289
Fərz etmək olardı ki, bu birlik maddi maraq üzərində
qurula bilər, amma o qədər xalqlar var ki, maddi maraqlar
onların arasında rəqabət və düşmənçəlikdən başqa bir şey
yaratmayıb.
Onda bəs bu ictimai əlaqələr nədir və millətlərin
pöhrələri hansı zəmində yetişir?
Milli birlik haqqında mənim öz fikrim var. Ola bilsin ki,
bəzi filosoflar bunu qeyri-adi saysınlar. Belə ki, mənim
mühakimələrimin və nəticələrimin məğzinə nüfuz etmək asan
deyil.
Mənim nöqteyi-nəzərim bundan ibarətdir. Hər bir xalq öz
əsasına və təbiətinə görə ayrıca insanın mahiyyəti ilə uyğun
olan ümumi mahiyyətə malikdir. Bununla belə, bu ağac susuz,
torpaqsız, işıqsız, istisiz yaşaya bilmədiyi kimi, bu ümumi
mahiyyət də öz mövcudluğu üçün qidanı fərdlərdən alır. Eyni
zamanda, bu mahiyyətin məxsusi həyatı, əlahiddə iradəsi vardır
və o, xalqdan asılı deyil. Ayrıca adamın mahiyyətinin nə vaxt
yetişdiyini müəyyənləşdirmək çətin olduğu kimi, ümumi
mahiyyətin də yaranma tarixini müəyyənləşdirmək çətindir.
Hər halda mən düşünürəm ki, məsələn, misirli mahiyyəti Nil
sahillərində ilk dövlətin meydana gəlməsindən təqribən 500 il
əvvəl formalaşmışdır. Misir öz ictimai dayaqlarını, dinini və
incəsənətini bu ümumi mahiyyətdən əxz etmişdir. Misir
290
haqqında deyilənlər Assuriyaya, Persiyaya, Yunanıstana,
Romaya, ərəblərə və orta əsrlərin sonlarında formalaşmış
müasir millətlərə də aiddir.
Mən dedim ki, ümumi mahiyyətin öz xüsusi həyatı var.
Bəli, bu belədir. Əgər hər bir canlının öz dövrü vardırsa,
ümumi mahiyyətin də qabaqcadan müəyyənləşmiş zəruri
hüdudu vardır. Hər bir insanın varlığı uşaqlıq, gənclik,
yetkinlik və qocalıqdan keçir. Ümumi mahiyyət də həmin
pillələri keçir: yuxunun gözəl örpəyini qaldıran sübh
şəfəqindən günəşin qızmarında işləməyə, ondan da
yorğunluqdan yoğrulan axşam məşğuliyyətinə, bunlardan da
gecə mürgüsünə və nəhayət, dərin sükuta.
Belə ki, ellin mahiyyəti miladdan əvvəl onuncu əsrdə
oyandı, eramızdan əvvəl beşinci əsrdə inamla addımlamağa
başladı. Xristianlıq dövründə isə ayaqüstü yuxulardan bezən
mahiyyət nəhayətsiz xəyalların ağuşunda yatmaq üçün
əbədiyyət yatağına endi.
Ərəb mahiyyəti islamdan 3 əsr əvvəl formalaşmış və öz
fərdi varlığını dərk etmiş olsa da, ancaq Məhəmməd
peyğəmbərlə doğuldu və qarşısındakı maneələri qasırğa kimi
dəf edən möhtəşəm bir əzəmətlə yüksəldi.
Abbasilər dövründən başlayaraq isə bu mahiyyət
Hindistandan Əndəlusa qədər saysız-hesabsız sütunlar üzərində
291
qərar tutan taxt-taca sahib oldu. O, öz qürub çağında Şərqdən
Qərbə doğru genişlənən monqol mahiyyətinin təsirinə
qapılaraq gümrahlığını itirdi və yuxuya getdi; amma yuxu çox
sayıq oldu. Mümkündür ki, o, ruhunun gizli məqamlarının
təzahürü ilə yenidən oyanacaq. Necə ki, italyan İntibahı
dövründə Roma mahiyyəti yenidən dirçəlmişdi. Venesiyada,
Florensiyada, Milanda tənəzzül zamanının başlanğıcında
german xalqlarının istilasına qədər o, öz fəaliyyətini
tamamlamış oldu.
