Downloaded from KitabYurdu org
Yüklə 1,48 Mb.
|
62
ayaqqabı almağa güclə çatırdı, indisə mən böyük miras almışam, amma ola bilsin, o pul, yəqin ki, sizə o qədər də böyük görünməz. - Bu cür deməyiniz maraqlıdır. Məgər belə çox hiss olunur? Ketrin güldü: - Mən dəqiq bilmirəm. Mən, sadəcə, zahiri təəssürata görə mülahizə yürüdürəm. Sizi görəndə düşündüm ki, siz dünyanın ən varlı qadınlarından birisiniz. Ola bilsin, yanılıram. - Xeyr, yanılmırsınız. - Qəflətən Rut qüssələndi. - Siz, ümumiyyətlə, mənim barəmdə nə düşündüyünüzü söyləyə bilərsinizmi? -Axı... Rut onun etirazını yarımçıq qoydu: -Xahiş edirəm, şərtiliyi kənara qoyun! Bu, mənim üçün vacibdir. Biz vağzaldan uzaqlaşanda mən sizə baxdım və mənə elə gəldi ki... siz mənim beynimdə baş verənləri anlaya bilirsiniz. - Sizi inandırım ki, mən kənar adamların düşüncələrini oxuya bilmirəm, - Ketrin gülərək dedi. - Yox, yox, xahiş edirəm, nə barədə düşündüyünüzü mənə deyin. Rut elə təkid etdi ki, Ketrin təslim oldu. -Yaxşı, belə istəyirsinizsə, deyərəm. Mən düşündüm ki, siz nəyə görəsə çox məyussunuz və sizə yazığım gəldi. - Haqlısınız, siz tamamilə haqlısınız. Mən dəhşətli dərəcədə təlaş içərisindəyəm... Mən... əgər icazə versəydiniz, sizə danışmaq istəyərdim... - Ah, əzizim... - Və bu anda Ketrin düşündü: “Dünya necə də yeknəsəqdir! - Sent-Meri- Middə də adamlar öz problemlərini mənə danışırdılar, burada da eyni şeylər baş verir, mənsə yad insanların downloaded from KitabYurdu.org 63
problemlərini bilmək istəmirəm”. Lakin o, nəzakətlə dedi: -Yaxşı, danışın. Rut birnəfəsə qəhvəsini içdi və Ketrinin hələ qəhvəsinə toxunmadığına məhəl qoymayıb ayağa duraraq söylədi: - Mənim kupemə gedək. Bu, ümumi qapı ilə birləşmiş iki birnəfərlik kupe idi. Onlardan birində tumacdan16 düzəldilmiş, üzərində “R.V.K.” inisialları həkk olunmuş böyük mücrünü dizləri üstə əlində saxlayan, Ketrinin vağzalda gördüyü arıq qulluqçu əyləşmişdi. Missis Ketterinq iki kupeni birləşdirən qapını bağlayaraq yerində oturdu. Ketrin də onun yanında əyləşdi. - Mən narahatam. Nə edəcəyimi də bilmirəm, - Rut sözə başladı. - Bir nəfər kişi var, o, mənim xoşuma gəlir, çox xoşuma gəlir. Biz ikimiz də gənc olanda tanış olmuşuq, bir-birimizi sevmişik, ancaq onda bizi ayırdılar. İndisə biz yenidən qarşılaşmışıq. -Hə?
