34
DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI
Eşq sevgidir, eşq həyatdır, eşq ölümdür! Eşq elə bir hiss,
duyğudur ki, o bizimlə birgə doğulur. Bu eşq öncə yaradana,
ilahi varlığa, “Tanrı”yadır. Sonra da onun yaratdıqlarına. Eşqlə
doğulub, eşqlə də bu dünyadan köçürük. Eşq onda gözəldir ki,
əzabsız, iztirabsız, şərbəti acı yox, şirin olur. Bu halda aşiqlik
xoşbəxtlikdir. Böyük Nizami təsadüfi deməmişdir: “Eşqsiz bu
dünya soyuq məzardır, Yalnız eşq evində rahatlıq vardır”.
Aşiqliyin də tipləri var. Aşıq var (Məcnun) Füzuli eşqi yaşa-
yır, çəkdiyi əzablardan, iztirablardan yorulmaq, usanmaq bilmir,
əksinə: “Olduqca mən əl götürməm bəladan iradətim”, “Gəldikcə
dərdinə betər et mübtəla məni?!...” Tanrıdan diləyir. Aşiq də var
Nigarı ilə xoşbəxtdir. Eşqin bəlalarından uzaqdır. Onu üzən yal-
nız Nigarının nazü-qəmzəsidir. Hicrandır. Yunus İmrədə hər iki
aşiqlik var.
Yenə seyr eylədi könlüm dostun cəmalın arzular,
Hicrə qatlanmaz könül, dostun camalın arzular.
Yunus İmrənin bir eşq fəlsəfəsi var. Bu fəlsəfəyə görə də dün-
yanın dayaq nöqtəsi eşqdir. Bütün kainat onun ətrafında fırlanır.
Ondan can alır. Onun üzərində dayanır, hər bir dərdin dərmanı
yalnız eşqdir:
Sevərsən dünyəyi möhnət bulasın,
Ərənlər sirrini qaçan tuyasın .
Yunus İmrə sufi şairdi. Onun “Divan”ına daxil olmuş
şeirlərinin böyük əksəriyyəti aşiqliyin, eşqin təntənəsidir.
Eşq şərqiləridir.. Bu nəğmələr insan şəxsiyyətini ucaldır. Ali
səviyyəyə çatdırır.
Aşiqlik yolu elə bir karvandır ki, bu yolda əql də, iradə də
35
Folklor, Mifologiya, Etnoqrafiya
belə kara gəlmir. Aşiqin könlü, canı yalnız əqli ilə birgə qərar ve-
rir. Eşq, əql, elm, əgər onlar arasında paralellər aparılsa qalibiyyət
eşqindir. Bu Nizamiyə, Yunis İmrəyə, Nəsimiyə, Füzuliyə görə
də belədir.
Aşiqlərin hər bir halından ancaq aşiqlər anlar. Eşqin bəlasını
ancaq onu yaşayanlar bilər.
Xaqani, hər kəsin payı deyil eşq,
Olmaz nakəslərdə ondan nişana!.
Aşiqlik dünyasına qədəm qoymayan insan
Ürəyinə gözündən axıtmamışdır al qan.
Hər kəsə ki vurmayıb qəm oxunu məhəbbət.
O, eşqin əhvalını biləcəkdir haradan?
Ürəklərinə “qəm oxu” vurulan yuxarıda adları çəkilən
mütəfəkkirlərin yaradıcılığında sufi görüşlərə baxmayaraq onla-
rın şeirlərində, qəzəllərində yaşanmış hisslərin, duyğuların ifadəsi
var. Hətta bu hisslər, duyğular ölməz Nəsimidə də özünü göstərir.
Yunis İmrə də bundan istisna deyil.
İki cahan zindan isə gərək bana büstan ola,
Ayruq bana nə ğəm-ğüssə, çün inayət dostdan ola.
Eşq yoxsa, əql?! - Yunus İmrə yazır:
Ey dost, səni sevəndən əqlim getdi, qaldım bən.
İrmaqları seyr edib dənizlərə taldım bən.
Könlüm, canım, əqlim, bilim, sənin ilə qərar verər:
Əvvəl dəxi bu əqli can sənin ilə əsli məkan
Axır yenə sənsin məkan üz vuraram səndən yana.
