BABA VƏ NƏVƏ
Kəndin kənarında
iri
bir sö
yüd ağacı vardı. Yayın
isti
ayla
rında o hər tərəfə qolbudaq atıb
sərinlik yayırdı.
Uzaq
yoldan gə
lən lər bu ağacın kölgəsində din
cəl
məmiş kəndə girməzdilər.
Üzüm salxımları kimi sallanmış
bu daqlar* az qala yerə dəyirdi.
Ba şında
da hər yay sağsağanlar
yu va tikərdi. O qədər
hündür
idi
ki, kəndin yeddi kilometrliyindən
də onu görmək olurdu.
Bu ağac nə vaxt əkilmişdi?
Bunu hamıdan
yaxşı
Cəlal bilir
di. Cəlalın cəmi doqquz yaşı var
dı. Ağacın tarixini isə ona qoca babası Nüsrət danışmışdı. Nüsrət ba banın yaşı səksəni
ötmüşdü
.
Ancaq o, sağlam bədənli, qəddqamətli bir kişi idi. O, bağban idi. Kəndin bütün meyvə bağları ona
tapşırılmışdı. O
həmişə
,
xüsusilə
yay
aylarında Cəlalı özü ilə meyvə bağlarına aparır, ağacları ona
göstərir, onlara necə qulluq* etməyi nəvəsinə öyrədirdi.
Bir gün onlar meyvə bağlarından kəndə qayıdarkən,
dincəlmək
üçün yolun
kənarındakı
söyüd ağacının kölgəsində oturdular. Qoca başını qaldırıb ağacın qolbudaqlarına* baxdı, sonra
üzünü nəvəsinə tutdu:
– Cəlal, görürsənmi, bu, kənddə ən
qoca
ağacdır. O məndən azca kiçikdir.
Cəlal babasının sözlərini yaxşı
başa düşmədi
. Çünki ona elə gəlirdi ki, kənddə, bəlkə də,
dün ya da babasından qoca
adam
yoxdur.
– Nə üçün səndən kiçikdir? – deyə Cəlal təəccüblə soruşdu.
–
Onu mən
əkmişəm
. Onda mən sən yaşda olardım...
Babası bu sözləri deyib fikrə getdi. Gözlərini qıyıb dedi:
– Mənim babam da sənin baban kimi bağban idi. Mənə ağac əkməyi öyrətmişdi. O zaman
kən dimizdə ağac az idi. Bu yerlər elə isti olurdu ki, adamın
nəfəsi tutulurdu
. Bir gün babam
mə nə dedi ki, “Nüsrət, burada ağac əkək...” Axı o hər şeyi mənə öyrətmişdi. İndi gördüyün bu
ağa cı, bir də yolun o tərəfindəki ağacı öz əlimlə yerə basdırdım. Onlara qulluq* elədim. Biri
tutdu, bi ri isə qurudu.
Qoca
sözünü qurtardı
və qurumuş ağacın yerini göstərib ah çəkdi:
–Yoxsa indi qoşa söyüd olacaqdı!
Babası
susdu
. Söyüdün yarpaqları* yenicə başlayan küləkdən əsməyə başladı.
Cəlal gözlərini
babasının gözlərinə zilləyib soruşdu:
– İndi daha əkmək olmaz? Qoy o tərəfdə də olsun.
– Nə üçün olmur, bala! Qoy o da sənin adınla olsun!
– Bəs daha qurumazmı?
– Yox, bala, o zamanlar çoxdan keçdi. İndi suyumuz
boldur
.
Bu söhbətdən düz bir il sonra
yekə
söyüdün yanında bir söyüd tingi yarpaqladı*. Qollubudaqlı*
qoca söyüdün yanında onun
zərif
yaşıl yarpaqları* ipək kimi parıldayırdı. Bir il də
keçdi
.
Körpə
75
GƏLİN TƏBİƏTİ BIZ DƏ DÜŞÜNƏK,
O ÖZÜ HƏR ŞEYİ DÜŞÜNƏN KİMİ...
Çap üçün deyil
söyüd
yekəldi
. Kəndin girəcəyində söyüdlər kölgə saldı. Nüsrət baba nəvəsinin əkdiyi ağaca
baxdıqca*
fəxr edirdi
. Kəndin
böyüyü
də, kiçiyi də bu söyüd ağaclarına “baba və nəvə” deyirdilər.
Xalidə Hasilova
ÇOXBİLMİŞ DÜŞÜNDÜRÜR
1. Mətni aşağıdakı ardıcıllıq üzrə danışmaq olarmı? Ardıcıllıq,
mətnə uyğun gəlmirsə,
düzgün sıralayın.
1) Söyüd ağacı.
4) Nüsrət baba.
2) Düz bir il sonra.
5) Söyüd ağacının kölgəsində.
3) Qurumuş ağac.
6) O zamanlar çoxdan keçdi.
2. Suallardan hansına mətndə cavab tapdınız? Sualları və cavabları səsləndirin.
1) Söyüd ağacını nə qədər məsafədən görmək olurdu?
2) Ağacın tarixini Cəlal haradan bilirdi?
3) Söyüd ağacının hündürlüyü neçə metr idi?
4) Ağaclara qulluq etməyi babası Cəlala nə vaxt öyrətmişdi?
5) Babası bu söyüd ağacını neçə yaşında olanda əkmişdi?
6) Nüsrət kişi niyə ah çəkdi?
7) Cəlal söyüd tingini hansı ayda əkmişdi?
3. Bəs siz təbiəti qorumaq üçün nə edirsiniz? Heç ağac əkmisinizmi? Yersiz olaraq ağacları
kəsənlərə münasibətiniz necədir? Müzakirə edin və fikirlərinizi təqdim edin.
4. Mətndəki “Biri tutdu, biri isə qurudu” cümləsində işlənmiş “tutdu” sözünü hansı sözlə
əvəz etmək olmaz?
a) bitdi b) göyərdi c) saxladı d) alındı
5. Tut(maq) sözü hansı birləşmədə əsl(birinci) mənasında işlənib?
a) qələmi tutmaq b) qrip tutmaq c) quş tutmaq d) taksi tutmaq
6. Ağacları qorumaq, artırmaq nə üçün lazımdır? Ağacların faydası haqqında danışın.
7. Mətndə narıncı rənglə fərqləndirilmiş ifadələri bir sözlə əvəz edib oxuyun. Hansı variant
daha çox xoşunuza gəldi?
8. Atalar sözlərində yalnız bir hərfinə görə fərqlənən sözləri səsləndirin. Özünüz də belə
misal lar deyin.
ATALAR SÖZÜ – SÖZLƏRİN GÖZÜ
76
Cavanlıqda daş daşı, qocalıqda ye aşı!
Babanın əlindən nəvə tutar.
Dövlətdə dəvə, övladda nəvə.
Bar verən ağacı kəsməzlər.
Barsız ağaca daş atmazlar.
Biri itməyincə biri bitməz.
söyüd – ива
salxım – гроздь, кисть
tutmaq –
здесь: приняться
qəddqamətli – стройный, статный
basdırmaq –
здесь: сажать, посадить
qoşa – пара
ting – саженец
girəcək – вход
yenicə –
только что
fəxr etmək – гордиться
SÖZLÜK
fikrə getmək – задуматься
gözlərini qıymaq – прищуриваться
üzünü tutmaq – обратиться
yaymaq – здесь: распространять, рассеивать
gözlərini zilləmək – уставиться
nəfəsi tutulmaq – дышать с трудом, задыхаться
SÖZ EHTİYATI
Çap üçün deyil