Əşir Bəşir oğlu Fətəliyev
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
8 Çöllərə atılmış daş parçasının Ömrü saya gəlmir, yaşı bilinmir Bu dünyanı qurub-yaradan insan Bu sirrin önündə bəs niyə dinmir? Gileyim yaranmışların əşrəfi olan insan ömrünün azlığındandır. İşğal altında olan Qubadlıda qədim tarixə malik bir sıra memarlıq abidələri vardır. Bunların sırasında dördüncü əsrə aid Gavur dərəsindəki mağara-ibadətgahı, Muradxanlıdakı və beşinci əsrə aid «Qalalı» qalası, XIV əsrin yadigarı Dəmirçilər kəndindəki iki türbə və məscid, yenə də on dördüncü əsrə məxsus Yazı düzündəki Cavanşir türbəsi, Əliquluuşağı kəndindəki mağara-ibadətgah, Göy qala, Laləzər və Hacıbədəl körpüləri xalqımızın qəhrəmanlıq tarixindən xəbər verən abidələrdir. Bütün bunlar Qubadlını görənlərin, orada doğulub, boya-başa çatanların hamısının ürəyini sızıldadır, yuxularını ərşə çəkir. Qubadlıdan didərgin düşənlər öz vətənlərinin necə və hansı yollarla əldən getdiyini çox yaxşı bilirlər. Bəs, oradan kənarda doğulmuşlar necə? Biz onlara necə cavab verməliyik? Axı, onların ata və anaları Qubadlılardır. Tarix bizi bənzəri çox az təsadüf edilən bir hadisəylə qarşılaşdırıb. Axırını gözləyək. Bir də ki, təkcə Vətən dərdi olsaydı nə vardı? Ermənilər işğal etdikləri bütün Azərbaycan torpaqlarını, o cümlədən qədim tarixə malik 9 Qubadlını da özlərininki hesab edir. Guya bu yerlər onların ata-baba torpaqlarıdır, biz bu yerləri onların əlindən almışıq. Bu məxluqlar nə qədər həyasız imişlər?! Bunun üçün hər cür iftira və yalandan istifadə etməyi bacaran ermənilər belə bir uydurma irəli sürürlər ki, guya indi Azərbaycanda yaşayan azəri türkləri gəlmədirlər. Özü də bu uydurmalar bu günün işi olmayıb, onların on illərlə bundan əvvəl qaldırdıqları hay- küylərdir. Ermənilər 50-ci illərdən başlayaraq daha da həyasızlaşaraq «Böyük Ermənistan» ideyasını irəli sürmüş və bu barədə cild-cild kitablar buraxmağa başlamışlar. Onların son zamanlar tərtib etdikləri qondarma xəritələr indi bütün dünyanı dolaşmaqdadır. Sual olunur: bu torpaqlar sizinki olubsa, onda nə üçün iddia etdiyiniz Azərbaycan torpaqları ərazisində lap qədimdən bu günə qədər erməni adı ilə bağlı bir kənd, bir dağ, bir çay adlarına rast gəlinmir. Hələ Azərbaycanı demirəm, Sizin indi yaşadığınız ərazidə də erməni mənşəli bir yer adına rast gəlinmir. Biz danışmaq əvəzinə, siz danışırsınız. ABŞ tarixçiləri Makkarti qardaşları Azərnəşr tərəfindən 1996-cı ildə «Turki i arməni» adlı bir kitab nəşr etdiriblər. Bu kitabda erməni- azərbaycanlı həqiqətlərinə dair bir sıra faktları açıqlayıblar. Görün bu yad ölkənin tarixçiləri nə yazır: «Ermənistan respublikasının indi yerləşdiyi ərazi, ermənilərin deyil, azərbaycanlıların (türklərin) olub. Elə 10 bu səbəbdən də Ermənistan ərazisində olan coğrafi