183
Mövlana Ələsgəri tutdurub Əbdüləzizin burnunu, Ələsgərin isə qulağını
kəsdirir [67].
1555-ci ildə paytaxtın Təbrizdən Qəzvinə köçürülməsinə baxmayaraq,
Təbrizdə yenə də saray kitabxanası fəaliyyət göstərirdi. 983-cü ilin Ģaban
ayında (noyabr 1575) ġah Təhmasib tərəfindən verilmiĢ fərman əsasında Molla
Həsən Müzəhhib Təbriz dar-üs-səltənəsinin bütün müzəhhiblərinə, xəttat,
nəqqaĢ, cilidçi və təlakublarına kələntər təyin olunmuĢdur [68]. Təbriz
rəssamları, nəqqaĢları, xəttatları, cilidçiləri, müzəhhibləri Qəzvin və Ġsfahan
miniatür məktəblərinin təkmilləĢib inkiĢaf etdirilməsində mühüm rol
oynamıĢdılar.
Kəmaləddin Behzadın Ģagirdlərindən biri də Müzəffərəli idi. O, gözəl
nəstəliq xətti yazmaqla yanaĢı, həm də müzəhhib idi. Qazi Əhməd Qumi səhv
olaraq Müzəffərəlini Rüstəməlinin bacısı oğlu kimi qeyd etmiĢdir. Əslində
Rüstəməli Behzadın bacısı oğlu, Müzəffərəli isə Behzadın digər bacısı oğlu
Heydərəlinin oğlu idi. Müzəffərəli təkcə əlyazmalarına təsvirlər çəkməklə
kifayətlənməmiĢ, Qəzvində saray dəftərxanasının və Çehel-sütunun divarları
üzərində də bir çox təsvirlər çəkmiĢdir. Müzəffərəli ġah Təhmasib dövründə o
qədər məĢhurlaĢmıĢdı ki, Ģah ona çəkdiyi rəsm əsərlərinin altında «NəqqaĢe-
Ģahi» sözlərini yazmağa icazə vermiĢdi. Sadiqi bəy ƏfĢar yazır ki, ġah
Təhmasib Müzəffərəlini Behzaddan üstün tuturdu.
Təbriz saray kitabxanasında uzun müddət fəaliyyət göstərmiĢ rəssam
Mir Müsəvvər məĢhur nəqqaĢ idi. Dust Məhəmməd onu «zübdət-ül-nəvadir»
adlandıraraq yazır ki, o, surət təsviri çəkməkdə Çin mütəxəssislərinin qələmini
qırdı. Mir Müsəvvər ġah Təhmasibin saray kitabxanasında hazırlanmıĢ
«ġahnamə»yə və Nizami Gəncəvinin «Xəmsə»sinə təsvirlər çəkmiĢdir «onun
təsvirlərini tərifləməkdə dil və qələm acizdir», - deyən Dust Məhəmməd
rəssam haqqında çox yüksək fikirdə olmuĢdur. Əsl adı Mənsur olan Mir
Müsəvvər həqiqətən dövrünün mahir rəssamı idi. Hindistan hakimi Humayun
ibn Babir 1544-cü ildə Təbrizdə olarkən onu ġah Təhmasibdən istəyir və
əvəzində Hindistandan min tümən peĢkəĢ göndərəcəyini bildirir. Mir
Müsəvvər, oğlu Mir Seyidəli ilə birlikdə Hindistana gedir. Ata və oğul
Hindistanda Təbriz miniatür üslub və ənənələrini geniĢ yayırlar. Mir
Seyidəlinin çəkdiyi təsvirlərdə həyatilik bariz Ģəkildə təzahür edirdi.
Ġsfahanda doğulub, Təbrizdə boya-baĢa çatmıĢ Cəlaləddin Ağa Mirək
məĢhur nəqqaĢ idi. ġah Təhmasibə çox yaxın olan rəssam «ġahnamə» və
«Xəmsə» əsərlərində xeyli illüstrasiya çəkmiĢdir. Qazi Əhməd Qumi onu
«misilsiz nəqqaĢ, hörmətli sənətkar» adlandırmıĢdı.
Sultan Məhəmmədin oğlu Mirzə Əli də nəqqaĢlıqda surət təsviri
çəkməkdə mahir idi. O, «təsviri sənəti elə bir dərəcəyə yüksəltmiĢdi ki, çox az
adam onun bərabəri ola bilərdi». Mirzə Əli atası ilə birlikdə ġah Təhmasib
kitabxanasında fəaliyyət göstərirdi.
