Elmi-kütləvi nəşr
Yüklə 3,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
247 Beləliklə, 280 sutkalıq bətndaxili dövr 280 illik bətnxarici dövrə bərabərdir. Başqa sözlə, insan ömrünün davamına cavabdeh maksimal müddət 280 ildir. İnsan ömür boyu ölümünə səbəb olan yaşıl ekranla mübarizə aparır – bu prosesə orqanizm hidrogen mənbəyi olan su sərf edir, fotosintez proqramının yerinə yetirilməsi qaydalarına və bununla da hidrogen çatışmamazlığının yerini doldurmasına riayət etmir. Bu səbəbdən də o, ona nəzərdə tutulmuş 280 il ömrünü başa vura bilməyərək ölür. Hidrogen insan bədəninin ümumi çəkisinin 10%-ni təşkil edir, yəni 7 kq. Hesab etsək ki, hidrogen bütün elementlərin ən yüngülüdür, onda bu çox böyük rəqəmdir. Hidrogen protonları ömrün bir nömrəli qoruyucusudur: onlar ölümün yaşıl ekranını yox edirlər (biliverdin), orqanizmin dağılmasına səbəb olan sərbəst radikallara malik molekul və molekul hissəcikləri ilə mübarizə aparırlar, çünki elektronları olmadığından sərbəst radikalları olan molekullara birləşə bilərlər və bununla da yaxşı antioksidant kimi fəaliyyət göstərirlər. Beləliklə də hidrogen – bizim orqanizmimizin əsas yanacağı olmaqla bərabər həyatımızın qoruyucusudur. Hidrogenin tədarükünə hüceyrələrdəki su sərf olunur, buna görə də onlar zaman keçdikcə yavaş-yavaş bürüşürlər, və nəhayət ölürlər, həmçinin onlarla bərabər biz də... Amma bütün bunlardan sonra yenə mən əvvəl söylədiyim fikrə qayıdıram ki, bəs nəyə görə bitkilər bizdən fərqli olaraq min il yaşaya bilirlər? Bəli, mən Volkovun biliverdin və protonun qocalmada əhəmiyyətli rol oynaması nəzəriyyəsini ağlabatan hesab edirəm. Sxemdən göründüyü kimi, biliverdin – ölümün yaşıl ekranı NADF fermentinin iştirakı ilə özünə proton birləşdirərək qırmızı bilirubinə çevrilir ki, o da sonradan öd kisəsinə göndərilərək ondan maddələr mübadiləsində katalizator kimi istifadə olunur. Axı, orqanizmə bilirubin də lazımdır, o isə məhz zərərli 248 sayılan biliverdindən alınmalıdır. Başqa yol yoxdur. Həm biliverdin və həm də bilirubin hemoqlobinin törəmələridir ki, sonuncu da maksimum 120 gün yaşaya bilir. Deməli, hemoqlobin əvəzinə elə bir substansiya mövcud ola bilərdi ki, o, destruksiyaya məruz qalmazdı və biliverdin kimi zərərli maddələr də verməzdi. Yenə bununla əlaqəli sual meydana çıxır: “Bəs bilirubin? Axı, o, olmazsa, öd necə hasil olacaqdı”? Öd maddələr mübadiləsi – həzm üçün gərəkdir. Bəs həzm olmasaydı? Artıq mətləb aydındır. İnsan da bitkilər kimi yemədən, hava və su ilə dolana bilərdi, bu zaman ona nə biliverdin və nə də ki, bilirubin lazım olardı. Məhz bu tip insanlar Yerdə yaşayırlar və onları “Günəşiyeyənlər” adlandırırlar. İnsan da avtotrof ola bilərdi Günəşiyeyənlər – bu insanlar başqalarından heç nəylə fərqlənməyib yalnız hava və az miqdarda su ilə qidalanırlar (VIII fəsildə bu haqda hərtərəfli məlumat verilmişdir). Onlar xüsusi praktikaya yiyələnmiş və bu praktika üzrə özlərini yaşadıqları mühitə öyrətmiş, adaptasiya etdirmişlər.