“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası
205
payız arasında olan fəsli “yaydır”: müq.et: yer→yil (il)→yay;
“yarın” sabah, gələcək gün mənasındadır: müq.et: yer→yil
(il)→yarın... Təqdim etdiyimiz bu müqayisələr daha çox dünyanın
heliosentrik sistemi ilə, konkret desək, yer və başqa planetlərin
Günəş ətrafında, həm də öz oxu ətrafında dolanması haqqında
təlim ilə səsləşir.
“Kitab”da zaman-məkan vəhdətini əks etdirən dil vahidləri-
nin rəngarəngliyi türk dillərinin, o cümlədən Azərbaycan dilinin
zənginliyini sübut edir.
TEMPORALLIĞIN LEKSİK
VAHİDLƏRLƏ İFADƏSİ
“Kitab”ın dilində temporal leksika xüsusi bir lay təşkil edir.
Bu tip vahidlərin ümumi mənzərəsi aşağıdakı istiqamətlərdə daha
aydın görünür:
zərflər: imdi, dün, sabah, həmişə...
isimlər: yil, gün, yaz, yay, güz, qış...
sifətlər: yarınkı, ağlı-qaralı...
qoşmalar: əvvəl, soηra, bərü...
bağlayıcı sözlər: qaçan kim, ol vəqt kim ...
frazeoloji vahidlər: dün qatmaq, günlərdə bir gün, göz açıb
görmək...
“Kitab”ın dilindəki temporal leksikanı yuxarıda təqdim etdi-
yimiz sistem üzrə təhlil etməzdən əvvəl “zaman” sözünə − onun
mənşəyi, intensivliyi, sinonimliyi kimi məsələlərə münasibət bil-
dirməyi zəruri hesab edirik. İlk olaraq qeyd edək ki, “zəman” sözü
“Kitab”ın birinci cümləsində üçüncü söz kimi işlənib (Rəsul əley-
hissəlam zəmanına yaqın Bayat boyından, Qorqut ata diyərlər, bir
ər qopdı); “Kitab”da ərəb dilindəki forma və semantikasına uy-
ğundur (zəman), müasir Azərbaycan ədəbi dilində isə “zaman”
formasında sabitləşib; “Kitab”da “zəman” sözünün sinonimləri də
qabarıqlığı ilə seçilir: zəman (Axır zəmanda xanlıq gerü...) →
vəqt-vaxt (...ol vəqt Qazan evin yağma edərdi) → dəm-vaxt (Evin
“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası
206
yağmalatdığıη dəm Taş Oğuz belə bulınmadı, səbəb oldur) → bu
məhəl – bu zaman (Bu məhəldə oğuz ərənləri bir-bir yetdi) →
əyyam (Oğuz genə əyyamla gəlüb, yurdına qondı) → vədə (Əcəl
vədə irməyincə kimsə ölməz) → çağ (Qalın Oğuzıη gəlini-qızı
bəzənən çağda)... Zaman sözünün assosiativliyi kontekstində
dəqiqləşdirdiyimiz bu sinonim cərgənin rənga-rəngliyi “Kitab”da
temporallığın ifadə vasitələrinin zəngin-liyini təsdiqləyən ilkin
kodlar kimi çıxış edir. Şübhəsiz ki, bu cür kodların açılması qədim
türk dili, tarixi, etnoqrafiyası və mifologiyası ilə bağlı dolğun
fikirlər söyləməyə imkan yaradar, bir sıra qaranlıq məsələlərə,
gizli məqamlara işıq sala bilər. Çünki “Kitab” yenə də sirli-sehirli
olaraq qalır. Bu da təsadüfi deyil. Çünki “mifik zaman emprik za-
manın içərisində əridən ozanlar türkün kökünün uzaqlığını, ilkin-
liyini təsdiqləyirdilər”
1
. Bu fakt da “Kitab”da temporallığın leksik
vahidlərlə ifadəsinin ayrılıqda, həm də yuxarıda təqdim etdiyimiz
sistem üzrə təhlil süzgəcindən keçirilməsini şərtləndirir.
