Doğu karadeniz bölgesi

 

84 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     BULANCAK 

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Giresun şehrinin hemen batısında yer alan 32000 nüfuslu Bulancak, 1887 yılında belediye teşkila-

tına sahip olan eski bir yerleşme olup, eski adı 

Akköy

’dür

.

 1934 yılında ilçe merkezi olmuştur. Şimdiki 

adını ise Bulancak çayından almıştır. Giresun ilinin en hızlı gelişen ilçe merkezlerinin  başında gelmekte-

dir. Sahil şeridinde kurulu olan Bulancak’ı doğuda Giresun şehri merkezi, güneyde Dereli batıda ise Pira-

ziz  kuşatmaktadır.  Giresun  il  merkezine  15  km  uzaklıkta  bulunan  Bulancak,  Piraziz  ilçesi  ve  kovanlık 

beldesine asfalt yol ile bağlı olup, tüm köy yolları stabilizedir. Giresun'un en çok gelişmiş ilçesi olup, 

Deniz yolu ile taşımacılık imkanlarına da sahiptir. 261 m uzunluğundaki deniz iskelesi Karadenizin 

en  uzun  iskelesidir. Tarımsal  ürün  olarak  çoğunlukla 

FINDIK

  üretilmekte,  bunun  yanı  sıra   ise 

hubu-

bat, sebze ve meyve

 de tarım alanlarında yer almaktadır. Hayvancılık ise yüksek köylerde yaşayan halkın 

geçim  kaynagıdır.  İlçede  deniz  balıkçılığının  yanı  sıra  son  yıllarda  tatlı  su  balıkcılığıda  gelişmektedir. 

Ayriyeten arıcılıkta gelişmektedir. Bulancak, sanayi yönünden de gelişme göstermiş olup, fındık mamül-

leri, balık unu ve yağı, konfeksiyon, mobilya üreten kuruluşlar tesis edilmiştir. 

 

---

DİKKAT!!!

 BU DERS NOTLARININ TÜM HAKKI PROF.DR. ALİ ÖZÇAĞLAR’A AİT OLUP, BAŞKA AMAÇLARLA  

KULLANILAMAZ VE YAYINLANAMAZ. 

 

 

85 

PİRAZİZ.  

 

 

 

Giresun ilinin en batısında Doğu-Orta Karadeniz Bölgeleri sınırında yer alan kasabasıdır. İl mer-

kezine  25  km.  uzaklıktadır.  Bilinen  eski  eserleri  arasında,  Eren  Mahallesi,  Kireçkuyusu  mevkiindeki 

19.Y.Y. yapısı Beyler Konağı sayılabilir. Gökçeali Köyündeki Şeyh  İdris Türbesi ve Nefsi Piraziz Kö-

yündeki Piraziz Türbesi dikkat çekmektedir. Piraziz’de 4  adet  fındık kırma   fabrikası  ile  fiskobirlik  

mevcuttur.Ayrıca  5 adet  su  değirmeni   mevcut  olup,  İlçe  halkına  hizmet  etmektedir.Bunların  yanı  

sıra, 3 adet,  Avize  Atölyeleri  bulunmakta  olup,  kristal  Avize  yapılmaktadır. 

Piraziz’de  ekonominin  yükselmesi  yönünden  büyük  bir  yeri  olan  ProGıda  Anonim  Şirketi  

Yabancı  ve Türk  ortaklıklarından   ibarettir. Genel  Müdürlüğü  İstanbulda  olup  burada  Şubesi  bulun-

maktadır. Pro-Gıda  iç  fındığı  doğrudan  kalibre  yaparak,  yaparak,  kavurarak,  yurt  dışına  ihraç  

etmektedir.120  kadar  işçi  çalışmaktadır. 

İÇ KISIMDAKİ YERLEŞMELER 

ÇANAKÇI 

Denizden  17  kilometre  içerde  bulunan  Çanakçı  kasabasının  Giresun’a  uzaklığı  78  km 

dir.Yükseklik  150  m'dir,  Çanakcı  Deresinin  iki  yakasına  kurulmuş  olup  adını  bu  yöredeki  ağaç  çanak 

ustalarından aldığı söylenmektedir. 6640 nüfusu bulunan Çanakçı, 1960 yılında Görele ilçesine bağlı bir 

bucak merkezi iken 1991 yılın da ilçe merkezi yapılmıştır. İlçeyi Göreleye bağlayan yol asfelt olup tüm 

köy yolları sıtabilizedir. Çanakcı ve civarındaki alanlarda fındık, çay, sebze ve meyve yetiştirilmakte olup 

yer yer seralara raslanmaktadır. Son zamanlarda kivi'de yetiştirilmeye başlanmıştır. Ayrıca bölgede büyük 

ve küçük baş hayvan yetiştiriliciğinin yanında, tatlı su balıkcılığıda yapılmaktadır. Fazla ticari olmasa da 

kümes  hay-

vanları  yetiş-

tirilmekte  ve 

arıcılık  ya-

pılmaktadır. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

86 

 

 

 

 

 

 

     

           Çanakçı

 

 

DOĞANKENT 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           İçinden Harşit Çayı’nın içinden aktığı Doğankent

 

 

Doğuya bir geçit konumunda stratejik bir konuma sahip yerde kurulmuştur. İlçeden Harşit çayı 

geçmektedir. 

Kürtün-ü Zir

 olan eski adı, 500 yıl önce Manastır Bükü olarak değiştirilmiştir. O dönemler-

de halkın çoğunluğu hıristiyanlardan oluşmuştu. İdari olarak Nahiye Müdürlüğü statüsünde iken, Nahiye 

Müdürü Kürtün-ü Zir ve Şimdiki Gümüşhane ilçesi olan Kürtün (Kürtüm-ü Bala) yı birlikte idare etmiş. 

İl  olarak  Gümüşhaneye,  orası  da  Sancak  olarak  Trabzon  sancağına bağlı idi. 

I.Dünya  savaşından  sonra 

Harşit adını alan ilçe

, 1916 yılında Ruslar tarafından işgal edilmiştir. 

Rusların işgali 1918 yılına kadar sürmüş, fakat Harşit çayının batısına geçememişlerdir. Kürtün-

ü Zir (Doğankent), 1952 yılına kadar Gümüşhane ili Tirebolu ilçesinin bir bucak merkezi iken 1961 yı-

lında Giresun'a bağlanmış ve DOĞANKENT adını almıştır.  1990 yılında ise ilçe merkezi olmuştur. Ka-

sabanın  içinden  akan  Harşit  Çayı’nın  adının  nerden  geldiğine  bakılacak  olursa;  Harşit  kelimesi  farsça 

olup, güneşin en sıcak yeri anlamı taşır. Başka bir rivayete göre bu kelime taş ve çakıllık anlamındadır. 

3800 nüfuslu Doğankent kasabası ve civarında fındık en önemli tarım ürünü olup, bunun yanı sıra çay, 

mısır, fasülye ve patates yetiştirilmekte. Bir çok köy orman köyü olduğundan, orman köylüsünü kalkın-

dırma amaçlı kooperatifler bulunmaktadır. Ayrıca bu alanda büyük ve küçük baş hayvan yetiştiriliciğinin 

yanında, tatlı su balıkcılığıda yapılmakta. Fazla ticari olmasada kümes hayvanları yetiştirilmekte ve arıcı-

lık yapılmaktadır. 1967 yılında ilçe merkezinde Hidroelektirik Santralı kurulmuş,  bu santral yöreye 

büyük canlılık getirmiştir. 

---