Bu eser, Gönüller Sultanı Abdurrahim Reyhan (Erzincanî)
Yüklə 1,89 Mb. Pdf görüntüsü
|
GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 192 müritliğe uymayan bir şeydir, uyan bir şey değil, efdal bir şey değildir. Bu zamana göre onları ne yapmışlar? Onların hepsini maneviyata, ruha bağlamışlar. Onun için tabii zamana göre telkinat sohbet olmadığı gibi onu da yapamıyoruz, bir araya gelemiyoruz, toplanamıyoruz, toplayamıyoruz, yapamıyoruz. (Soru: Efendim, bu zaman da hele fitne, fesat zamanı olmakla beraber bilmediğimiz ağır konuları konuşuyoruz, yaşanma da yok ortada..) Yanlış anlaşılmasın eğer şeriat tatbik edilseydi bu kelamların hepsine bir baş giderdi. Kimden giderdi bu baş? Hepsinden giderdi. Çünkü niye? Buraya gelince şeriat, zahiren iman var. Şeriatta iman var. İman ne? İman amentünün şartlarıdır. Hatta Muhyiddin Arabî Hazretleri ne buyurmuş? Buyuruyor ki biz iman ile ayanı birleştirdik. Ama iman ile ayanı birleştirmek değil ki müritlerin, her velinin de kârı değildir, diyor. Burada sadece müritleri değil velileri de kastediyor. Biz iman ile ayanı birleştirdik ama her velinin kârı değildir. İman inanmak, yani ayan da; ayan (açık) olan şey. Fakat ne demek istiyor? Mesela bak onun bir kelamı var neymiş? —Taptığınız Tanrı ayağımın altındadır, demiş. Şeriata göre onu mahkûm etmişler. Bu asılmasına sebep olmuş. Ama o hakikatten bahsetmiş. Galat değil hakikati bahsetmiş, anlayamamışlar, anlaşılmamış. Fakat o zamanın halkı zaten maddiyatçı ve bu kelam onlara ağır gelmiş, onu asmışlar. Yani insanların ayanı olsa bile imanı bırakıp da ayan ile muamele olmaz. Yani bu kelamdan anlaşılır (Reşahat-Aşık Paşa). GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 193 Kendini kendi göre kendi bile Bakısın eydemezem gelmez dile Şimdi bu hususta bir şey vardır. Hace-i Ahrar Hazretleri çok meşayihler gezmiş. O hangi meşayihin sohbetinde bulunsa, sohbetleri çok derinden, fuyuzattan olurmuş. O cemiyettekiler, şeyh efendiye derlermiş ki; — Efendim siz bu sohbeti hiç yapmazdınız. Bu sohbet nereden zuhur etti? Dermiş ki; —Şu Türk genci çekiyor, gayr-i ihtiyari beni konuşturuyor, buyururmuş. Böyle olduğu halde mübarek bir gün Ömer Dağıstanî isminde birisine çok gidermiş. O şehirden dışarıda, evinin haricinde bir yerde, oraya gitmiş. Hace-i Ahrar'a. —Şehirden mi geliyorsun? diye sormuş şeyh hazretleri. —Evet efendim, demiş. —Şehirde ne var? demiş. —Efendim güzellik, demiş. Şeyh efendi de; —Havafiler ile Tirmizileri nasıl biliyorsun, nasıl görüyorsun? demiş. Orada bir yerde Nurettini Havafi hazretleri varmış. Onun çok kalabalık müritleri varmış. Bir de seyitlerden Seyit Kazım Tirmizi hazretleri varmış. Fakat bir de buyuruyor ki; —Ben çok meşayihlerin sohbetini dinledim, gezdim fakat Seyit Kasım Tirmizi kadar marifetten söz söyleyeni göremedim. İşte Havafiler ile Tirmizileri nasıl görüyorsun, sorusuna Hace-i Ahrar Hazretleri demiş; —Efendim Havafiler diyor ki; Hep Ondan. Tirmiziler diyor ki; Hep O. GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 194 Şeyh Hazretleri demiş ki; —Havafilerin ki doğru, onların ki