İnsanın qidalandığı hər bir qidanın tərkibində Günəş enerjisi maddə şəklində toplanmışdır. Sonradan bu maddənin orqanizm daxilində gedən maddələr mübadiləsi prosesində iştirakı həmin maddəni yenidən enerjiyə çevirir və istifadə olunur. Biz, insanların Günəşiyeyənlərdən fərqimiz budur ki, onlar Günəş enerjisini birbaşa Günəşdən alırlarsa, biz isə dolayı yolla qida maddələrindən alırıq. Deməli, onların tutduğu yol bizimkindən daha qısa, daha humanist, daha ədalətli və daha effektli yoldur. Həm də onları qida əldə edə bilmək problemi narahat etmir. Allaha şükür, Günəş də, su da əbədidir, ən təmizdir və zəhmətsiz istifadə olunandır. Onlarda demək olar ki, həzm aparatı işləmədiyi üçün (az miqdar sudan başqa) ifrazat da olmur, yəni yuxarıda 249 söylədiyimiz biliverdin və bilirubin problemi də yəqin ki, yox dərəcəsindədir. Bu insanların hamısı doğrudan da özlərini malik olduqları yaş dərəcəsindən 2 dəfə cavan hiss edirlər və həqiqətdə bu cür də görünürlər. Deməli, yuxarıda söylədiyimiz fikir özünü doğruldur. Xüsusi olaraq həkim nəzarəti və müayinəsindən keçdikdən sonra müəyyən olunmuşdur ki, Günəşiyeyənlər çox sağlam və gümrahdırlar, həm maddi və həm də ruhi cəhətdən heç bir şikayətləri yoxdur. Əksinə, onlar bu həyat yolunu özlərinə seçdikdən sonra xəstəlikləri də öz-özünə – dərmansız-filansız yox olmuşdur. Sadəcə olaraq onların yemi – hava və Günəş şüalarıdır. Praktikaya başlanandan bir il keçdikdən sonra onlarda yeməyə heç bir həvəs qalmır. İndi dünyada bu tip insanların sayı on minlərlədir və onların fikrincə yaxın gələcəkdə kütləvi və məcburi şəkildə bütün insanlar bu yolu seçəcəklər. (Məcburi şəkildə ona görə ki, artıq Yer üzərində ərzaq və enerji qıtlığı demək olar ki, kulminasiya nöqtəsinə qədər gəlib çıxmışdır). Nəhayət ki, insan özü əsl insan kimi həyatfəaliyyətinə başlayır, lap cənnətdəki kimi. Artıq Allahın yaratmış olduğu dilsiz-ağızsız bitkilər, heyvanlar, quşlar, bir sözlə – canlılar insan qəddarlığından yaxa qurtara biləcəklər. İnsan həyatında bu cür transformasiya dünyada ən qlobal, ən böyük sensasiyaya səbəb olan, ən fenomen bir hadisədir. Deməli, insan əsl haqqın yoluna qayıdır. Buradan incə bir mətləb doğur: Allah-taala Adəm və Həvva ilə bərabər İblisi də cənnətdən qovaraq Yerə endirdi. Bəlkə biz, əstəğfrullah, Adəm və Həvvanın deyil, elə İblisin övladlarıyıq? Ona görə də Allah bizi, bütün zülal və karbohidratların ən bəsit mənbəyi olan karbon qazı ilə deyil, yandırmağa həssas və zülala çevrilmək qabiliyyəti olmayan oksigenlə tənəffüs etməyə məcbur etdi və buna görə də hazır zülal və qida mənbəyi kimi Allahın yaratdığı başqa günahsız canlıları qırıb məhv edərək vəhşi kimi yaşamağa başladıq? Bu fikrin davamı olaraq söyləmək olar ki, Yer üzərində ən Yüklə 3,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|