- 57 -
fəzasının düzxətli yox, əyrixətli olması haqqında fərziyyənin
təsadüfi olmadığını göstərir.
Elmi düşüncə fəlsəfi mülahizələri (filosofluğu) məqbul
saymadığı kimi, fəlsəfə də təbii-elmi bilikləri və formal məntiqi
məhdud və qüsurlu bir şey hesab edir. Lakin paradoksal
görünən budur ki, mahiyyətcə fəlsəfəyə qarşı olan formal mən-
tiqin və təbii-elmi düşüncə qəliblərinin yaradıcısı olan Aristotel
fəlsəfi fikrin də ən böyük korifeylərindən biri hesab olunur və
təsadüfi deyildir ki, orta əsrlər islam dünyasında «birinci
filosof» dedikdə məhz Aristotel nəzərdə tutulurdu. Görünür, bu
mövqeyin təsirindəndir ki, peripatetiklərin demək olar ki,
hamısı fəlsəfə ilə yanaşı, «məntiq» kitabları da yazmağı
unutmurdular. Amma bu da təsadüfi deyildir ki, Fərabi, Biruni,
İbn Sina kimi mütəfəkkirlər də eynən Aristotel kimi,
ensiklopedik biliyə malik olan alimlər idi. Görünür, onların
Platona deyil, məhz Aristotelə bənzədilməsi, öz dövrlərinin
Aristoteli hesab olunmaları da elə bu alimlikdən irəli gəlir.
Halbuki, fəlsəfi görüşlərinə görə onlar Platona və «yeni
platonçulara» daha çox yaxın idilər.
Maraqlıdır ki, Aristotel özü özünü alimdən daha çox
filosof kimi görür və əksinə, ənənəvi filosofları (sofistləri,
dialektikləri) filosof hesab etmirdi.
1
(Əslində o dövr üçün bu,
təbii idi). Onun daha çox alim olması, o dövrdə «fəlsəfə» adı
altında da ilk dəfə olaraq yeni bir sahəni: elmin metodologiya-
sını yaratması və müasir terminologiya ilə desək, fəlsə-fənin
metodoloji funksiyasının təməlini qoyması hələ indi-indi aydın
olur. Aristotel isə təbii ki, bütün bunları məhz fəlsəfə hesab
edirdi: «Əqli nəticələrin təməlinin tədqiqi də filosofun işidir.
Onlar ümumiyyətlə mahiyyəti öyrəndiyindən, – bu aydındır».
2
Bununla belə, Aristotel dar ixtisas sahiblərini fərqləndirməyi də
unutmur: «Kim ki, hansısa sahədə ən böyük biliklərə malikdir,
öz predmetinin sübutlu təməllərini göstərməyi də
bacarmalıdır».
3
Aristotelin bu kateqoriyadan olan tədqiqatçıları
1
Аристотель. Метафизика. – Соч. в 4-х томах, том 1, М.,
«Мысль», 1975, стр. 123.
2
Аристотель. Метафизика. – Соч. в 4-х томах, том 1, стр. 125.
3
Yenə orada.
- 58 -
fərqləndirməsi, hətta baxmayaraq ki, sonradan onları da
filosoflara qatır, – çox önəmlidir. Görünür, bizim Aristoteldən
alimləri filosoflardan fərqləndirməsini gözləməyimiz dövrün
paradiqmasını nəzərə almamağımızdandır. İndi – elmin
prioritetliyi zəmanəsində fəlsəfəni də elmə qatmaq istəyinə
simmetrik olaraq o dövrdə elmi də fəlsəfəyə qatmaq çox təbii
görünürmüş.
İstər-istəməz sual olunur ki, bu iki fərqli mahiyyəti (elmi
və fəlsəfi düşüncəni) bir şəxs özündə necə birləşdirə bilmişdi?
∗
Bəlkə, Aristotelin öz ustadına – Platona qarşı çıxmasının da
təməlində onun bu daxili ikiləşməsi dururdu. Alim Aristotel
fəlsəfəni də elm hüdudlarına salmaq cəhdi göstərmirdimi?
Onun Platondan ayrılmasının əsas səbəbi də bu deyildimi?
Göründüyü kimi, elmi və fəlsəfi düşüncənin fərqlərinin
nəzərə alınması bütün dövrlərdə fəlsəfi fikir tarixinin ən nəhəng
simalarından biri kimi qəbul olunmuş Aristotel haqqında
skeptik münasibətə gətirib çıxarır. Amma belə skeptik
münasibət heç də ancaq bizim tədqiqatın nəticəsi kimi hasil
olmur. K.Popper Aristotelin filosofluğu məsələsinə daha kəskin
mövqedən yanaşır: «Aristotel təliminin olduqca geniş və
nəhəng hüdüdlarına baxmayaraq, o heç də aparıcı, orijinal
mütəfəkkir olmamışdır. Onun xidməti başlıca olaraq Platonun
ideyalar korpusunu sistemləşdirməkdən və empirizmə, xüsusən
bioloji problemlərə daha böyük maraq göstərməsindən
ibarətdir».
