Biz özgənin yaratdığı dünyada yaşayırıq
Yüklə 360,3 Kb. Pdf görüntüsü
|
144 Yaman yanmışam, kürəyim qıpqırmızı qızarıb, göynəyir, çox güman, dərisi soyulacaq. *** Buranın məşhur karnavalı pasxadan qırx gün əvvəl başlayır. Şəhərin kasıb şimal rayonlarındakı samba rəqs məktəbləri hər il yeni tamaşalarla karnavalda iştirak edir. Böyük şənlik olur. “Karnaval” sözü “əlvida, ət” demək olsa da, yaxşı qızardılmış əti hər restoran, kafedə verirlər. Dünyanın ən böyük stadionu “Marakana” da burdadı. Gələn bazar günü futbol olacaq. Gürcü dostum əl çəkmir, deyir bileti dəyiş, qal, futbola gedək. “Rio-de-Janeyroya gələsən, “Marakana”da futbola baxmayasan, günah olar!” Düz deyir, razıyam onunla. Amma ona necə deyim ki, buranın heç bir gözəlliyi Sənlə keçirəcəyim anı əvəz edə bilməz. Mənə yazdığın son sözləri elə bil dilinlə demisən, qulağımda səslənir: “Qayıt gəl! Qayıdanda mütləq görüşəcəyik. Son kərə söz verirəm! Sənə sözüm olacaq, YALNIZ SƏNƏ! Mənə çox lazımsan!!! İmza: sənə əl açan qaraçı qız!” Mən də qayıdanda rəsmini Sənə göstərəcəm. Hələ bitməyən rəsmini. Çoxları belə zənn edəcək. Əvvəl fikirləşirdim ki, rəsmin tamamlanmayıb. 145 Bütün rəsm qaydaları da onu deyir, amma Sən axı bilirsən, mən qaydaları pozmağı sevirəm... Burada, təzadlarla dolu bu şəhərdə dünyanın yarımçıq yaradıldığını daha aydın dərk edirəm. Tanrı sirlərini bizə tam açmır, insanı həyata ta- marzı qoymaq üçün verdiyini yarımçıq verir. Dünyanın bütün xoşbəxtlikləri də beləcə, tam deyil. Bəlkə belə yaxşıdı. Bəlkə də yox! Bilmi- rəm! Yaradanın düsturunda səhvmi axtaracam?! Amma onu bilirəm ki, insan yaradılmışların ən cavanı, ən sirlisidi. Nə yaşı var ki! Vur-tut iki yüz min il ola-olmaya. Milyonlarla il ömrü olan bitki, heyvan aləmi,... milyard illər öncə yaranmış dağlar, dənizlər insan yanında burnu yerə dəyən qoca qarıdı. Hələ Big Bang 8 -dan törəyən milyon- milyon ulduzlu qalaktikanı demirəm. İnsanın sirri açılmayıb, onun ömrü hələ qabaqdadı. Tanrının ən böyük möcüzəsi olan insan özünü dərk edəndə sirri faş olacaq. Portretini görəndə isə onu yarımçıq sanma, tamamlanıb! O, çox mükəmməl çəkilib. Ona mənim gözümlə baxarsan! İndiyədək çəkdiyim ən yaxşı rəsmimi Sənə göstərməyə tələsirəm! 8 Böyük Partlayış – kainatın 14 milyard il əvvəl sıx və isti maddədən yaranması haqda nəzəriyyə. 146 *** Bu axşam sahildəki kafedə əyləşib gəzişən adamlara tamaşa edirdim. Adama elə gəlir buranın insanları qayğısızdılar. Sanki yerimirlər, havada uçurlar, qar dənələri kimi. Bu səs-küyün içində bir hüzur var. Bunu duyman üçün gərək sənin qəlbində dinclik olsun. Mənsə heç vaxt özümü havada uçan qar dənəsi kimi yüngül hiss edə bilmirəm. Bu yüngüllüyü yaşamaq üçün mühitin olmalıdı, sakit, mehin belə əsmədiyi havada olmalısan. Bizim isə dörd tərəfimiz burulğandı elə bil. Yaşamaq, ayaqda qalmaq üçün çiynin götürməyən yükü çəkməlisən. Məndən nələr gözləyirdilər! Gözlədiklərini verməyəndə də olurdum dəyərsiz bir varlıq. Rəssamlar birliyinə sədrliyimi mənsiz həll eləmək istəyirdilər, elə bilirdilər ki, sevinəcəm. Hələ məni deputat da seçdirirdilər az qala. Deyirdim, istəmirəm. Belədə də məni axmaq hesab eləyirdilər. Anlamırdılar ki, mənim bu şeylərə marağım, həvəsim yoxdu. Dövlət mükafatları, xarici səfərlər, bəzi sərgilə- rimin təşkili haqda qərarlardan da sonra xəbər tuturdum. O qədər mənasız, zəhləm gedən adamlara veriblər ki rəsmlərimi, icazəm olmadan, onları itirməyimə heyfsilənirəm. Filan nazirin arvadına, filan deputata, nə bilim kimə, kimə... Özümü bu mühitdə bədəndə yad cisim kimi hiss eləmişəm. Məni heç vaxt onun atasının ad-sanı, 147 var-dövləti, hakimiyyətdəki statusu maraqlandır- mayıb. Bütün bu illər boyu xanımımı onlardan fərqli bilmişəm. Amma sonra yavaş-yavaş hər şey dəyişdi. Ölkədə, cəmiyyətdə qlamur həyata kor bir canatma dalğası başladı. Elə bil adamlar zombiləşdilər. Qarabağ deyənlərin səsi quyu dibinə düşdü. Ölkə atəşfəşanlıqlar diyarına çevrildi. İnsanlar da dəyişdi. Bir gün anladım ki, sən demə, o da bu mühitdə rahat yaşaya bilirmiş. Bax onda onun genetik kodunun açıldığını anladım. Məni dəhşətə gətirən odu ki, bu kodun açarlarından biri də mən oldum. Onun bu snob elitanın nümayəndəsi olmasında mən də yardımçı bir alətə çevrildim. Onu indi də sevirəm. Məni onun əsirinə çevirən tək gözəlliyi yox, azad düçüncəsi, sadəqəlbliyi olub. Ruhuyla məni elə ilk gündən tilsimləyib. Bizi birləşdirən çox dəyərlər var. Amma bəzən düşünürəm o dəyərlər yenə qalıbmı? Sonra da Sən gəldin… Amma Sən kimsən? Ümumiyyətlə, “Sən” dediyim adam varmı, mövcuddurmu? Bəzən deyirəm, görüşək, sonra da fikirləşirəm, mən xəyallamı danışıram, xəyallamı görüşmək istəyirəm. Axı Sən yoxsan! Olmayanla necə görüşə bilərəm! Varsansa, Səni Tanrı yox, mən yaratmışam! ...Fikir vermə, məni viski danışdırır... Yüklə 360,3 Kb. Dostları ilə paylaş:
|