Doğu karadeniz bölgesi
Yüklə 0,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- DİKKAT!!! BU DERS NOTLARININ TÜM HAKKI PROF.DR. ALİ ÖZÇAĞLAR’A AİT OLUP, BAŞKA AMAÇLARLA KULLANILAMAZ VE YAYINLANAMAZ.
- Ağdarı bükünde 1811 yılında
- DERELİ
- Kelkit ve Şiran ovaları
- Köse, Kelkit ve Şiran Gümüşhane iline
DİKKAT!!! BU DERS NOTLARININ TÜM HAKKI PROF.DR. ALİ ÖZÇAĞLAR’A AİT OLUP, BAŞKA AMAÇLARLA KULLANILAMAZ VE YAYINLANAMAZ.
87 GÜCE
3500 nüfuslu Güce, Giresun-Gümüşhane karayolunun 32. Km'sinde Sahilden 15 km. içerde Har- şit Çayı vadisinde yer almaktadır. Osmanlı'ların kuruluş yıllarında Doğu Anadolu'dan gelen Güceftaroğul- ları denilen bir sülalenin ilçeye yerleştiği ve Güce isminin burdan geldiği bilinmektedir. Güce, Önceleri Tirebolu ilçesine bağlı bir bucak merkezi iken iken 1990 yılında ilçe merkezi olmuştur. Güce’de ekilip dikilebilir alanların çoğunda fındık, bir kısmında çay yetiştirilmektedir. Diğer kısımların çoğunluğu or- man ve çayır ve mera alanı bulunur. Ormanlık alanların bitimiyle birlikte yaylalara çıkılmaktadır. Eko- nomik yapı çoğunlukla fındık tarımına, hayvancılığa, arıcılık ve ormancılığa dayanır. Fındığın yanı sıra, halk kendi ihdiyacını karşılamak amacıyla mısır,sebze, meyve ve çay tarımı da yapmaktadır. Güce ve civarında son yıllarda alabalık yetiştiriliciği de büyük gelişme göstermiştir. Ayrıca arıcılık da son yıllarda önemli bir gelişme göstermiş ve toplam kovan sayısı 1870'e ulaşmıştır. Özel şirkete ait bir adet
4336 nüfuslu Yağlıdere kasabası, sahilden 14 km. içerde kurulan küçük bir yerleşim alanıdır. Yağlıdare'nin bugün bulunduğu yerin ilk defa yerleşim yeri olarak seçilmesi, yöre halkının Cuma namaz- larını kılmak, ihtiyaçlarını gidermek ve alışveriş yapmak amacıyla Ağdarı bükünde 1811 yılında büyük bir cami yapmaları ile başlar. Cami yapılmasından sonra, etrafta tuzcu, kalaycı, demirci ve gazcı gibi zaruri ihtiyaç maddeleri satan işyerleri kurulmuştur. İşyerlerinin çoğalıp gelişmesi, meskun inşaatların yapılmasıyla ilçe yapısal oluşumunu tamamlamış ve "CAMİYANI" ismini almıştır. Yağlıdere Çayı kena- rında yerini alan ilçe merkezi, sonraları bu çayın ismini almıştır.19.yüzyılda Tirebolu ilçesine bağlı iken 1957 yılında Espiye'nin ilçe olmasıyla buraya bağlı bir bucak merkezi olmuştur. 1987 yılında ise ilçe yapılmıştır. Kasabanın dışarı
ile bağlantıları kara yolu ile olup, Gire- sun il mer- kezine
47 km. uzaklık- ta bulunan
Yağlıdere, sahile
14 km. uzaklık- ta olup,
asfalttır.
88
Ekonomik yapı çoğunlukla fındık tarımına, hayvancılığa, arıcılık ve ormancılığa dayanır. Fındı- ğın yanı sıra, halk kendi ihdiyacını karşılamak amacıyla mısır,sebze, meyve ve çay tarımı da yapmaktadır. İlçede, son yıllarda alabalık yetiştiriliciği büyük gelişme göstermiştir. Ayrıca arıcılık da son yıllarda önemli bir gelişme göstermiş ve toplam kovan sayısı 2700'e ulaşmıştır. Sanayi kuruluşu sayılabilecek nitelikte olup özel şirkete ait iki adet fındık kırma tesisi ile küçük ölçekli ağaç doğrama atölyeleri bulun- maktadır.
