib www.vivo-book.com
698 xahiş edirdi ki, görüşü tez qurtarsınlar, deyilən yarım saat qurtarmışdır. Nataşa ayağa qalxdı. Onlar qabaq-qabağa durub bir- birindən tutmuşdu, sanki ürəklərindəki dərdlərini öz baxışları ilə bir-birinə ifadə etməyə çalışırdılar. Katya dedi: – Biz, axı, bir daha bir-birimizi görməyəcəyik. Nataşa da cavab verdi: – Bir daha bir-birimizi görməyəcəyik, Katya! – Elə isə gəl görüşüb ayrılaq. – Onlar qucaqlaşdı. Katya tez-tez pıçıldadı: – Məni qarğımayın… Mən isə… həmişə… arxayın olun… o xoşbəxt olacaq… – Alyoşanın əlindən tutaraq tez dedi: – Gedək, Alyoşa, məni ötür! Onlar çıxandan sonra Nataşa həyəcanla, ağır iztirab içində dedi: – Vanya! Sən də get… Qayıdıb gəlmə: Alyoşa axşam saat səkkizə kimi mənim yanımda olacaq: axşam o daha burda qala bilməz, gedəcək. Mən tək qalacağam… Saat doqquzda gəl. Xahiş edirəm! www.vivo-book.com
699 Axşam saat doqquzda Nellini (fincanı sındırandan sonra) Aleksandra Semyonovna ilə bir yerdə qoyub Nataşanın yanına getdim: o tək idi, məni səbirsizliklə gözləyirdi. Mavra samovarı gətirdi. Nataşa mənə çay töküb divanda oturdu, məni yanına çağırdı. Diqqətlə mənə baxaraq dedi: – Budur, hər şey bitdi! – Mən bu baxışları heç vaxt unutmayacağam. Sonra əlimi sıxaraq əlavə etdi: – Budur, bizim sevgimiz bitdi! Yarımillik bir həyat! Amma bütün ömrüm boyu unudulmayacaq! – Onun əlləri od kimi yanırdı. Mən ona isti paltar geyib yatağında uzanmağı məsləhət gördüm. – Bu saat, Vanya, bu saat, – mənim mərhəmətli dostum! Qoy bir az danışım, bəzi şeyləri yadıma salım… Mən indi lap əldən düşümşəm, xəstə kimiyəm… Mən onu sabah saat onda axırıncı dəfə görəcəyəm… axırıncı dəfə!.. – Nataşa, sən xəstəsən, bu saat titrədəcəksən, özünə yazığın gəlsin.
Yüklə 3,63 Mb. Dostları ilə paylaş:
|