Biz özgənin yaratdığı dünyada yaşayırıq
Yüklə 360,3 Kb. Pdf görüntüsü
|
162 əmrindən, ya elmin dediyi Böyük Partlayışdan! Bizə öz dünyamız lazımdır. HƏR KƏS ÖZÜNÜ KİRAYƏNİŞİN SANDIĞI ÖZGƏ DÜNYADAN YENİ DÜNYAYA, ÖZÜNÜN YARATDIĞI, SAHİBİ OLDUĞU DÜNYAYA CAN ATIR. Öz dünyasını yarada bilən insanlığın sirrini açmış kimidir. Sən bunu yarada bildin. Biz bunu birlikdə yaratdıq. Bu gün yenə sərgidəydim. Dünən də, srağagün də getmişdim. Hər gün gedirəm. Xanımın olmayan vaxtda gedirəm. Hələ bir müddət davam edəcək. Sonra İstanbula, Moskvaya aparacaqlar. Nə qədər burdadır, hər gün gedəcəm. Hər dəfəsində səni bir başqa yandan görmək, kəşf eləmək üçün. Elə bil rəsmlərin bir portretin mozaik parçalarıdır. Onları topalayıb puzldakı kimi hər hissəni öz yerinə qoysan, bütöv şəkil alacaqsan. Mən də sənin bu şəkillərini hissə-hissə düzdüm xəyalımda. Böyük bir portret alındı. Bu, sənin rəsmin idi. Rəsmlərin sənin varlığının əksidir. Mən səni gördüm. Qəlbini duydum. Sənin göz- lərinlə baxdım rənglərə. Sən adi gözlə baxmırsan, sənin gördüyün rəngləri biz görmürük. Sən rəngin o üzünü, bətnini görürsən. Çəkdiyin insanın dərisi necə nəfəs alır, duyursan. Saçın necə uzandığını hiss edirsən. İnsanın içindən üzünə axan kədərin, 163 sevincin yolunu bilirsən. Kədəri, ağrını, əzabı, sevinci, sevgini biz dağı, daşı, ağacı gördüyümüz kimi görürsən. Qəza iyunun birində baş vermişdi. Qadının qəzadan sonra yazdığı on bir mesaj arasında zaman məsafəsi müxtəlif idi. Bu müddətdə ilk üç mesaj qəzadan sonrakı birinci ayda yazılıb. Növbəti dörd mesaj isə sərgiyədək yazılanlardı. Axırıncı məktublar sərgi dövründə, sonuncu, rus dilində “Yoxluq” şeiri isə bir ay əvvəl qoyulmuşdu. Əzizim, mənsiz orda günün necə keçir? Darıxmamısan? Darıxma! Deyəsən, az qalıb, tezliklə gələcəm yanına. Bunu həkimin gözündən oxudum bu gün. Heç iki il qabaq sağalmaz bir xəstəliyə tutulduğumu deyəndə gözləri belə ümidsiz deyildi, səsi belə titrəməmişdi. Anladım ki, sayılı günlərim qalıb. Amma qorxum yoxdur, vallah yoxdur. Əksinə, sevgilisiylə görüşə aparası qatara bilet alan sərnişin kimiyəm. Birdə ki, burda yaşamaqdan yorulmuşam. Gəlirəm yanına. Qarşıla məni, əzizim! İnanıram sənə, Allah haqqı inanıram. İki həftədir yataqdayam. Axır ki, düşdüm yatağa. Bu gün yenə həkim gəlmişdi. Xoşum gəlir 164 ondan, kişi adamdır. Xəstəliyimi əvvəl gündən üzümə demişdi, özü də gülə-gülə, heç nə olma- yıbmış kimi. Deyəsən, o da bu dünyada kirayə- nişin yaşayanlardandır, ...bizim kimi. Evdəkilər əməliyyat üçün İstanbula aparmağa təkid edirlər. Həkim etiraz eləmir, amma duyuram ki, sadəcə onların son ümidini qırmaq istəmir. Getməyəcəm, qoymayacam aparsınlar! Özü də onların yanına! Təsəvvür edirsən?! Qardaşımın bacımla telefonda danışığını qulağım çaldı. Yalvarırmış, deyirmiş ki, İstanbula gətirin onu. Həkimə göstərəcəkmiş, özü baxacaqmış mənə. Bəs üzümə necə baxacaqmış görən? Mən sənin yanına gələcəm. Səni burda çox gözlətdim, orda da gözləmənə qıymaram. Gəlirəm! Həmişə sən mənə şeir göndərirdin. İndi mən yollayım. Bunu bu dünyada kirayənişin kimi yaşamış bir şair yazıb – Aydın Əfəndi. Если кто меня спросит – скажи его нет. Скажи – он на Работе. Скажи его нет, – пригласили на Прощальный обед. Скажи его нет, – на редкий спектакль достал он билет. 165 Скажи его нет, – он вышел застать до начала Рассвет. Если кто меня спросит – скажи его нет. Он вернется через тысячи лет. 10 10 Aydın Əfəndi, “Yoxluq”. Tərcümə edən Qulu Ağsəsdir. Məni soruşan olsa... de ki: haya gedib; de ki: heç kəsin görmədiyi tamaşaya gedib. Məni soruşan olsa... de ki: göz qabağındadı; hardasa dost yığnağındadı. Məni soruşan olsa... de ki: dünyanın boyun ölçüb qayıdacaq, de ki: uzağı min ilə burdadı (demə... ölüb qayıdacaq)... Bilirəm, bəhanədən bolsan bircə susma, yaxşımı - məni soruşan olsa... 166 Epiloq Elə bilirdim Qadının görüşdən qaçmasının səbəbini anlamışam. Əsl səbəb heç ağlıma da gəlməzdi. Onun sirlərini bildikcə, yaşadığı hiss və həyəcanlarını duyduqca mənə nə qədər doğmalaş- dığının fərqindəydim. Deyəsən, əməlli-başlı aşiq də olmuşdum. Vurulmaq ayrı necə olur ki! Onu unuda bilmirdim! Qəribə vəziyyət yaranmışdı. Qəribəlik gül- məli halımda idi. Məni tanımayan, heç mövcud- luğumdan xəbəri olmayan birinə aşiq olmuşdum. Hər halda ona bəslədiyim duyğunun nə olduğunu kəsdirə bilirdim. Birinci dəfə yaşamırdım ki, bunu! Uşaqlıqda qəşəng aktrisalara vurulan vaxtla- rım az olmayıb. İrina Alfyorovaya, elə bizim Həmidə Ömərovaya aşiq olduğum kimi. Şəkillə- rini jurnallardan kəsib otağımın divarlarına vurur- dum. Bir dəfə atam içəri girib onlara baxanda utanmışdım da. Amma o, etiraz eləməmişdi, eləcə bir xeyli baxıb, “Qəşəng qızlardı, zövqün pis deyil” demişdi. Birinin utancaq təbəssümü, o birinin iri gözləri məni sehrləmişdi. Onlardan əvvəl isə birinci belə “sevgilim” İvan Kramskoyun məşhur portretindəki “namə- lum qadın” idi. Növbəti ilin divar təqvimini o rəsmlə çap eləmişdilər. Anam kitab mağazasın- Yüklə 360,3 Kb. Dostları ilə paylaş:
|