45
dən qaçmaq istəyərdi, ancaq onlar təhlükəsiz və rahat zona ilə
olası təhlükəli və narahat şeylər arasında seçim etməli idi. O
seçimini etmişdi.
Tanımadığı küçələrdə özünü azdırmaq kimi adəti var idi
onun ta uşaqlıqdan, indi tanımadığı ölkələrdə özünü azdırdığı
kimi.
Oliver Tvist, Kiçik Şahzadə, Dəfinələr adası nağılları ilə
böyüdəcəkdi özünü. Və onlar kimi
getmək istəyəcəkdi, uzaqla-
ra. O da bir başqa macərapərəst olacaqdı. Böyüdüyü o balaca
şəhərdə, gedə bildiyi qədər uzaqlara getmişdi balaca ayaqları
ilə. Hər dəfə yeni küçələr, tərk edilmiş yerlər kəşf etmişdi o
balaca şəhərində. Geri dönüb həyəcanla danışmışdı dostlarına,
o gün tapdığı tanrının belə unutmuş olduğu yerlərdən.
Bəlkə də buna görə o qədər çox sevinmişdi ilk velosi-
pedinə sahib olarkən. Daha da uzaqlara aparmışdı deyə onu.
Səkkiz velosipedi olan bir uşaqdan, təkərləri deşik ilk və son
velosipedini almışdı. Heç vaxt o qədər sevinməmişdi, baxma-
yaraq ki velosipedi balaca idi, boyuna uyğun deyildi və gülünc
görüntü yaradırdı. O qədər kiçik idi ki pedalı hər çevirişində
dizləri sükana çarpmışdı. Bu onu saxlamamış, hər səhər dizlə-
ri sükanı döyə-döyə başqa bir küçəyə getmişdi. Bir nöqtədən
sonra getdiyi hər küçə bildiyi bir küçəyə çıxmış və məyus ol-
muşdu. O balaca şəhər artıq ona bəs etmirdi. Maraq hissi do-
yumsuzlaşır və daha artıq dozaya ehtiyac duyurdu.
Bildiyi tək şey var idi, yetəri qədər böyüdükdən sonra, bir
daha geri dönməmək üzrə gedəcəkdi oralardan. Hər küçəsini
əzbərləmiş olduğu o balaca və darıxdırıcı şəhərdən çox uzaq-
lara gedəcəkdi.
Bilmədiyi tək şey var idi, bağlanmaqdan nə qədər qaçsa
da, xatirələr onun yaxasını heç vaxt rahat buraxmayacaqdı. Bir
nöqtədən sonra sahib olduğu xatirələrin sancıları incitməyə
başlayacaqdı onu və parçalara bölünəcəkdi ürəyi. Darmadağın
bir ürəyi gəzdirəcəkdi özüylə hara getsə. Və hara qayıtsa, heç
vaxt xoşbəxt olmayacaqdı, zira qayıdılası birdən çox yer ola-
caqdı.
Günahkar, qaranquşlarmıydı?
Sağ cibində ölümü gəzdirərkən, sol cibi ağzına qədər xa-