283
Teatr, tamaşa və səhnə haqda maraqlanan M. Avşarov bacı-
sından xahiş edir ki, onu da teatra aparsın.
Lakin,
o uşaq olduğuna görə, tamaşaçı zalına buraxılmır.
Sonradan bacısının evində, bir neçə nəfər ziyalının əsəri necə
müzakirə etmələrinin şahidi olur.
M. Avşar doqquzillik dəmiryol məktəbini Gəncədə bitirdik-
dən sonra, babasının təşəbbüsü ilə Bakıya gələrək Dəmiyolçuların
sənət məktəbinə daxil olur. Bu illərdə böyük qardaşı Manaf Avşar
Gəncə dəmiryol deposunda çilingər işləyirdi.
M. Avşarın böyük bacısı Məsmə, həyat yoldaşı Məmmədhü-
seyn Münşizadə ilə Bakıda yaşayırdılar. Məmmədhüseyn o zaman
«Kommunist» (1924-1932) qəzetində tərcüməçi işləyirdi və o, fars,
türk və rus dillərini mükəmməl bilirdi. O, bacısıgildə yaşadığı
vaxtlarda C. Məmmədquluzadə və H. Cavidin onlarla ailəvi dostluq
etdiyinin şahidi olur.
M. Avşarovun oxuduğu sənət məktəbi ilə üz-üzə Dəmiryolçu-
ların klubu yerləşirdi. Hələ məktəbli vaxtlarında incəsənətə, teatra
olan həvəs onu rahat buraxmadığından boş vaxtlarında həmin kluba
gedir və oradakı dram dərdəyinə üzv yazılaraq həvəskar aktyor kimi
fəaliyyətə başlayır. Çox keçmir ki, həmin dərnəyə görkəmli aktyor
Ülvi Rəcəb rəhbərlik etməyə başlayır və ilk olaraq A. Şirvanzadənin
«Namus» pyesini tamaşaya qoyur. Pyesdəki Sumbat rolunu M. Avşa-
rova tapşırır.
Onun bacarığı və rolun öhdəsindən layiqincə gəlməsi Ülvi
Rəcəblə Muxtar Avşarov arasında xoş münasibətə səbəb olur, belə-
liklə də onun teatra gedib gəlməsini şərait yaranır.
O zamanlar Dram Teatrında «Topal Teymur», «1905-ci ildə»,
«Qara su», «Aydın», «Qorxu» və s. Əsərlər oynanılırdı.
Bir neçə tamaşadan sonra «Topal Teymur» ictimai və siyasi
baxışına görə qadağan olunub, repertuardan çıxarılırdı.
1933-cü ildə sənət məktəbini bitirib Gəncəyə qayıdan M. Av-
şarov Dəmir yolunda «çilingər» işləməsi ilə bərabər, həm də Dəmir
yolçuların mədəniyyət evində həvəskar aktyor kimi fəaliyyətini
davam etdirir.