Bolqarıstan üzərində təsir dairəsinə görə Rusiya ilə Avstriya-
Macarıstan arasında mübarizə gedirdi. Avstriya sərhədlərindən
Rusiya ordusunun ləng çıxarılması onu narahat edirdi. 1887-ci ilin
payızında III Aleksandra məlum olmuşdur ki, Bismark bu
məsələdə Avstriya - Macarıstana köməklik etməklə yanaşı,
Bolqar knyazını da dəstəkləmişdir. Belə olduqda aydındır ki,
Rusiyanın Fransaya qarşı meyli yüksəlmişdir.
Bu isə Almaniyaya
sərf etmirdi. Beləliklə, Bismarkm səhvi üzündən Rusiya ilə Fransa
arasında müəyyən yaxınlaşma yaranmışdı. Belə olduqda Bismark
İngiltərə ilə İttifaqa girməyi qərara almışdır.
İngiltərə isə onun təklifini rədd etmişdir. Bismark 28 il
Prussiya və Almaniyada hökumət başçısı olmuşdur. Bu illərdə
Bismark ilə imperator II Vilhelm və yeni müdafiə naziri arasında
ciddi fikir müxtəlifliyi də olmuşdur. Burada ən əsas fikir
müxtəlifliyi Almaniya ilə Rusiya arasındakı münasibətlərə dair
idi. Nəhayət, 1890-cı ildə Bismark istefaya getmişdir. Bismark
Rusiyaya qarşı neqativ münasibətdə olsa da, onunla müharibəyə
girişməyin tərəfdarı deyildi. Yeni rəhbərlik isə əksinə, Rusiya ilə
müharibədən o qədər də çəkinmirdi.
Hər halda Bismark Almaniyanın birləşdirilməsində də
çox iş görmüş oldu. O, istər daxili və istərsə də beynəlxalq siyasət
məsələlərində çox çevik, hiyləgər bir siyasətçi idi.
Fransa - Rusiya İttifaqı. Avropada tarixi hadisələrin
obyektiv inkişafı XIX əsrin axırlarında Fransa ilə Rusiya arasında
ittifaq yaranmasına səbəb olmuşdur. Bu müqavilə Rusiyaya
nisbətən Fransa üçün daha çox əhəmiyyət kəsb edirdi. Odur ki, ilk
təşəbbüs Fransa tərəfdən olmuşdur. 1891-ci ilin yayında Fransa
nümayəndələri Kronştata gələrək diplomatik danışıqlar aparmağa
başlamışlar.
Fransa-Rusiya münasibətlərinə maneçilik etmək üçün
Almaniya gömrük müharibəsinə başlamışdır. Rusiyaya qarşı
gömrük dərəcələrini artırmış və ölkədə silahlı qüvvələrin
gücləndirilməsi barədə qanun qəbul etmişdir. 1882-ci ildə
bağlanmış «Üçlər İttifaqı»nm müddəti 1891-ci ildə yenidən
üçüncü
217
XIV
Fəsil.
XIX VƏ XX ƏSRLƏR ƏRƏFƏSİNDƏ
BEYNƏLXALQ MÜNASİBƏTLƏR
XIX əsrin son illəri və XX əsrin əvvəlləri zəruri
hadisələrlə daha zəngin olmuşdur. Beynəlxalq münasibətlərdə
daha çox gərginlik yaşanırdı. İmperializm dünyası yaranmışdı. Bu
isə böyük dövlətlərin xarici siyasi fəaliyyətlərinin xarakterində öz
əksini tapırdı. Bu dövlətlər arasında dünyanın yenidən
bölüşdürülməsi uğrunda mübarizə gedirdi. Böyük dövlətlər
müstəmləkəçiliyin yeni fazasına qədəm qoymuşlar.
İlk çəkişmə də Kuba üstündə gedən İspaniya-Amerika
müharibəsi olmuşdur.
Latın Amerikasında ABŞ-ın siyasəti. XIX əsrin son
illərində ABŞ iqtisadiyyatı sürətlə inkişaf etdirilirdi. 1877-ci
illərdən sonra burada daha fəal xarici siyasət həyata keçirilirdi.
1888-ci
illərdən müxtəlif istiqamətlərdə xarici siyasət
nəzəriyyələri yaranırdı.
Ternerin* «hərəkətdə olan sərhəd»
nəzəriyyəsi, Mexenin
«dəniz gücü» doktrinası və s.
Bütün bunlar
ABŞ-ın beynəlxalq münasibətlərə qanşmasma zərurət yaradırdı və
ABŞ-ın təcavüzkar siyasətinə bəraət qazandırmağa xidmət edirdi.
Bununla da ABŞ-ın xarici siyasəti barədə ictimai rəy formalaşırdı.
Latın Amerikası kontinenti də belə beynəlxalq hadisələrin
mərkəzlərindən biri idi. 1889-cu ildə ABŞ-ın təşəbbüsü ilə ilk dəfə
olaraq
Panamerika
konqresi
çağırılmışdır.
Dominikan
Respublikasından başqa Latın Amerikasının bütün ölkələri bu
konqresdə iştirak etmişlər. 18 dövləti özündə birləşdirən Pan
Amerika ittifaqı yaradılmışdır. Bununla da ABŞ bu ölkələrlə
ticarət əlaqələrinin artırılmasına, sənaye müəssisələrinin
inkişafına, kapitalın hərəkətinə nail ola bilirdi. Həmin dövrdə
Venesuela ilə Britaniya Qvineyası arasındakı sərhəd üstündə
İngiltərə ilə Venesuelanm diplomatik əlaqələri pozulmuşdur.
Venesuela vasitəçilik üçün ABŞ-a müraciət etmişdir.
' Temer Fredrik Cekson (1861-1932) Amerika tarixçisi
219