Tarixdə ən heyrətamiz mahiyyət – fransız mahiyyətdir.
O, iki min il gün işığında mövcud olmuş və hələ də öz
çiçəklənmə dövründədir; bu gün o, öz tarixinin daha incə
təfəkkürə, daha kəskin baxışa, daha mükəmməl elm və sənətə
malik olan mərhələsindədir.
Roden, Karrier, Püvi de Şavann, Hüqo, Renan, de Sasi,
Sen Simon; onlar hamısı XIX əsrdə yaşayırdılar və hamısı
dünyanın böyük sənətkarları, alimləri, xəyalpərəstləri idilər.
Bu, onu sübut edir ki, bəzi ümumi mahiyyətlər başqalarına
nisbətən daha uzunömürlü olurlar. Misir mahiyyəti 3 min il,
ellin mahiyyəti isə min ildən də az yaşadı. Mümkündür ki, ayrı-
ayrı adamların uzunömürlülüyü və həyatdan erkən getməsinin
səbəbi olduğu kimi, bunun da bir səbəbi vardır.
292
Hər halda ümumi mahiyyətlər varlıq səhnəsində öz
rolunu oynadıqdan sonra nə baş verir? Onlar da öz növbəsində
sonrakı nəsillərə xatirələrdən başqa heç nə buraxmadan ölüb
gedirlərmi? Sanki heç vaxt belə bir mahiyyət olmamışdır?!
Mən əminəm ki, ruhani təbiət zahirən dəyişsə də,
tamamilə itmir və heçliyə çevrilə bilməz. Maddi təbiət kimi o
da bir formadan başqasına, bir növdən digərinə keçərək
dəyişilir, amma onu təşkil edən hissələr, atomlar saxlanılır.
Millətin ümumi mahiyyəti yata bilər, amma öz toxumlarını
torpağa tapşırmış çiçəklərin yuxusu ilə! Onların ətri isə
əbədiyyət dünyasına yüksələcəkdir. Mən düşünürəm ki, çiçəyin
ətri millətin ətri kimi mütləq substansiya, mücərrəd həqiqətdir.
Fivin, Babilin, Nineviyanın, Afinanın, Bağdadın ətri indi də
Yeri əhatə edən efir təbəqəsində mövcuddur. Üstəlik, o, bizim
hər birimizin və hamımızın – ümumi mahiyyət varislərinin
qəlbinin dərinliyində mövcuddur.
Lakin bu irs elə yüksəkdir ki, hələ öz xüsusi həyatı ilə
yaşayan və öz məxsusi iradəsi olan bir mahiyyətin təməlini
qoyan millət formalaşmadan o, bu millətə aid ayrıca
adamlardakı hissi formaları qəbul etmir.
293
MUSİQİ
Sevgilimin yanında əyləşib onun söhbətinə qulaq
asırdım. Onu diqqətlə dinləyir, özüm isə bir kəlmə də
danışmırdım. Birdən onun səsində elə bir qüvvət duydum ki, o
qüvvət qəlbimi elektrik cərəyanı vurmuş kimi ehtizaza gətirdi
və məni özümdən ayırdı. Ruhum qanadlanıb ucsuz-bucaqsız
səmaya uçdu, ona kainat bir yuxu, bədən dar bir zindan kimi
göründü.
Qəribə bir sehr sevgilimin səsinə qarışıb duyğularımı alt-
üst etdi. Məni nəsə onun sözlərini dinləməkdən yayındırdı.
Sözlər mənə mənasız göründü.
Ey insanlar! Bu, musiqi idi. Mən onu hər dəfə sevgilim
bəzi sözlərdən deyəndən sonra ah çəkəndə, bəzi sözləri
deyəndən sonra gülümsəyəndə eşidirdim. Mən o musiqini
sevgilim kəsik-kəsik sözlərlə danışanda da, bütöv cümlələr
deyəndə də, sözün yarısını deyib, yarısı onun dodaqları
arasında qalanda da eşidirdim.
Bunlar sevgilimin ürəyinin döyüntüləri idi. Mən onları
qulağımın gözü ilə görür, onlar məni sevgilimin söhbətinin
məğzindən uzaqlaşdırıb onun duyğularının musiqidə təcəssüm
edən məğzinə bağlayırdı. Bu, ruhun səsi idi.
Dostları ilə paylaş: |