adların əksəriyyəti azərbaycanlılara məxsusdur» və s. Onda belə bir sual meydana çıxır ki, bəs ermənilər Azərbaycan torpaqlarında nə vaxtdan peyda olublar? Sualın cavabı hamıya, o cümlədən başqa ölkələrə də gün kimi aydındır. Belə ki, 1828-ci il «Türkmənçay müqaviləsi» ilə Azərbaycan torpaqları Rusiya ilə İran arasında bölüşdürülərkən İran və Türkiyə ərazisində yaşayan ermənilər Azərbaycan torpaqlarına köçürülməyə başlamışdır. Əlbəttə, Rusiyanın köməyi və himayəsi ilə. Bu tarixdir və son dövrlərə qədər ermənilərin özləri də bu həqiqəti təsdiq edirdilər. Lakin məsələnin başqa bir cəhəti vardır ki, bunun üçün biz, yəni tarixçilərimiz, bir sıra dövlət başçılarımız çox günahkardırlar. Tarixçilərimiz susmuş, vaxtında ermənilərə cavab verməmiş , Azərbaycana rəhbərlik edənlərin bəziləri isə ermənilər torpaqlarımıza qarış-qarış yiyələnəndə «Allah xeyir versin» – demişlər. Getdikcə bir çox Azərbaycan əraziləri, o cümlədən vaxtilə Qubadlının da daxil olduğu Zəngəzur torpaqları ermənilərin məskəninə çevrilmişdi. Elə bil kə, çətini bu əclafların ayaqlarının bu yerlərə açılması idi. Sonra addım-addım yerlərini möhkəmləndirməyə başladılar. 1948-50-ci illərdə respublikamızın ərazisinə ermənilərin növbəti axını başlandı. Vaxtilə Azərbaycan şəhəri olan İrəvan, Gəncə, Dağlıq Qarabağ və digər ərazilərimizdə ermənilərin sayı artdı. 11 Azərbaycanlıların açıqürəkliliyindən, qonaqpərvərliyindən istifadə edib, yaxşı evlərə və vəzifələrə yiyələndilər. Qəlbimizi oğurlayıb qızlarını oğlanlarımıza ərə verdilər. Ermənistan deyilən məkanda isə azərbaycanlıların sayı getdikcə, ilbəil azalmağa başladı. Bir də gözümüzü açdıq ki, ata-baba yurdumuz Qərbi Azərbaycanda bir nəfər azərbaycanlı qalmayıb. İndi isə dünyanın beyninə belə bir fikir aşılayırlar ki, Azərbaycanın böyük bir hissəsi bizimdir. Nə isə bu əclafların «niyyətlərini» sadalamaqla qurtaran deyil. Erməni əclaflarının hərəkətlərini bir daha yada salmaqda məqsədim ondan ibarətdir ki, bu günkü faciələrimizin əsas səbəbi onlardır. Əhalimizin qaçqın və köçkün vəziyyətinə düşməsinin, ağır vəziyyətdə yaşamasının ilk səbəbi onların pis niyyətləridir. Lakin bu işdə sapı özümüzdən olan baltaların da rolu çoxdur. Hakimiyyət uğrunda içərimizdə gedən mübarizə, ayrı-ayrı qruplaşmaların ümumi işə vurduğu zərbələr, respublikaya rəhbərlik etmiş dırnaqarası liderlərin hadisələri vaxtında qiymətləndirə bilməməsi və çox zaman isə xəyanəti bizim bu günə düşməyimizdə az rol oynamayıb. Bütün bunlardan sonra nə qədər qayğı da görsək . günümüz xoş da keçsə Vətən həsrəti, doğma yurd nisgili hər gün bizi sıxır və qayıtmaq arzusu ilə yaşayırıq. Arzumuz isə hələlik ürəyimizdə qalır. Qaçqın və köçkün düşməyimizdən 15 ilə yaxın vaxt keçir. İki-üç ildən sonra Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|