Əli̇salam Bağirov SƏNSİz yaşaya biLMƏRƏM
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
133 Bilirəm, onun da bu evə gəlməsi istirahət və ya rəsmiyyət xatirinədir. Ancaq hər halda biz necə olsa da rəsmi şəkildə ər arvadıq. Bizim hər birimizə aid olan şeylərin dəqiq siyahısı olsa da, birgə fəaliyyət göstərən kapitalımız vardır. Mən inanı ram ki, elə bizim açılması mümkün olan, açarı göz qabağında olan bir kilid kimi birbirimizə bağlayan vasitə də budur. Ya şadığımız kapitalizm cəmiyyətində isə belə vasitələrlə bizim kimi biribirinə bağlananlar az deyildir. Öz hissi ehtiyacları üçün yox, maddi ehtiyacları üçün, sərvət üçün biribirinə bağ lananların sonu ayrılıq olmalıdır. Bu mənə gün kimi aydındır. Lakin bütün bunları biləbilə buna qarşı bir tədbir görməyə çalışıram. Hiss edirəm ki, öz qadınlıq tələbatımdan doğan eh tiyaclarımı ürəyim istəyən kimi, başqaları ilə bölə bilərəmsə, belə bir rəsmi ərarvadlığın mənə nə ziyanı var? Bir də ki, belə bir kəbin kağızının olması insan cəmiyyətinin bəzi qaydala rına qarşı mənim üçün primitiv də olsa müqavimət göstərə biləcəyim bir silahdır. Taleyi öz əlində olduğu üçün insan heç də öz taleyindən şikayətlənməməlidir. İnsan başqa canlılar dan fərqli olaraq, yaxşı və xoşbəxt yaşamaq imkanına malik dir. Belə bir yaşayış üçün isə özün öz hərəkətlərinə nəzarət etməlisən. Mənim üçün həyat yalnız əyləncələrdən ibarətdir, Seara. Mən zövq aldığım bu həyatda gülür, danışır, əylənir və günümü keçirirəm. Seara bütün bu deyilənləri daxili bir ehtirasla dinləyirdi. Çünki Searanın öz həyatı da belə hadisələrlə zəngin idi. Çün ki Seara da bacısı kimi ərinə bir oynaş nəzəri ilə baxırdı. Bəlkə də buna səbəb ərlərinin də onlara bir məşuqə nəzərləri ilə bax maları idi. Nə isə… Qızların hər ikisinin ər evinə köçməsinə səbəb həm özlərinin cehizi, həm də ərlərinin sərvəti olmuş dur. Bəli, Seara da ər evində belə bir hissi xaosla üzləşmişdi. Bacısı kimi, ər evi onun da ruhunu oxşamırdı. O da rəsmiyyət 134 xatirinə qraf Şokla gecələr bir otaqda nəfəs alırdı. Öz həyatının getgedə puç olduğunu, məhvə yuvarlandığını duyan bir in san üçün həyatda yaşamaq nə qədər çətin idisə, Seara üçün də yaşamaq bir o qədər əzablı və dözülməz idi. Bəli, Seara bütün bunları hiss edirdi. Hiss edirdi ki, qraf Şokla onun arasında müqavilə rəsmi sənəddən başqa bir şey deyildi. Bütün bunla rın fərqinə varmayan Seara nəhayət ki, dilləndi: – Həyat bizi cəmiyyətin bir çox üzvlərindən heç də fərqlən dirməmişdir, Klara. Bu aydındır. Bizim ərlərimizlə aramız da olan başlıca dəhşətli münasibət isə ondan ibarətdir ki, biz mənəvi cəhətdən öz hissi ehtiyaclarımızı bir ailə üzvü kimi, bir həyat yoldaşı kimi birbirimizlə bölüşmürük. Bax, budur məsələnin ən həll olunmalı və həll olunmamış cəhəti. Axı, nə üçün bizim ərarvadlıq hissi yalnız vardövlət telləri ilə bir birinə bağlansın? Axı, nə üçün bu hisslər