1 Ramiz Dəniz
Yüklə 2,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
311 Qarabağ probleminin sülh yolu ilə həll olunmasının tərəfdarıyıq. Ermənilər havadarlarına arxalanaraq, özlərini son qətli- amlarda cəzasız hiss edirlər. Təəssüflər olsun ki, nəinki Avropa Birliyi, hətta özlərini demokrat adlandıran digər ölkələr də ermənilərin bəşəri cinayətə, Azərbaycan xalqının başına açılan müsibətə göz yumur. - Əziz qonaq, bilmirəm sizin ermənilərə münasibətiniz necədir, - deyə Əvəz səbirsizliklə əlavə etdi. - amma səmimiyyətlə bildirməliyəm ki, onlar yırtıcı heyvanlardan da amansızdırlar. Mənim, Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Allahverdi Bağırov adlı dostum olmasaydı, əsirlikdə olan hər iki qardaşımın nəinki dirisini, hətta meyidlərini də ala bilməyəcəkdim. Allah qəni-qəni ona rəhmət eləsin! - Amin! – deyə ətrafdakılar bir ağızdan dilləndilər. Yuxarıda qeyd olunduğu kimi, Qarabağ müharibəsində həddindən artıq şücaət göstərmiş Allahverdi Bağırovun fəaliyyəti nəticəsində İlqarla Mariz başqa girovlarla birlik- də erməni əsirləri ilə dəyişdirilərək qohumlarına təhvil verilmişdilər. O, döyüşlər apara-apara yüzlərlə azərbay- canlıları girovluqdan azad edərək, onları ailələri ilə qovuşdurmuşdu. Allahverdinin ən böyük hərbi uğuru 1992-ci ilin 12 iyun- da Aranzəmin və Naxçıvanlı kəndi döyüşlərində olmuşdur.
312 O zaman Naxçıvanlı kəndində işğalçıların bütün canlı qüv- vəsi və texnikası darmadağın edilmiş, döyüşçülər Əsgəran qalasına qədər irəliləmiş, Pircamal kəndindəki bütün yüksəkliklər tutulmuşdu. Onun taburu Kətük kəndi ilə üzbəüz mövqe tutmuşdu. Həmin döyüşdən Ağdama qayı- dan Allahverdi Bağırov minaya düşərək şəhid olmuşdur. Onlar nəzərdə tutulan mənzilə çatanda gördülər ki, Klara elə qonşularla birlikdə həyətdə qurulan çadırda idi. Qonşulardan kimsə dünyasını dəyişmiş və erməni qadını da bir qonşu kimi yas mərasimində iştirak edirdi. Daha doğrusu o, mətbəx adlanan çadırda yemək hazırlanmasında hüzr sahibinə köməklik göstərirdi. Belə olan halda qonaqlar elə bina girişinin ağzında Nazimlə görüşüb, ondan hal- əhval öyrəndilər. O, da tərəddüd etmədən onları evinə dəvət etdi. Müharibə veteranlarından başqa hamı Nazimgilə qalxdı. Füzuligil mənzildə diskomfort yaratmasınlar deyə, belə bir addımı atmalı oldular. Nazimin evi üç otaqdan ibarət idi və yaxşı təmir olunmuşdu. Bahalı mebellər və aksesuarlar burada yaşayan ailənin pis yaşamadığından xəbər verirdi. Sergey Nazimlə Klaranın bizneslə məşğul olduğundan hali idi və onların Rüfət adlı oğlu isə Neft Şirkətində mühafizə sektorunda işləyərək, öz dolanışığını təmin edirdi.
313 Ev sahibi tələm-tələsik qonaqlar üçün çay dəmlədi və süfrəni şirniyyatla bəzədi. Onlar bir qədər söhbət edəndən sonra Klara evə gəldi. Gördüklərindən müəmma təsirinə düşən rus qonaq özünü saxlaya bilməyib hövsələsiz halda dedi:
- Müdriklər söyləyirlər ki, bir şeyi mükəmməl bilmək üçün gərək eşitdiklərinlə gördüklərin üst-üstə düşsün. Lakin mənim eşitdiklərimlə gördüklərimin arasında xeyli fərq var. Klara, əslində mən elə zənn etdim ki, sənin Bakıda yaşa- mağın üçün, Nazimə olan sonsuz məhəbbət amili məcbur edir. Buradakı ab-havadan gördüm ki, Bakıda qalıb yaşa- maq Nazimə olan məhəbbətdən çox, qonşularının, ətrafdakı insanların sənə olan mehriban münasibəti vadar edir. İki dövlətin müharibə vəziyyətində olmasına baxmayaraq, bu məmləkətdə yaşayanlar heç də öz qonşularına qarşı düşmənçilik münasibəti bəsləmirlər. O birilər tarixçinin dediklərini yaxşı anlaya bilməsələr də, Abram həmin söhbətin məğzini tutdu və cavab vermək üçün təmkinlə dedi: - Əziz dostum, hələ Pyatiqorskidə olarkən sənə demədim ki, qalmaqallardan uzaq olmaq istəyən hər bir kəs gəlib Azərbaycanda yaşasın? Azərbaycanlılar pisliklə üzləşsələr, hətta fiziki məhrumiyyətlərə məruz qalsalar da, onlar qısa müddət ərzində həmin fəsadları tez unudur və əks tərəfə
314 növbəti dəfə kömək əllərini uzatmağa hazır olduqlarını bütün varlıqları ilə nümayiş etdirirlər. Onların qanı huma- nizm toxumları ilə boldur və xasiyyətləri də o cür hisslərlə yoğrulubdur. - İndiki məqamda məni bircə sual düşündürür, - deyə bilmədiyi şeyə nail olmaq istəyən tarixçi səbirsizliklə dilləndi. – Klara, sən hüzürdə olan zaman, erməni olmağın oradakı insanları qıcıqlandırmırdı? - Sergey Vladimiroviç, qonşularla o qədər sıx münasi- bətdəyəm ki, biz bir-birimizə “bacı” deyərək, müraciət edirik. – deyə erməni qadın həvəslə dilləndi. – Axşamlar, həyətə çıxıb bir-birimizlə doyunca söhbət edir, sirlərimizi bölüşürük. - Bəs, elə olmur ki, əzizlərini müharibədə itirmiş yerli sakinlərdən kimsə, öz qəzəblərini sənin üzərinə yönəltsin? – deyə pedaqoq soruşdu. - Xoşbəxtlikdən belə hallarla üzləşməmişəm. – deyə Klara tərəddüd etmədən cavab verdi. – İş ondadır ki, bir neçə addımlıqda öz yurd-yuvasından qovulmuş, ev-eşikləri əlindən alınmış qaçqınlar məskunlaşıblar, hətta onlar da mövcud şəraitlə barışaraq, bir neçə hal istisna olmaqla, mənə güldən artıq söz deməyiblər. Əksinə onlardan bəziləri ilə, demək olar ki, bir kənddə böyümüş həmyerlilərimlə yaxşı əlaqədəyəm.
Yüklə 2,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|