69
nın müvəqqəti axmaq görkəmi qəbul etməsi aktının, qəhrəma-
nın “aşağı statusu”nunifadə formalarından biri olacaqdır.
Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, oxşar səciyyəyə mifik
mədəni qəhrəmanlar malik olur. Mifik mədəni qəhrəman tək-
dirsə, onda o, həm ciddi, həm də ironik fəaliyyət göstərir.
Mifik mədəni qəhrəman əkiz və ya iki qardaşdırsa, onda əkiz-
lərdən və ya qardaşlardan biri ironik səciyyəli olur.
Altay mif-
lərində Ülgen ciddi səciyyə daşıyırsa, Erlik müəyyən ironik
cizgilərə malikdir. Ancaq bu ironik cizgilər sakral səciyyə da-
şıyır. Bu paralellik mifologiyada, inamlarda və folklorda son
dərəcə müxtəlif şəkildə əks olunur. Mədəniyyətin bu qanuna-
uyğunluğunu antik mədəniyyət materialları əsasında O. Frey-
denberq, orta əsrlər Avropa mədəniyyətində M.M.Baxtin, Af-
rika mərasimlərində isə B.Terner araşdırmışdır (bax: 187, 65,
174).
Bu araşdırmalar göstərir ki, ənənəvi mədəniyyətin paro-
diyası onun mexanizminə daxilən xas olan bir keyfiyyətdir. Bu
qanunauyğunluqdan şifahi təhkiyə də kənarda qalmır. Biz bi-
lirik ki, hər hansı bir hadisənin parodiyası, zaman baxımından
həmişə ikinci yaranır. Ancaq parodiya termininin bu mənası,
ümumiyyətlə, etnik mədəniyyətə və onun tərkib hissəsi olan
mifologiya və folklora münasibətdə özünü doğrultmur. Əlbəttə,
araşdırıcıların
göstərdiyi kimi, xalq ateist görüşlərinin təsiri nə-
ticəsində hər hansı bir mifoloji inamın parodiyası mümkündür.
Ancaq ümumiyyətlə götürəndə mədəniyyətdə ciddi və onun
parodiyası adlandırılan hadisə
mədəniyyətin mövcudluq forma-
sıdır və burada hər hansı bir “birincilik” və ya “ikincilik” ax-
tarmaq yanlışlığa aparır.