1 Ramiz Dəniz
Yüklə 2,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
263 Yelizaveta biləndə ki, atası “Eurovision” keçirilən zaman Bakıda olacaq, o, da Xəzərin qoynunda yerləşən ən böyük şəhərə getməyini təkid edir. Ata da heç bir müqavi- mət göstərmədən öz razılığını bildirir. Yelizavetanın Bakı- ya getməsi ən çox Nizaminin ürəyindən oldu. Necə olsa, azərbaycanlı tələbənin, mərdliyinə və qətiyyətinə görə qıza böyük rəğbəti vardı. Həm də qızın özünün də azərbaycanlı tələbəyə müəyyən bağlılığı yaranmışdı. Robert ilə olan son münaqişədən sonra Yelizaveta demək olar ki, hər gün dərs başa çatan kimi Nizami ilə universitetin yaxınlığındakı kafeyə gedib, orada bir saat vaxtını keçirirdi. Sergey qızı ilə birlikdə Buranovski nənələrinə dəstək olmaq üçün həmin möhtəşəm musiqi yarışmasının finalına bilet əldə etmək istədiyini gizlətmədi. Nizami də söz verir ki, qohumlarının vasitəsilə o, qiymətindən asılı olmayaraq finala bilet təşkil edəcək. Azərbaycanlılara qarşı rəğbəti olmayan Aleksandr qəti olaraq Bakıya getməkdən imtina etdi. Bu məsələdə Janna xüsusi rol oynamışdır. Bundan əlavə ermənilərin yaydığı təbliğata əsasən, gənc müxbirdə belə bir stereotip fikir yaranmışdı ki, Bakıya gedən adamların sağ-salamat vətən- lərinə qayıtmağa heç kim zəmanət verə bilməz. Yəni, yayı- lan şayiələrə əsasən həmin şəhər əcnəbilər üçün həddindən artıq təhlükəli yer sayılırdı.
264 Sergeygil Bakı hava limanında enən təyyarədən düşən kimi onları Nizaminin atası Əvəz qarşıladı və o, vaxt itirmədən qonaqları, dostu Füzulidən müvəqqəti aldığı “Mersedes” markalı maşınına mindirib, oradan evinə yola düşdü. Nizami ilə Yelizaveta arxa oturacaqda əyləşdilər. Öz qonaqpərvərliyini nümayiş etdirən azərbaycanlı həkim rus alimini qızı ilə birlikdə elə qarşılamışdı ki, sanki onlar bir- birilərini uzun müddət tanıyırdılar. Onlar tanış olanda Sergey rəsmiyyətdən uzaq olsun deyə, Əvəzdən xahiş etdi ki, ona “sən” deyə müraciət etsin. Aeroportdan şəhər istiqamətində hərəkət edən maşın kifayət qədər sürət yığdığından nə Sergey, nə də ki, onun qızı ətrafdakı mənzərəni tikililərlə birlikdə yaxşıca seyr edə bilmirdilər. Marağını gizlətməyən rus ziyalısı dözə bilmə- yib səbirsizliklə dedi: - Əvəz, hava limanından bilinir ki, şəhəriniz yaxşılığa doğru xeyli dəyişibdir. İmkan ver qoy ətrafa tamaşa edim. - Hamınız yol gəlmisiniz, istəyirəm sizi evə tez çatdırım ki, bizim yeməkləri dadasınız. – rus dilində azacıq ləhcə ilə də olsa, sərbəst danışan həkim maşının sürətini bir qədər azaltdı. - Günorta yeməyindən sonra isə şəhərə çıxarıq və sizi Bakının ən gəzməli yerlərinə aparacam. - Sən fikirləşdiyin kimi biz ac deyilik. Evə bir qədər gec də getsək olar.
265 Əvəz maşının sürətini bir qədər də azaltmalı oldu. Bundan sonra əcnəbi qonaqlar nəzarət bucağına düşən bütün görüntüləri diqqətlə seyr etməyə başladılar. Maşın “Koroğlu” metrostansiyasını arxada qoyub Heydər Əliyev prospekti ilə şəhər istiqamətində gedən zaman, təbiətən səmimi insan olan rus ziyalısı ətrafa tamaşa edə-edə bir ay bundan əvvəl Ermənistanda olduğunu söyləyərək, bildirdi ki, Bakı ilə İrəvan şəhərləri arasında yerlə göy kimi fərq var – biri həddindən artıq inkişaf edir, o biri isə tənəzzüldən çıxa bilmir. Bir az keçəndən sonra isə o, Ermənistanı inkişafdan geri qalan ölkə, Qarabağı isə bütün dünyadan təcrid olunmuş hərbi düşərgə adlandırdı. Xüsusilə vurğuladı ki, orada mülkü əhalidən çox hərbi qulluqçular var. - Dolanışıq olmayanda millət nə etsin ki? – deyə öz həkim təəssüf hissilə dilləndi. – Xalqın qayğısına qalmayan erməni siyasətçiləri, xaricdə kef çəkən erməni lobbisi və onların havadarları həm Ermənistanı, həm də Qarabağı belə bir şəkildə görmək istəyirdilər. İndi isə həmin düyündən çıxa bilmirlər. Qarabağ işğal olunandan bəri Əvəz ailəsi ilə istifadədə olan bir uşaq bağçasının təsərrüfat üçün ayrilmış binasında qalırdı. Həmin bağçada onun ailəvi dostu olan ədəbiyyat müəllimi İsgəndər də ailəsi ilə birlikdə məskunlaşmış və bu
266 neçə ildə bir-birilərinə kömək əllərini uzadıraq, mehribançı- lıq şəraitində ömür sürürdülər. Bundan əlavə Əvəz hələ Qarabağda tanış olduğu Füzuli, Kamil və Vahidlə də dostluq edir və mütəmadi olaraq onlarla görüşlər keçirirdi. Elə rus qonağını qarşılamaq üçün maşını ona Füzuli vermişdi ki, tarixiçi pedaqoq heç bir əziyyətlə üzləşməsin. Əvəz qonaqları Keşlə qəsəbəsində yerləşən keçmiş “Ət kombinatı”nın yaxınlığındakı, böyük olmayan həmin bağçanın ərazisinə gətirdi. Şəhər xəstəxanalarının birində həkim işləyən Əvəz bir azərbaycanlı kimi qonaq qarşısına necə çıxmağı yaxşı bilirdi. O, elə etməliydi ki, oğlunun müəllimi nəinki onun evindən, hətta Azərbaycandan belə narazı getməsin. Məhz buna görə də Əvəz əvvəlcədən planlaşdırmışdı ki, ziyafət- dən sonra Sergeyi qızı ilə birlikdə dostu Füzulinin evinə aparsın ki, onlar lazımi şəkildə istirahət edə bilsinlər. Qapını 48-51 yaşlı, başını yaylıqla örtmüş o qədər də kök olmayan, uzunsifət, xoş baxışlı, alçaqboy, yaraşıqlı bir qadın açdı və sevincək halda hamını salamladı. Gələnlər həmin an içəri dəvət edildilər. Nizamidən başqa Əvəzin 16 və 19 yaşında iki qızı və 25 ilini başa vuran bir oğlu da vardı. Füzuli adlı oğlu mühafizə polisinin əməkdaşı kimi özəl bankların birini qoruyurdu.
Yüklə 2,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|