daim parçalanmaq, ayrılmaq təhlükəsi qarşısında qalsın? Səbəb birdir, Klara. Təkrar edirəm, bu hisslər yalnız vardövlət telləri ilə birbirinə bağlanmışdır. O da məlumdur ki, sərvət üzərində qurulmuş ailə həyatı gectez məhv olmalıdır. Biz isə bu məhvi kef etməklə, şənliklərdə, ballarda, teatrlarda günlərimizi keçirməklə, müx təlif əyləncələrdən zövq almaqla səbirlə gözləyirik. Yaşayırıq cəmiyyətimizin – kapitalizm cəmiyyətinin əksər üzvləri kimi, lakin nə cür: sabahımıza inamımız olmadan, keçmişimizi xatırlamağa çalışmadan, bu günümüzün bir anına belə eti barımız olmadan. Əylənirik, gülürük, danışırıq, süniliklərlə dolu bu məharətlə, saxtakarlıqla. Axı, nə üçün? Ona görə ki, cəmiyyətimizin tələbləri ilə ayaqlaşmaq üçün bu başlıca şərt dir. Klara, artıq mən belə bu saxtakarlıqdan cana doymuşam, iyrənirəm. Mən sevirəm. Gec də olsa… Mən öz varlığımı saf laşdırmağa çalışıram. Mən öz həyatımı saf və təmiz hisslər üzərində qurmaq istəyirəm. Klara, öz psixologiyanda dönüş 135 yaratmaq üçün, öz hisslərinlə mübarizə aparmaq çətin olsa da bu, heç vaxt gec deyildir. İnsan insanlığını sübut etmək üçün öz hissləri üzərində qələbə çalmalıdır. İnsan öz psixologiyasın da həmişə saflığa, təmizliyə doğru meyl yaratmağa çalışma lıdır. Əkstəqdirdə, seçilən düzgün olmayan yolun ömürlük əzabına dözməyə məhkum olar. Bəli, Klara, həyatda yaşamaq çətin deyil, lakin insan kimi yaşamaq əzəldən çətin olmuşdur. İncimə, bacı, mən əvvəli sənin həyatına oxşar həyatıma nifrət edirəm. Sən mənim bacımsan, ona görə də mənim bu səmimi etirafımı qiymətləndir. Unutma ki, bir vaxt puç olmuş həyatın üçün təəssüflənmək olduqca acınacaqlıdır. Onlar hər ikisi susmuşdular. Bacılar ayrılan, parçalanmış bir yolun iki cığır əmələ gətirən hissəsində dayanmış yolçu ları xatırladırdılar. İndi hər şey bu yolçuların özlərindən asılı idi. Seçəcəkləri yol onları birbirindən ayırıb uzaqlaşdıra da bilərdi, bir istiqamətin yolçuları da edə bilərdi. Onlarsa sus muşdular. İlıq günəş şüaları külafirəngini öz qızılı şəfəqləri ilə nura qərq etmişdi. İlıqlıq adamı yüngül bir ehtiras kimi xumar landırırdı. Ağacların hamısından erkən çiçəklənmiş alça ağa cının ruhoxşar ətri, quşların şən cikkiltisi, arıların vızıltısısa bu xumarlığa bir az da məstlik əlavə edirdi. Ümumiyyətlə, bu görünüşdən sonra həyat, yaz yağışından sonra yuyunmuş təbiəti xatırladırdı. Belə bir psixi vəziyyətlə insan nəinki yaşa maq istəyirdi, özü də nikbinliklə yaşamaq istəyirdi. Qraf Şokun malikanəsindən bir az kənarda isə Parisin mərkəzi küçələrindən biri yerləşirdi. Qraf Şokun bağa tərəf olan külafirəngisindən həmən o mərkəzi küçəyə nəzər salan da sanki özünü orta əsr şəhərlərinin birində yerləşən qüllədə hesab edirsən. Geniş insan kütləsini axın halında özündə birləşdirən küçə özünün daha çox işləkliyi ilə fəxr edə bilərdi. Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|