doğru. Fakat sohbete başlayınca, bakıyor sohbet öbür tarafı destekliyor. Zahirden diyor ki; “Havafilerinki doğru, onlarınki yanlış”. Fakat sohbete başlayınca sohbette gayr-i ihtiyari zuhur ediyor bakıyor ki Tirmizilerinkini destekliyor. Yani mesela yaşayan insan zaten ifade edemiyor. Yaşamayan da zaten onun sözünü söylediğinde iftira oluyor, galat oluyor, yalan oluyor. Mesela şimdi "La Mabude İllallah, La Maksude İllallah, La Mevcude İllallah" sözleri bir talipte hâldir. “La Mabude İllallah”; mabudum Allah. Ama “La Maksude İllallah” makamında, o hâl onda tecelli etmedikten sonra “maksudum Allah” demek, kazip (yalancı) oluyor. Niçin? Maksudum Allah diyen bir kimse tamamen kendini her şeyden kurtaracak. Yani Safiye makamına ulaşacak. Tamamen her şeyi kalbinden silecek, atacak. Sırf Allah ile olacak ki maksudum Allah demesinde sadık olsun; kazip olmasın. Bir de mesela “La Mevcude İllallah” var. Yani bir insan “La Mevcude İllallah” makamına ulaşmadıktan sonra mevcudata Allah dese küfürdür, diyemez. Ama o “La Mevcude İllallah” makamına ulaşır, haktır. Amennâ ve saddaknâ insan bu makama ulaşıyor. Fakat o ne oluyor? Onun gözünde kendi, bütün varlıkları ve cisimleri yok oluyor, kayboluyor. Bu sefer bütün cisimler Cenabı Hakk'ın varlığına bir mirat-ayna oluyor. Böyle müşahede ediyor. Zaten kendisi olmadığı halde kendisinden, kendi varlığını yitirdikten sonra bu böyle oluyor. Ondan sonra kendi varlığına geldikten sonra yine bütün cisimler de meydana çıkıyor. O zaman bu cisim Allah diyemez, küfürdür. GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 195 Çünkü Cenabı Hakk’a hâşâ mekân olmaz. İman ne? Cenabı Hak noksan sıfatlardan beridir. Allah'a noksan sıfat isnat edilmez ama o hâlde zaten noksan sıfat yok, kalmıyor ki. Ayıldıktan sonra yine cisimler meydana sıfatta çıkıyor, onlara diyemez. İşte diyor ki; Kendini kendi göre kendi bile Bâkîsın eydemezem gelmez dile Zamanında bunlar yaşanmıştır. Belki şimdi böyle yaşatmıyorlar da. Yani yaşatmıyorlar ne demek? Bunu halka göstermiyorlar. Olan var mıdır? Yaşayan vardır ama ancak bunu hıfzeden için. Hani ne buyuruyor; Gizli esrarını her yerde açma Varsa gevherin meydana saçma Her bir suyu ab-ı hayat sanıp da içme Bunlar hatalıdır, yasaktır. Onun için şeriat var, tarikat var, hakikat var, marifet var. Bunlar hep birbiriyle irtibatlı ama birbirinden farklı. Mesela tarikat nimetlerinin sahibi yani maneviyat sahibi olmayan, tarikatı anlamayan, bilmeyen, yaşayamayan ancak şeriattan bahseder, şeriatı bilir. Ama tarikatı anladıktan sonra da yine onu açık açık konuşamaz. Bunlar sohbetle olur, herkesin haline göre, herkesin kabiliyetine göre. Sohbetler var ki ammeye sohbet olur, havasa sohbet olur. Mesela şimdi bunlar olmuş, kitaplar yazmışlar. Şimdi bu zamanımızda hâl kapanmış, müridi halinden haberdar etmezler. Mesela Fenafişşeyh, Fenafirresul, Fenafillah âlemini, ondan sonra Seyriillallah makamını geçirene kadar müridi haberdar etmezler. Cesedinden haberdar etmezler. Burada cesedinin haberdar olmamasının bir sırrı, esrarı vardır, şudur ki; Yüklə 1,89 Mb. Dostları ilə paylaş:
|