36
Qayıdaq türk dili ilə bağlı baxıĢa. Burada e. ə. II əsrdə hunların böyük tayfa
ittifaqı barədəki məlumatdan söhbət gedir və onların həmin əsrlərdən semireçye və
Sırdərya ətrafı çöllərə daxil olduqları söylənir. Qafurova nisbətən bu müəlliflər
ehtiyatla türklərin sızmasını eranın əvvəllərinə çəkirlər. Lakin unudulur ki, hunlar
eradan əvvəl XV- XIV əsrlərdən məlumdur və həmin dövrlərdə onların artıq böyük
atlı qoĢunları vardı və Çinlə müharibələr aparırdılar. Onlar e. ə. IX əsrdə Çində Çjou
dövlətinin paytaxtını da tutmuĢdular. E. ə. IV-III əsrlərdə qüdrətli ġərqi hun
imperiyasının mövcudluğu isə məlum faktdır. Sual olunur: E. ə. XV-XIV əsrlərdə
Çinə yürüĢlər edən hun ordularının Semireçye və Sırdərya ətraflarına gəliĢinə hansı
dövlət mane ola bilərdi? E. ə. IV əsrdə hun orduları Çin səddini aĢaraq Çinin
dərinliklərinə girirdilər, onlara Orta Asiyaya gəlməkdə hansı sədd mane ola bilərdi?
Alimlər faktlardan çıxıĢ edib, elmi nəticəyə gəlməlidirlər. Özbək
qardaĢlarımız isə konsepsiyadan, özü də yanlıĢ konsepsiyadan çıxıĢ edib faktları
həmin konsepsiyaya uyğunlaĢdırmağa çalıĢırlar. Ġranizm konsepsiyası artıq
fetiĢləĢdirilmiĢdir. B .Q. Qafurova görə türklər Orta Asiyaya gəlir, burada
irandilliləri türkləĢdirir, daha sonra gələn monqolları türkləĢdirir və daha əvvəllərdən
gəlmiĢ yunanları da, hindliləri də, əfqanları da, yəhudiləri də, nə bilək daha kimləri
də tükləĢdirirlər, daha doğrusu, «assimilyasiya edirlər”. Nə cür? Necə? Hansı
üsullarla? Bütün bunların cavabı yoxdur, ona görə ki, uydurmadır. AĢağıda bu
«assimilyasiya» prosesinin nə qədər çətin, ağlagəlməz dərəcədə ağır bir proses
olduğunu görəcəyik.
Ġndi B .Q. Qafurovun konsepsiyasının müdafiəçilərinin bir xalqın digər
xalqı assimilyasiya etməsi haqqındakı müddəalarını bir məhək daĢına vuraq.
Tarixçilərin etiraflarından məlum olur ki, heç bir türk xanlığı, yaxud xaqanlığı
ərazilərindəki xalqlardan hər hansı birini türkləĢdirmək məqsədi güdməmiĢlər. Rus
imperatorluğu isə ərazisindəki bütün xalqları ruslaĢdırmağı qarĢısına məqsəd
qoymuĢdu. Xaqanlıqlardan fərqli olaraq rus imperiyası polis dövləti idi. Ġmperiya
əhalisinin nəinki davranıĢı, hətta danıĢığı, tənəffüsü də nəzarətdə idi. Polis aparatı
dövlət prinsiplərini bilavasitə həyata keçirərkən olduqca dəqiq və rəvan iĢləyirdi.
Məlumdur ki, baĢqa xalqlarla yanaĢı tatar xalqının ruslaĢdırılması problemi
imperiyanın xüsusi diqqət mərkəzində olmuĢdur. Tatar dilində məktəb və tədrisdən
söhbət gedə bilməzdi. Məktəblər, mədrəsələr məscidlərin nəzdində idi. Lakin senatın
qərarı ilə çar hökumət orqanları 1742-1744-cü illər arasında Qazan quberniyasında
536 məsciddən 418-ni uçurub dağıtmıĢdılar (4. IX. 410). Belə dəhĢətli rəqəmə tarixin
az-az səhifələrində rast gəlmək olar. RuslaĢdırma siyasətində çar polis aparatı,
pravoslav kilsəsi, senat və sinod müttəfiq idilər. Tatarıstan ərazilərinə sistematik
surətdə rus əhalisi köçürülür, rus dilli məktəblər hər tərəfi bürüyürdü. Qazan
universiteti də tatar xalqına, onun milli ənənələrinə hörmətdən yaranmamıĢdı. Bəlkə
əksinə tatarların xristianlaĢdırılması kilsənin və dövlətin diqqət mərkəzində idi;
xristianlığı qəbul edən tatarlar vergidən azad olunurdular.