Çayı vadisi içinde yer alan 8124 nüfuslu Dereli kasabası, aynı zamanda Giresun-Şebinkarahisar karayolununda güzergâhında bulunmaktadır. İlçeyi sahile bağlayan Şebinkarahisar karayolu asfalt olup tüm köy yolları sıtabilizedir. Son zamanlarda bazı köy yollarında betonlama çalışmaları yapılmaktadır. Dereli ve civarında fındık en önemli tarım ürünüdür. Büyük ve küçük baş hayvan yetiştiriliciğinin yanın- da, tatlı su balıkcılığıda yapılmaktadır. Fazla ticari olmasa da kümes hayvanları yetiştirilmekte ve arıcılık yapılmaktadır.
DİKKAT!!! BU DERS NOTLARININ TÜM HAKKI PROF.DR. ALİ ÖZÇAĞLAR’A AİT OLUP, BAŞKA AMAÇLARLA KULLANILAMAZ VE YAYINLANAMAZ.
89 Kuzeyden Gümüşhane Dağları ile Giresun Dağları; güneyden Pulur Dağı, Çimen Dağı, Refahiye Dağları ve Kızıldağ tarafından sınırlanan Yukarı Kelkit Oluğu, Kelkit-Şiran kasabalarından itibaren Ku- zey Anadolu Fay Zonu (KAF Zonu) içinde yer alan tektonik bir çukurluk olup, kaynaklarını doğudaki Gümüşhane Dağlarından ve Pulur Dağından alan Kelkit Çayı, bu oluk içinde doğudan batıya doğru ak- maktadır. Oluğun güneye bakan yamaçları yağmur gölgesinde kaldığı için meşelerle; kuzeye bakan ya- maçları ise çok yerde ardıç ve kızılçamlarla bezenmiştir. Jeolojik yapının killi kolay ayrışabilen flişlerden oluşması nedeniyle Yukarı Kelkit Oluğu sık sık heyelanların meydana geldiği bir ortamdır. Bu yüzden oluk içinde karayolu ulaşımı sık sık kesintiye uğramaktadır. Yukarı Kelkit oluğu içindeki
yörenin belli başlı ovaları durumundadırlar. Kelkit Çayı vadi tabanını oluşturan ve Kelkit-Şiran ovaları olarak tanınan ovalardan Kelkit Ovası,yaklaşık 1450-1750m.ler arasında yer almaktadır. Doğuda Mormuş Düzlüğü üzerinde bir eşik ile Bayburt Ovasından ayrılan Kelkit Ovası,Doğu-Batı yönünde eğimli olup,toplam yüzölçümü 280 km2 kadardır. Pleistosene ait eski alüvyonların hakim olduğu Kelkit Ovası ,batıda engebeli bir saha ile Şiran Ovası’ndan ayrılmıştır. Şiran Çayının drenaj alanının oluşturan Şiran Ovası yaklaşık 1250-1500 m’ ler arasında yer alır. Yukarı Kelkit Oluğu içinde yer alan yerleşmeler doğudan-batıya doğru şu şekilde sıralanmakta- dırlar: Köse, Kelkit, Şiran, Alucra, Şebinkarahisar, Çamoluk, Gölova, Akıncılar. Bu yerleşmelerden
;
Akıncılar Sivas iline bağlı ilçe merkezleridir. KÖSE Kelkit Çayının kaynak kısmında Çadır Dağının güney eteğinde ( 1650 m.) yer alan 8153 nüfuslu Köse kasabası Gümüşhane iline bağlı bir ilçe merkezidir.
Köse ve civarının ekonomisi genellikle tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Tarım ürünlerinden buğday, yem bitkileri, patates ve fasulye yetiştirilmektedir. Bu civardaki tarım alanlarının sulanması için 2 adet gölet (Köse göleti ve Salyazı göleti) inşa edilmiştir. Besi hayvancılığı hızla gelişme göstermektedir. Bu kesimin önemli bir gelir kaynağını ise nakliyecilik ve yolcu taşımacılığı oluşturmaktadır. İlçemizde sanayi gelişmemiştir. Köse’ de belediyeye ait 10 ton/saat kapasiteli bir yem fabrikası bulunmaktadır. Salyazı Kasabasında ise süt fabrikası mevcuttur.
Yüklə 0,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|