Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
64 sədən qabaq özünü görməməzliyə vurduğu çox şey- lərə, o, indi məhkumların sözü ilə desək “barmaq” edirdi. Xidmət fəaliyyətinin gücləndirilməsindən bir çox zabitlər də təəccüblənmiş və narahatlıq hissi ke- çirmişdilər: görəsən nə olub, hansı təhlükə gözlənilir ki, rəhbərlik belə təlaşa düşüb? Zonun idarə edilmə- sində axır aylarda Məhyəddinin özünü geri tutub, Niyazı irəli verməyi isə heç ürəklərindən deyildi. Söz yayılmışdı ki, Məhyəddin yoldaşının xəstəliyi üzün- dən şəhər yaxınlığında yerləşən müəssisələrin birinə yerini dəyişib, rəis getmək fikrindədir. Rəisin kabi- netini tutmağa hazırlaşan Niyaz bu səbəbdən indi- dən özünü müəssisənin sahibi olduğunu göstərmək istəyirdi. –Qardaş, Niyaz xoruzun altında yumurta axta- ranın biridir – Şərif Zəfərə deyirdi, – o rəis işləsə, kollektiv acından barmağını soracaq. Mükafatı, mad- di yardımı kim yarısını versə, ona yazacaq. Bir də gö- rəcəksən əməkdaşları özü alacağı əskik manata görə sorğu-sualla divara dirəyib. Fikir vermisən, Niyaz bi- zimlə başqaları ilə danışan tonda danışmır. Bilirsən niyə? Həm savadımıza görə, həm də, o, bilir ki, biz heç kəsi incidib zorla pul istəmirik. Eşitmisən, deyir- lər hər ay bir bəhanə ilə rejimdə işləyənlərə çatası əlavə pulu kəsir, zabitlər də narazılıq edir. Nə olacaq bu işlərin sonu? Yenə sən bilərsən... 65 Zəfər isə təəssüflə onun qayğısına şərik olaraq cavab verirdi: –Nə deyim, zalımoğlu əməkdaşlara da məh- kum kimi yanaşır. Yəqin öz aləmində bizi paqonlu məhkum hesab edir. Mən bir şey bilirəm ki, bu mü- əssisədə nə baş verir hamısı pula görədir. İstəyir mü- kafatlandırma, istəyir cəzalandırma olsun, fərqi yox- dur. Axtarsan bütün çəkişmələrin, tədbirlərin, mü- nasibətlərin axırında görəcəksən ki, yalnız pul daya- nır, sonu gedib pula bağlanır. Çölün havası içəriyə də sirayət edib, gecə-gündüz dərdləri, fikirləri pul tə- ləsi qurmaq, qanunun arxasında gizlənərək pul qo- partmağın yollarını axtarıb tapmaqdır... –Mükafat dedim, müavinət də yadıma düşdü. Sən heç müalicə müavinəti almısan? –Hə, bir dəfə yarısını almışam, yarısını da pul çatışmır bəhanəsi ilə kəsdilər. –Bəsindi. İslah idarəsinin işçisisən bəyəm, hər il alasan? Hamıya qaydasınca verilsə, bəs özlərinə nə qalar? Adi işçiyə ildə qanuni müavinət verilməsi və ya mənzil növbəsi, torpaq sahəsi ayrılması münasib deyil, çaşar... Qazamat işçisi hərləyən var idarədə? Get “yerini tanı”, vaxtlı-vaxtında maaşını al, zindan- da Allahına şükür elə... –Bəlkə də “böyüklər” kimi bu sayaq saymaz- yana düşünəndə özünü haqlı bilirsən, düzü bəzən 66 baş verənləri ətraflı dərk etməyə çalışanda nəticə tap- mayıb yoruluram. Yaxşı bir istirahət yeri tapmışam. –Haranı deyirsən? –Kitabxananı. İyirmiyə qədər məhkum var ki, daim orda olurlar. Heç kimə, heç bir işə qarışmırlar. Təsəvvür edirsən, sakitcə cəzalarının sonunu gözlə- yib başlarını mütaliə ilə qarışdırırlar. Gedirəm ora, hansısa kitabı öz aramızda müzakirə edirik, fikir paylaşırıq. Az da olsa ətrafdakı hərki-hərkilikdən aralanıb dincəlirəm. Gəl gedək sən də mənimlə. –Gedək. Kitabxanada işləyən məhkum mənim dəstəmdə olur. Nümunəvi məhkumdur. Onun şərti azadlıq vaxtı çatmışdı, ərizəsi təmin edilmədi. –Bəhanə nə oldu? –“Hörmət” qabiliyyəti çatmadı. İslah olunma- nın əsas əlaməti savad, ağıl, düşüncə deyil. Azadlığa layiqliyini ilk növbədə “hörmət” qabiliyyətinlə sübut etməlisən... * * * Sanitarlar arasında cinsəllik baxımından həm aktiv, həm də passiv olan, sevgili cütlük öz intellekt- ləri, dünya görüşləri ilə digərlərindən xüsusilə fərq- lənirdilər. Vüsalə (əsl adı Vüsal idi) zona gətirilən- dən daim açıq havada olduğuna görə rəngi qaralmış, üzü codlaşmış, əvvəlki “incəliyindən” əsər-əlamət qalmamışdı. Həbs olunmamışdan qabaq isə Vüsaləni zənən sayağı üz cizgiləri, qaşları, kiprikləri, makiyajı 67 ilə qadından fərqləndirmək olmurdu. Nəinki gecələr, gündüzlər də çoxları onu qadın hesab edirdi. Gözəl görünüşü ilə ürəyində qürurlansa da, bu gözəlliyi həmişə başına bəlalar gətirirdi. Qadın kimi qəbul edən kişilərin əksəriyyəti sonradan yanıldığını gö- rəndə söyüb incidir, təhqir eləyirdilər. Başına gələn bədbəxtlik də elə bu səbəbdən oldu. O, internetdə, sosial şəbəkələrin birində Elman adlı bir cavan kişi ilə tanış olmuşdu. Onun savadı, dünyaya baxışı Elmanı cəlb etmiş, uzun müddət bir- birləri ilə virtual aləmdə münasibət qurmuşlar. El- man tezliklə elektron poçtuna şəklini göndərib, qar- şılıqlı olaraq onun da fotolarını görmək istəmişdi. Vüsalə də xahişə əməl edərək, üç yeni şəkli ilə virtu- al dostunu sevindirmişdi. Şəkillərdən sonra ona vu- rulduğunu bildirən Elmanın mesajları birə-on art- mışdı: “Vüsalə, sən nə gözəlmişsən, heyran oldum. Səni günü-gündən sevməyə başlayıram. Baxmaya- raq ki, mən evliyəm, səninlə hər an görüşməyə hazı- ram. Gəl yaxın günlərdə görüşək, yaxından tanış olaq. Mütləq!” Münasibətlərinin, oynadığı oyunun bu səviy- yəyə gələcəyini gözləməyən Vüsalə nə edəcəyini bil- mirdi. Bu biznesmen, “papa uşağına” yalanını, əsl qadın olmamasını desinmi? Yoxsa, özünə də ləzzət eləyən, ömründə eşitmədiyi sevgi etiraflarını qəbul etməkdə davam etsin? İki-üç həftə şəbəkədə yazış- Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|