37
Sovet hakimiyyəti dövründə müttəfiq respublikalara nisbətən muxtar
qurumların hüquqları daha məhdud idi. Ana dili yalnız ibtidai siniflərdə tədris
olunurdu. Radio, televiziya, maarif və mədəniyyət sistemləri, partiya və sovet
aparatları hamısı ruslaĢdırma siyasətinin xidmətində olmuĢdur. Tatarıstan baĢqa türk
xalqlarından ərazisə aralı idi. Kontaktlar da qorxulu idi. Pantürkizm xofu hər yanı
çulğamıĢdı. Kommunist partiyası və sovet dövləti nəinki muxtar qurumları, hətta
müttəfiq respublikaları da XX əsrin sonunadək tam ruslaĢdırmaq niyyətində idi. Bu
artıq planlaĢdırılmıĢdı.
Çoxları Tatarıstandan bir türk qurumu kimi artıq əllərini üzmüĢdülər.
Amma necə oldu? 450 illik fiziki, maddi, mənəvi təzyiq və zülmdən, sürgün və
məhrumiyyətlərdən sonra tatar xalqı çoxmilyonlu bir türk respublikası kimi yenidən
bəy verdi. Özunün bütün dünyaya yayılmıĢ çoxsaylı diasporu ilə dəyiĢməkdə olan
təzə dünyanın tamhüquqlu üzvü səviyyəsində olduğunu sübut etdi. Bütün ideoloji
əllaməliklərə baxmayaraq tatar xalqı özünün böyük mənliyini hifz etdi. Tək tatar
xalqımı? BaĢqırdlar, yakutlar (saxa), hətta çuvaĢlar da, bir çox türk və qeyri-türk
xalqları da qəddar imperiya daxilində öz mənliklərini itirib ruslaĢmadılar.
Elə təkcə bu fakt Orta Asiya xalqlarının guya türklər tərəfindən
assimilyasiya edildiklərinə dair müddəanın cəfəngliyini sübut etmirmi? Belə çıxır ki,
türklər özləri özlərini assimilyasiya etmiĢlər. Hətta kütləvi sürgünlər belə çeçenlərin,
inquĢların, balkarların, qaraqalpaqların və kalmıkların dillərini əllərindən alıb
ruslaĢdıra bilmədi.
KƏNGƏRLƏR TÜRK XAQANLIĞI TƏRKĠBĠNDƏ
Ġranpərəst tarixçilərin məkrli konsepsiyası ilə tanıĢlıqdan sonra Orta
Asiyanın Türküstan olması problemi ilə əlaqədar Kanq dövlətinin tarixini izlərkən
indiyə qədər nəzərdən qaçırılmıĢ, yaxud əhəmiyyət verilməyən mətləblərə keçməyi
zəruri sayırıq. Ġndi nəzərdən keçirəcəyimiz mətləblər heç də detal xarakteri daĢımır,
müxtəlif və ya eyni kökə mənsub etnosların bir-birlərinə olan münasibətlərdən
çıxarılan nəticələrdir. Həmin nəticələr bəzən heyrət və ya təəccüb doğursa da -
müəyyən elmi ümumiləĢdirmələrə gəlmək imkanı da verir. Orta Asiya tarixinin
müəyyən kəsiyinə bir ekskurs indiyədək diqqət yetirmədiyimiz mətləbləri aĢkarlaya
bilər.
Orta Asiyaya yadelli iĢğalçıların istilaçı hücumları və bunların nəticələri
ümumiləĢdirilmiĢ tarix kitablarında nisbətən yaxĢı izlənilir. Orta Asiya əhalisi
iĢğalçılara güclü müqavimət göstərmiĢ, yadellilər öz hökmranlıqlarını bərqərar
etdikdən sonra da üsyanlar davam etmiĢ, çoxlu qanlar axıdılmıĢdır. Ġmkanın azlığını
nəzərə alıb hər bir iĢğalçı dövlətin bu regionda törətdiyi vəhĢiliklər barədə
fraqmentlərlə kifayətlənməli olacağıq. Orta Asiyada oturaq və köçərilərin güclü
müqavimətinə rast gələn əhəmənilər üsyanları yatırarkən heç kəsi sağ buraxmırdılar.