- Mən... mən onun yanına gedirəm. Əlbəttə, əminəm ki, siz deyəcəksiniz ki, bu, düzgün deyil, lakin siz mənim vəziyyətimi bilmirsiniz. Mənim ərim dözülməzdir! O, mənə elə əzab verir ki! - Hə, - Ketrin yenidən təkrar etdi. - Mənim halım çox pisdir. Mən atamı aldatdım. Bu gün məni yola salan o idi. O, istəyir ki, mən ərimdən boşanım, əlbəttə ki, mənim başqası ilə görüşə getdiyimi heç ağlına da gətirmir. O, bunu ağlasığmaz axmaqlıq adlandırardı. - Bəs siz belə düşünmürsünüz? - Mən fikirləşirəm ki, belədir. - Rut Ketterinq ehmalca titrəyən downloaded from KitabYurdu.org 64
əllərinə baxdı. - Ancaq geriyə yolum yoxdur. - Nəyə görə? - Mən... Biz vədləşmişik və bu, onun üçün əsl zərbə olar. - Siz ki, buna inanmırsınız, - Ketrin əminliklə dedi. - Kişilər göründüklərindən daha dözümlüdürlər. - O düşünəcək ki, mən qorxağam, verdiyim vədi yerinə yetirmək iqtidarına malik deyiləm. - Mənə elə gəlir ki, siz qorxunc bir səhv edirsiniz və bunu özünüz də başa düşürsünüz. Rut Ketterinq əlini üzünə qoydu. - Bilmirəm, bilmirəm. “Viktoriya”dan ayrıldığımızdan bəri mən qorxunc bir hissiyyatdan yaxa qurtara bilmirəm, sanki nəsə mənə sarı yaxınlaşır və mən bundan qaçıb qurtula bilmirəm. - Bu barədə düşünməyin, özünüzü ələ almağa çalışın. Siz Parisdən atanıza teleqram göndərə bilərsiniz və o, dərhal gələr. Rutun üzü şəfəq saçdı: - Hə, belə də edəcəyəm. Əziz qoca atam! Qəribədir, bugünkü günə kimi onu necə də çox sevdiyimi dərk etməmişdim. - O, qamətini düzəltdi və yaylıqla göz yaşlarını sildi. - Mən necə də səfeh olmuşam. Çox sağ olun ki, sizinlə danışmağa icazə verdiniz. Baş aça bilmirəm, mənə nə olub, niyə belə isterik vəziyyətdəyəm... Amma indi yüngülləşdim. Düşünürəm ki, həqiqətən də dərdləşməyə ehtiyacım var imiş. - O, ayağa durdu. Ketrin də ayağa qalxdı. - Şadam ki, rahatlandınız. - Ketrin mümkün qədər adi səs tonu ilə downloaded from KitabYurdu.org
65
söyləməyə çalışdı. O, yaxşı bilirdi ki, bu tərz səmimi söhbətlərdə, adətən, etibar yerini utancaqlıqla əvəz edir. O, sakitcə söylədi: - Mən öz kupemə qayıtmalıyam. Ketrin dəhlizə çıxdı və bu zaman qulluqçu da dəhlizdə idi. O, Ketrindən yan tərəfə təəccüblü baxışla baxırdı. Ketrin də həmin səmtə baxdı, lakin, görünür, qulluqçunun baxdığı adam artıq öz kupesinə girmişdi - dəhliz boş idi. Ketrin qonşu vaqona getdi. Gözlənilmədən sonuncu kupenin qapısı açıldı və içəridən bir qadının üzü göründü və qapı yenidən bağlandı. Sonralar onu yenidən gördüyü zaman Ketrinin də başa düşdüyü kimi, bu simanı unutmaq asan deyildi. Bol-bol makiyaj çəkilmiş gözəl, girdə, tünd dərili üz. Ona elə gəldi ki, bu simanı artıq haradasa görüb. Ketrin sakitcə öz kupesinə gələrək, bayaqkı həmsöhbətinin kim olduğu və onun tarixçəsinin nə ilə bitəcəyi barədə tənbəl-tənbəl düşünməyə başladı. “Əgər onu hansısa axmaq əməldən çəkindirmək mənə müvəffəq oldusa, deməli, mən pis iş görməmişəm. - Ketrin fikirləşdi. - Amma kim bilir? Bu cür qadınlar, adətən, xudbin olurlar və ola bilsin, hətta yaxşıdır ki, ömürlərində heç olmasa bir dəfə də olsun xüsusiyyətlərinə rəngarənglik gətirirlər. Yəqin ki, onu bir daha görərəm. O, əlbəttə ki, mənimlə görüşmək istəməyəcək. Kənar şəxslərə öz işin barədə danışmaq - böyük səhvdir. Adətən, bundan sonra onlar peşman olurlar”. O, ümid edirdi ki, nahar vaxtı onları ayrı-ayrı masalarda əyləşdirərlər. Ciddi olaraq düşündü ki, bu, hər ikisi üçün də yaxşı olar. Kürəkliyə söykənərək özündə qüssə və yorğunluq hiss etdi. Onlar Parisə yaxınlaşdılar və sonsuz dayanacaqlı dolanbac yollar çox yorucu idi. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|