Beni Asla Bırakma

umutlanmışsınız. Sizin gibi öğrenciler için üzülüyorum. Sizi
hayal kırıklığına uğratmak, hiç ama hiç hoşuma gitmiyor.
Fakat elimden bir şey gelmez.”
Tommy’ye bakmak istemedim. Şaşırtıcı bir şekilde
sakindim, Bayan Emily’nin sözlerinin bizi yıkması gerekirdi,
ama bunların ardında gizli bir şeyler daha olduğunu
hissetmiştim, henüz her şeyi anlatmamış olduğunu ima
ediyordu sanki. Hatta gerçeği söylemiyor olması bile
mümkündü. Bu yüzden sordum:
“Yani ertelemeler gerçek değil mi diyorsunuz?
Yapabileceğiniz hiçbir şey yok mu?”

---

Başını iki yana yavaşça salladı. “Bu dedikoduda hiçbir
gerçek yan yok. Üzgünüm. Gerçekten üzgünüm.”
Tommy aniden sordu: “Bir zamanlar gerçek miydi?
Hailsham kapanmadan önce?”
Bayan Emily başını iki yana sallamaya devam etti.
“Hiçbir zaman gerçek olmadı. Morningdale skandalından
önce, Hailsham’ın mükemmel ve öncü bir yer olarak
görüldüğü dönemlerde bile gerçek değildi. Hailsham’ın daha
insancıl bir örnek olduğu zamanlarda bile gerçek değildi. Bu
konuda açıkça konuşmak en iyisi. Umut ışığı taşıyan bir
dedikoduydu sadece. O kadar, başka bir şey değil. Ah
hayatım, komodini almaya mı geldiler?”
Kapı çalınmıştı ve açmak için merdivenlerden aşağı koşan
ayak sesleri duyuldu. Dar koridordan erkek sesleri geldi ve
Madam arkamızdaki karanlıktan çıktı, odayı aşarak dışarı
yöneldi. Bayan Emily tekerlekli sandalyesinde öne doğru
eğildi, dikkatle dinliyordu. Sonra:
“Onlar değil,” dedi. “Şu dekorasyon şirketinden gelen feci
adam yine. Marie-Claude onunla ilgilenir. Yani, canlarım,
birkaç dakikamız daha var. Konuşmak istediğiniz başka bir
şey var mıydı? Bu tamamen kurallara aykırı bir durum tabii,
Marie-Claude sizi asla içeri almamalıydı. Doğal olarak,
burada olduğunuzu öğrendiğim anda sizi göndermeliydim.
Ama Marie-Claude bugünlerde kurallara pek aldırmıyor, ben
de öyle. Yani biraz daha kalmak isterseniz, kalabilirsiniz.”
Tommy, “Bu dedikoduda hiç gerçeklik payı yoksa, neden
bizim sanat dersinde yaptıklarımızı topladınız? Galeri de mi
yoktu?” diye sordu.
“Galeri mi? Evet, o dedikoduda biraz gerçeklik payı
vardı. Bir Galeri vardı. Ve bir anlamda, hâlâ var. Bugünlerde
burada, bu evde. Biraz küçültmek zorunda kaldım, bundan

---

dolayı üzgünüm, ama burada hepsini alacak yer yok.
Çalışmalarınızı neden aldık? Bunu soruyordun değil mi?”
Alçak bir sesle, “Sadece bunu sormuyoruz,” dedim. “O
çalışmaları neden yaptık biz? Niye bizi eğittiniz, teşvik
ettiniz, bütün o şeyleri neden yaptırdınız? Sadece
organlarımızı verip öleceksek, niçin bütün o derslere girdik?
Niçin bütün o kitapları okuduk, tartıştık?”
“Hailsham niçin vardı?” Madam bunu koridordan
söylemişti. Tekrar yanımızdan geçti ve odanın karanlık
tarafına girdi. “Güzel bir soru sordunuz.”
Bayan Emily, Madam’ı gözleriyle izledi ve bir an için
bakışları arkamızda bir yere sabitlendi. Madam’ın bakışlarını
görmek için bir an dönüp bakmak istedim, ama hâlâ
Hailsham’daymışız gibi bütün dikkatimi toplayıp önüme
bakmaya devam ettim. Sonra Bayan Emily:
“Evet, Hailsham neden vardı ki?” dedi. “Marie-Claude bu
tür soruları sık sık soruyor. Ama kısa zaman önce,
Morningdale skandalından önce, böyle bir soruyu sormayı
hayal bile edemezdi. Aklından bile geçirmezdi. Bana öyle
bakma, doğruyu söylediğimi biliyorsun! O günlerde bu tür
soruları soracak tek kişi vardı, o da bendim. Morningdale’den
çok önce, daha en başta sordum bu soruyu. Bu da Marie-
Claude’u ve diğerlerini rahatlattı, yaptıklarına kolaylıkla
devam edebildiler. Siz öğrenciler de öyle. Sizin adınıza ben
üzüldüm, ben sorular sordum. Kendimden emin olduğum
sürece sizin kafanızda hiç kuşku doğmadı, hiçbirinizde. Ama
sevgili çocuk, sen sorularını sordun. En basitine cevap
verelim, belki bu diğerlerinin de cevabı olur. Sanat
çalışmalarınızı neden aldık? Bunu niçin yaptık? Demin ilginç
bir şey söyledin, Tommy. Marie-Claude’la bu konuyu
tartışırken. Sanat çalışmalarınızın sizin kim olduğunuzu

---

gösterdiğini söyledin, içinizde neler olduğunu. Böyle
söyledin, değil mi? Evet, yanlış bir yorum değildi. Sanat
çalışmalarınızı aldık, çünkü bunların ruhlarınızı gösterdiğine
inanıyorduk. Ya da daha ince bir ifadeyle söyleyeyim; sizin