43
tego, co twierdził sam o sobie Jezus z Nazaretu. Jeśli kogoś powyższe dowody poszlakowe nie
przekonały i tak musi uznać on, że grób faktycznie był pusty, a uczniowie Jezusa spotykali kogoś
niezwykle do niego podobnego (nawet, gdy go początkowo nie poznawali, ostatecznie widzieli w Nim
tego samego Jezusa, chociaż już nie takiego samego) i chociaż taka wersja również jest możliwa, nie
odznacza się ona dużym prawdopodobieństwem, gdyż spełnienie tych dwóch warunków – pusty grób
i ktoś na tyle przypominający swoją postawą Jezusa, aby uczniowie, którzy z nim spędzili 3,5 roku nie
mogli rozpoznać fałszerstwa – wydaje się dość nieprawdopodobne. Tak czy inaczej – wierząc czy nie
wierząc w zmartwychwstanie – jesteśmy postawieni przed czymś, z ludzkiego punktu widzenia,
nadzwyczajnym i niecodziennym, a perspektywa uwierzenia w zmartwychwstanie jest o wiele bliższa
do przyjęcia, niż to się wydaje sceptykom.
44
DODATEK A: WIEM, KOMU UWIERZYŁEM (2 Tm 1,12)
A.
HISTORYCZNOŚĆ JEZUSA
a.
Niechrześcijańskie źródła (rzymskie i żydowskie) potwierdzają istnienie i działalność takiej
postaci jak Jezus, która dała początek religii chrześcijańskiej, w czasach cesarza Tyberiusza
73
.
b.
Najmocniejszym dowodem na to, że Jezus nie był tylko zwykłym człowiekiem (ale Synem
Bożym) byłby dowód zmartwychwstania Jezusa.
c.
Nie możemy dowieść tego ponad wszelką wątpliwość, jednak chrześcijańska wiara
w zmartwychwstanie Jezusa stanowi dowód poszlakowy w tej sprawie – to znaczy, że mogło
ono naprawdę mieć miejsce
74
.
B.
PREEGZYSTENCJA JEZUSA
75
(J 17,5)
a.
Arche
76
– przyczyna i cel
77
stworzenia (Ap 3,14)
b.
Logos
78
– Rozumność, Mądrość, która wszystko stworzyła (J 1,1-3)
c.
Książę aniołów (Michał) (Wj 3,1-6; Joz 5,13-15)
79
C.
KENOZA (UNIŻENIE SYNA) – INKARNACJA (WCIELENIE)
80
a.
Syn Człowieka -
Logos stał się ciałem (J 1,14.18
81
)
b.
Syn Boga – Logos zachował tożsamość osobową
82
(J 17,5) i boskość
83
(Mt 26,63.64)
73
Patrz: Dowody istnienia Jezusa jako postaci historycznej.
74
Patrz: Dowody poszlakowe na zmartwychwstanie Jezusa.
75
Preegzystencja Jezusa (łac. pre – przed; existere – egzystować, istnieć) – przedistnienie, nazwa okresu, gdy Syn
Boży istniał zanim stał się człowiekiem i został nazwany Jezus (hebr. Jeszua – zbawienie, ratunek). Więcej tekstów
dowodzących preegzystencji Jezusa: Mt 5,17; 15,24; Mk 1,38; 10,45; Łk 19,10; J 5,23 oraz J 3,31-32; 6,62; 8,58.
76
Patrz: Dodatek B: Co to jest Arche i Logos?
77
Kol 1,16 naucza, iż wszystko powstało „dla Jezusa”, a więc Jezus jest celem stworzenia.
78
Patrz: Dodatek B: Co to jest Arche i Logos?
79
Zakaz oddawania pokłonu aniołom: Kol 2,18; Ap 19,10; 22,8.9.
80
Kenoza, to inaczej ogołocenie, uniżenie. Inkarnacja (łac. in – do; caro – mięso, ciało) – wcielenie, to jest przyjęcie
przez byt duchowy ciała. W przypadku Syna Bożego można mówić o pełnej i całkowitej inkarnacji (wcieleniu),
w przeciwieństwie do aniołów, którzy tylko chwilowo przyjmowali postać ludzką (ciało). Jezus natomiast od
samego początku istnienia ludzkiego życia stał się prawdziwym człowiekiem (1 Tm 2,5; 1 J 4,2), przez co rozwijał
się, uczył i poznawał świat oraz Boga jak każdy inny człowiek. Tak oto Syn Boży stał się prawdziwym Synem
Człowieka, to jest człowiekiem.
81
Tekst J 1,18 w niektórych przekładach brzmi: „(…) lecz jednorodzony Syn, który jest na łonie Ojca (...)”
– (Biblia Brzeska; Biblia Gdańska; Nowa Biblia Gdańska), natomiast w większości współczesnych przekładów:
„(…) lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca (…)” – (Biblia Warszawska; Przekład Ekumeniczny; Biblia
Tysiąclecia; Biblia Częstochowska, Biblia Poznańska, Przekład Nowego Świata). Różnica wynika z dwóch wersji
tekstowych w manuskryptach (ręcznych odpisach). Wariant z wyrażeniem „jednorodzony Bóg” występuje
w mniejszej ilości manuskryptów, natomiast mają one większą wartość, gdyż są starsze, a więc bliżej im do
oryginału; a są to: Papirus 75 (III w.); Kodeks Synajski
1
(IV w.); Minuskuł 33 (IX w.); tak też cytował ten fragment
Klemens Aleksandryjski (ok. 150 – 212 r.) w dziele Ex Theodoto; a także Orygenes (ok. 185 – 254). Można więc
przyjąć bez wahania, iż tekst pierwotny J 1,18 brzmiał: „(…) lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca (…)”.
82
Tożsamość osobowa – to, co sprawia, że jesteśmy właśnie tą, a nie inną osobą. Inkarnację Jezusa można
porównać w pewien sposób do poddania się dobrowolnej amnezji (utraty pamięci, a przez to utraty poczucia
tożsamości osobowej), jednak jest to ciągle jedna i ta sama osoba, która rozwija się (Łk 2,40.52) ku temu,
aby udowodnić swoją boskość, poprzez wykonanie woli Ojca (Hbr 5,8.9), zmartwychwstanie (Dz 13,33)
i wywyższenie (Mk 16,19).
83
Oto teksty, które najbardziej bezpośrednio dowodzą boskości Syna Bożego – Jezusa: J 1,1.14.18; 20,28; Rz 9,5;
Kol 2,9; Hbr 1,8; 1 J 5,20.