184
Təbriz saray kitabxanasında «Ədimi» təxəllüslü rəssam Mövlana
Məhəmmədi, ustad Kəmaləddin Hüseyn, ustad Kəmaləddin Əbdülqafar, ustad
Həsənəli kimi tanınmıĢ rəssamlar da çalıĢırdı. Dost Məhəmməd bunların
dördünü də dövrünün məĢhur rəssamları kimi qeyd etmiĢdir [69].
Təbriz saray kitabxanalarında fəaliyyət göstərən rəssamlardan biri də
Mövlana Nəzəri Qumi idi. Qazi Əhməd Qumi onu «misilsiz nəqqaĢ»
adlandırmıĢdır. Əvvəllər kitabxanada xəttat və nəqqaĢ vəzifəsində çalıĢan
Mövlana Nəzəri sonralar kitabxananın açarçısı olur. ġah Təhmasib ona
müsahib (qardaĢ - S. O.) ləqəbi vermiĢdi.
Təbrizdə rəssamlıq sənəti nəsildən-nəslə keçirdi. Belə ki, Sultan
Məhəmməd öz oğlu Mirzə Əliyə, qız nəvəsi Mir Zeynalabdinə, Kəmaləddin
Behzad bacısı oğlanları Rüstəməli və Heydərəliyə, Heydərəli isə oğlu
Müzəffərəliyə, Mir Müsəvvər, oğlu Mir Seyidəliyə rəssamlıq sənətinin sirlərini
öyrətmiĢdilər.
Təbriz rəssamları əlyazmalarına təsvirlərlə kifayətlənməyib, Təbriz,
Qəzvin, Ġsfahan və digər Ģəhərlərdə tikilmiĢ sarayların divarlarını da təsvirlərlə
bəzəmiĢlər. Təbrizdə Bəhram Mirzənin caməxanasında Ağa Cəlaləddin
Mirəklə Mir Müsəvvər iki insan surəti təsvir etmiĢdilər. Bu sarayın divarlarında
xeyli insan təsvirləri çəkilmiĢdi. Qəzvindəki Çehelsütunun böyük salonunda
ġah Təhmasibin əmrilə «sənətlərində nadir adam olan nəqqaĢlar, mahir
rəssamlar» Ordubad Ģəhərindən mənzərə və insan surətləri təsvir etmiĢdilər.
Burada Ģübhəsiz, Təbriz rəssam və nəqqaĢlarının az xidməti olmamıĢdır [70].
Azərbaycan Səfəvi dövlətinin çiçəkləndiyi bir dövrdə rəssamlıq
romantikadan uzaqlaĢaraq realizmə meyl göstərdi. Bu, Füzuli Ģerlərindəki dərin
və saf məhəbbətdə, Təbriz rəssamlarının yaratdığı insan obrazları və onları
əhatə edən mühitdə öz əksini tapırdı. Təbrizin məĢhur rəssamı Mir Seyidəlinin
çəkdiyi təsvirdə «Məcnun Leylinin çadırının qabağında», Nizaminin
«Xəmsə»sinə, «Bəhramgur və Çoban», «Musiqi məclisi» və s. əsərlərində canlı
insan həyatı, kənd həyatı öz əksini tapmıĢdır. Bəzən döyüĢlərdə qəhrəmanlıq
göstərmiĢ QızılbaĢ əmirlərinin təsviri də məscidlərin qapılarından asılırdı.
1585-ci ildə Təbrizdə Osmanlı ordusuna qarĢı vuruĢmalarda həlak olmuĢ
Orucbəyin atası Əlibəyin Ģəkli Sultan Məhəmmədin əmrilə çəkilib Təbriz
məscidinin qapısından asılmıĢdır. Oruc bəy yazır ki, təsvirdə Osmanlı
ordusunun yeddi əsgərinin cəsədi üzərində əlində qılınc tutmuĢ halda atamın
təsviri verilmiĢdi. Atam həmin yeddi nəfəri öldürdüyü üçün o yeddi cəsəd
atamın ayağı altında təsvir olunmuĢdur [71].
Təbrizdə müstəqil miniatürlər və əlyazmalarına, eləcə də saray
divarlarına çəkilən təsvirlərdən əlavə, xalı-xalça və parçalar üzərində də
naxıĢlar vurulur, toxunurdu. ġah Təhmasib dövründə Təbrizdə toxunmuĢ,
üzərində ov mənzərəsi təsvir edilmiĢ bir xalı hazırda Vyana Ģəhərindəki
muzeydə saxlanılır. Mütəxəssislərə görə xalı üzərindəki ov mənzərəsi nəqqaĢ
Dostları ilə paylaş: |