36
DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI
Əql eşq ilə bir məkanda - vücudunda olsa da eşqə düşəndən
əqli getmiş, yalnız bütün vücudu eşqdir. Eşq bütün varlığına
hakim kəsilmişdir. Nəsimi də eşq mərəzinə tutulandan əqli ilə
yad münasibətdə bulunmuşdu. Eşqi əqlinin əlindən hakimiyyəti
alıb. “Eşq ilə mən aşinayəm, Əql ilə yad olmuşam”. Füzuli də
əqlindən məşuqəsinə şikayət edir: “Əql yar olsaydı, tərki-eşqi yar
etməzmidim? İxtiyar olsaydı, rahət ixtiyar etməzmiydim?”.
Yunus İmrənin görüşlərində elm də eşq ilə bir araya gəlmir.
Eşq elə bir sirdir ki, elm də bu sirri açmaqda acizdir.
Elm ilə, hikmət ilə kimsə irməz bu sirrə
Bu bir əcaib sirdür elmə, kitaba sığmaz.
Böyük Nizami demişdir:
Bu dünya eşqdir, qalan fırıldaq,
Eşqdən başqa şey boş bir oyuncaq.
Ölməz Məhəmməd Füzuliyə görə:
Eşq imiş hər nə varsa aləmdə,
Elm bir qilü-qal imiş ancaq.
Cəlal Bəydili (Məmmədov) (“Həqq didarın görən şair” ön
söz. 1. s. 5) yazır: “Füzuli kimi dərviş Yunus da elm ilə eşq ara-
sındakı çarpışmanı eşqin xeyrinə həll edir”. Eşqin, aşiqliyin bü-
tün hallarını göstərən Yunus İmrənin divanı haqqında F.Köprülü
yazır: “Divan”ının böyük qismi eşq fəryadlarıyla doludur”. Yunis
İmrənin eşq fəryadları hakim ideologiyaya qarşi üsyandır. Eşq
onlarla müharibədə qalibiyyətdir. Ancaq onu da etiraf edək ki,
bəşər ədəbiyyatında bəşər tarixində bu yolda Füzuli fəryadına
37
Folklor, Mifologiya, Etnoqrafiya
heç bir aşiqin fəryadı çatmaz. Bu fəryad aşiqliyi, eşqi buxovla-
yan bütün qayda-qanunlara, zəncirlərə qarşı ahu-fəğandır. Füzuli
eşqi insanın-insana olan ilahi bir eşqidir. Bu eşq ali mərtəbələrin
mərtəbəsidir. Bundan o tərəfi yoxdur, desək yanılmarıq. Elmi
ədəbiyyatdan elmindən məlumdur ki, Füzuli “Leyli və Məcnun“
əsərini nəzmə çəkərkən Nizamini özünə müəllim bilmiş, müəllim
isə bu əsəri yazmaq sifarişini alanda tərəddüd etmiş, onun ağırlı-
ğından şikayətlənmişdir.
Rəvayət: Hz. Peyğəmbər bir gün namaz qılmağa hazırla-
şırmış, dəstəmaz aldığı yerdə gənc bir oğlan bir əlində siyrilmiş
qılınc bir əlilədə gənc bir qızın qolundan tutmuş halda hövlank
içəri daxil olur,Hz.Peyğəmbər halını pozmur. Dəstəmaz aldıqdan
sonra gəncdən soruşur:
Nə olub,səni qovanmı var? Belə qan-tərin içindəsən.
Gənc:
- Sənin başını kəsməyə gəlmişəm.
Hz. Peyğəmbər gülür,niyə günahım nədir?
Gənc oğlan qızı göstərir:
- Bu mənim sevgilimdir. Atası-kafir qarşıma şərt qoyub
ki, sənin başını ona aparmasam qızını mənə vermiyəcək, indi
gəlmişəm sənin başını kəsib ona aparım,sevgilimlə toy edim.
Hz. Peyğəmbər gülümsəyir.Əli ilə başını göstərib deyir:
- Əgər bu baş sızın eşqinizə mane olursa onu bu bədənin
üstündə gəzdirməyə dəyməz.Mən başı verdim getdi.
Aşiqliyin tipləri olduğu kimi, eşqin də müxtəlifliyi var (Biz
bu barədə yuxarıda bəhs etmişik). Böyük nasir Yusif Vəzir
Çəmənzəminlinin “Ağ buxaqda qara xal” hekayəsinin qəhrəmanı
mərsiyəxan eşqi yolunda əqidəsindən üz döndərir, dini, məscidi
atır, ağ buxaqlı, qara xallı gözəlin – ilahi eşqin əsiri olur. “Cənnətin
qəbzi”ndə Usta Ağabala məşuqəsinin – “cənnətin” əsiridir. Bu
aşiqlik onun əqlini əlindən alır və o, “aşiqliyinin” qurbanı olur.
Dostları ilə paylaş: |