Temporal zərflər (zaman zərfləri)
Türk dillərində, o cümlədən Azərbaycan dilində zaman zərf-
lərinin bir qismi semantika baxımından felin qrammatik zamanları
ilə eyni xətdə birləşir. Daha doğrusu, bir sıra zaman zərfləri felin
qrammatik zaman formasını konkretləşdirir, onun qabarıqlığını
təmin edir. Digər tərəfdən, bəzi ismi xəbərli cümlələrdə zaman
mənası məhz zaman zərfləri ilə ifadə olunur. Məsələn, “Kitab”ın
dilində işlənmiş “imdi” (indi) zaman zərfinin funksionallığına
mətn daxilində diqqət yetirək: “Görəlim, imdi yaradan neylər”
(D-148); “İmdi qanı dedigim bəg ərənlər?!” (D-154). Birinci cüm-
lədə işlənmiş indiki zaman məzmunlu “imdi” zaman zərfi həmin
cümlədəki qrammatik zaman formasının (-ər//-ir neylər) daha qa-
barıq şəkildə ifadə olunmasını təmin edib. İsmi xəbərli ikinci cüm-
1
R.Qafarlı. Azərbaycan türkünün mifologiyası. DDA, Bakı, 2010, səh.19.
“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası
207
lədə isə indiki zaman mənası daha çox “imdi” sözü ilə reallaşdırı-
lıb. Yaxud keçmiş zaman məzmunlu “əvvəl” zaman zərfinin eyni
cümlə daxilində iki dəfə həm də müxtəlif funksiyalarda çıxış
etməsinə təsadüf olunur: “Qızlarıη yolı əvvəldir, əvvəl sən at!”
(D-199). Bu cümlənin ümumi semantik yükündə zaman mənasının
qabarıq şəkildə təzahürü müşahidə olunur ki, bu da təsadüfi deyil.
Çünki həmin cümlədəki ismi xəbər də, zaman zərfliyi də məhz
zaman zərfi ilə (əvvəl sözü ilə) ifadə olunub. Qeyd edək ki,
“Kitab”ın dilindən verdiyimiz yuxarıdakı cümlə modelləri müasir
ədəbi dilimiz üçün də səciyyəvidir. Daha dəqiqi, bu tip cümlələr
müasir ədəbi dilimizdə təkmilləşmiş, zənginləşmiş şəkildədir.
Azərbaycan dilçiliyində zaman zərflərinin semantikası ilə fe-
lin qrammatik zamanlarının yaxınlığına müxtəlif prizmalardan ya-
naşılıb: T.Hacıyev zaman zərflərinin semantikasına tarixi-linqvis-
tik müstəvidə aydınlıq gətirir: “...felin qrammatik zamanlarına
müvafiq zaman zərfləri zamanın müxtəlif müddətlərini bildirir.
Keçmiş zaman anlayışı göstərilir: əvvəl(-lər); qabaq(-lar); çoxdan,
əzəldən, onda// anda; dünən//dün, o gün, o vaxt... İndiki zaman
məzmunu bildirilir: indi//imdi, şimdi; hazırda, dərhal, bu gün, bu
axşam... Gələcək zaman anlayışı verilir: sabah//səhər//danla, sonra
(lar)... Eyni zamanda bütün zamanları əhatə edən, universal zaman
məzmunu verən zərflər də var: həmişə, dəmadəm, daim, müdam,
hər gün, hər axşam, hər səhər, hər an, yenə...”
1
. Y.Seyidov ismi
xəbərlərə aid olan zaman zərflərinə tam başqa bucaqdan yanaşır:
“...Zərf cümlədə hərəkət bildirməyən sözlərə də aid ola bilər: O
indi tələbədir, sabah mütəxəssis olacaqdır. Buradakı indi zərfi ismi
xəbərə (tələbədir) aiddir. Bu o demək deyil ki, zərf həm də əşya-
nın əlamətini (burada zamanın) bildirən nitq hissəsi kimi təriflən-
sin. Ona görə də zərfi hərəkətin əlamətini bildirən nitq hissəsi kimi
təqdim etmək kifayətdir”
2
. Ə.Şükürov zaman zərflərini adi, kon-
1
T.Hacıyev. Zərf. – H.Mirzəzadə. Azərbaycan dilinin tarixi qrammatikası. Bakı,
1990, səh.193.
2
Y.Seyidov. Azərbaycan dilinin qrammatikası. Morfologiya. Bakı, 2000, səh.365.
Dostları ilə paylaş: |