1
Əlbəttə, K.Popperin münasibətində ifrat kəskinlik
vardır. Aristotelin bir mütəfəkkir kimi yaradıcı şəxs olmasını
inkar etmək, onu az qala Platonun şərhçisi kimi təqdim etmək
bir növ orta əsr müsəlman filosoflarına, peripatetiklərə ədalətsiz
münasibəti xatırladır. Digər tərəfdən, nəzərə alınmalıdır ki,
Aristotel öz fəlsəfi fəaliyyətini sadəcə Platon təlimini sistemə
salmaqla məhdudlaşdırmamış, əksinə, bir sıra ciddi məsələlərdə
∗
Əlbəttə, fəlsəfəni elm və ideologiya çərçivəsinə salan marksizm-
leninizmin şinelindən çıxan bir sıra fəlsəfəçilər üçün burada nəinki
təəcüblü bir şey yoxdur, əksinə, fəlsəfənin elm çərçivəsinə salınması
elə Aristotelin filosofluğuna da ən yaxşı dəlalətdir.
1
К. Поппер. Открытое общество и его враги. Том. 2. М.: Фе-
никс, 1992, стр. 7.
- 59 -
onu tənqid etmiş, ondan fərqli bir mövqedə dayanmış və ya
dayanmağa çalışmışdır. K.Popper məhz bu sonuncu variantı,
«dayanmağa çalışmışdır» ifadəsini seçərdi. Belə ki, onun fikrinə
görə, Aristotel Platonu çox vaxt məqsədyönlü surətdə və
mənasız tənqid edir.
1
Aristotelin Platona qarşı tənqidi mövqeyi doğrudanmı
qısqanclıqdan irəli gəlirdi? Bizcə, bu mövqe fərqi daha çox
dərəcədə düşüncə tərzlərindəki fərqlə bağlı idi. Bu cəhət K.Pop-
perin də nəzərindən qaçmamışdır. O, belə hesab edir ki,
Platonun dərinliklərə nüfuz edən fəhmi müqabilində Aristotelin
yaxşı ölçülüb-biçilmiş, tarazlı mühakimə
və quru
sistemləşdirmə qabiliyyəti var idi.
2
Lakin burada başqa bir amil
də nəzərə alınmalıdır. Aristotel bir elm adamı olaraq Platon
ideyalarını həm sözün müstəqim mənasında, həm də məcazi
mənada yerə endirməklə onu sanki tətbiq üçün hazırlayırdı. Əbu
Turxanın dediyi kimi, Platon təlimi elə bir dəryadır ki, sonrakı
əsrlərdə bu dəryadan bütün istiqamətlərdə kiçik və böyük çaylar
axmışdır. Bu dəryaya axıb tökülən və onu soğulmaqdan
saxlayan çaylar isə azdır. Aristotel də Platonun ideya
dəryasından faydalanırdı. Lakin onun timsalında Platon
dəryasından axan çay torpağı suvardıqdan sonra yenidən
(praktik biliklə tamamlanaraq – bulanlıq şəkildə) Platon
dəryasına tökülür. Başqa sözlə, Aristotel sanki Platon fəlsəfəsi
ilə təbiət elmləri arasında körpü atmağa çalışır. Lakin təbii ki,
bu fəlsəfənin tətbiq üçün hazırlanması, əməli şüur müstəvisinə
keçid prosesi özü bir inkar aktı idi. İnkarı inkar məqamında isə
Aristotel yenidən Platona qayıdır və bulanlıq çaylar yenidən
ideya dəryasına tökülür.
K.Popper Aristotel fəlsəfəsinin Platondan fərqli görünən
məqamlarından birini misal çəkərək yazır ki, Platona görə, hər
şey öz mövcudluğuna, fəaliyyətinə kamil haldan başlasa da,
sonradan dağılmağa, çürüməyə, pisləşməyə doğru getdiyi halda,
Aristotel kamilləşmə istiqamətində inkişafı da qəbul edir.
Düzdür, Aristotel hələ o dövrdə Spevsipp tərəfindən irəli
sürülən ümumi bioloji təkamül təlimini dəstəkləmir, amma daha
1
Yenə orada, səh. 8.
2
Yenə orada.
Dostları ilə paylaş: |