Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
72 Niyazın yola gəlməməzliyinə cavab olaraq av- toritetlər ayın sonunda həmişə müəssisə rəhbərliyinə çatdırdıqları əlavə haqqı verməkdən imtina etdilər. İmtanadan hirslənən Niyaz da Bəkiri otağına çağırıb “qara pul”un göndərilməsinin qarşısını almağı əmr etdi: –Qoy başa düşsünlər ki, bizə verməyəcəklərsə oğru aləmi də bu zondan bir qəpik pul görməyəcək. Yekəbaşlar ağıllanmaq əvəzinə qudururlar... Danışılanlar düz çıxdı. Payızın axırlarında Məhyəddinin arvadı aylardan bəri sürən xəstəliyə tab gətirməyib dünyasını dəyişdi. O, evdə qalan iki azyaşlı uşağına yaxın olmaq üçün şəhər həndəvərin- dəki kiçik müəssisələrdən birinə rəis göndərildi. Gül- baxtdakı rəis vəzifəsinin müvəqqəti icrası isə Niyaza həvalə edildi. Məhyəddin Niyazı heç də yaxşı olma- yan pis bir vəziyyətdə tək qoyub getdi. Müəssisədəki məhkumlar içərisində yüksələn tərzdə gizli gərgin- lik, narazılıq yaşanırdı. Əməkdaşların qaydaların öz- lərinə sərf edənini ciddiyətlə tələb etməsinə, özlərinə sərf etmədikdə isə laqeyd yanaşmalarına görə yeri gəldikcə qısa çıxışlar edib etirazlarını bildirirdilər. Niyazın rəis hesab edilməsinin üçüncü səhəri növbəti “sürprizlə” açıldı. Məhkumlar arasında dəli Mahir adlanan birisi (psixi çatışmamazlıqlarına görə ona dəli deyilsə də, o, özü dəli sözünü igid kimi an- layırdı) səhər yoxlamasından əvvəl hamının gözün- 73 dən yayınıb həyətin aşağısındakı səkkiz metr hün- dürlüyündə, on tonluq su çəninin üzərinə qalxmışdı. Dəli Mahirin çənin üstünə çıxmaqda məqsədi etira- zını göstərmək, oradaca “mətbuat konfransı” keçir- mək idi. O, reytinqli televiziya kanalından çəkiliş gəlməsini, jurnalistlərin çağırılmasını tələb edirdi. Onlara azadlıqda şərlənməsindən, cinayət işinə düz- gün baxılmamasından, günahsız cəza çəkməsindən danışacaqdı. Burada hüquqlarının tapdanmasından, yeməyin azlığından, isti paltarının olmamasından şi- kayətlənəcəkdi. Nəzarətçilərin ona yerə enmək göstərişlərini hədə ilə cavablayırdı: –Günortaya qədər haqq səsimi yuxarılara çat- dırmaq üçün tələblərimi yerinə yetirməsəz və güclə məni aşağı düşürmək istəsəz, burdan yerə atılıb özümü öldürəcəyəm... Həyətə, su çəni yerləşən kiçik meydana məh- kumlar doluşub maraqla tamaşa edir, dəli Mahirin çənin üstündə dayanmaqdan nə qazanacağını gözlə- yirdilər. Dəqiqələr keçdikcə bu hal yüzlərlə məhku- mun iş-gücünü buraxıb ona diqqət kəsilməsinə səbəb olurdu. –Onu necə var, yerə düşürmək lazımdı, Am- ma ehtiyatla, çünki, özünü atmağı bir yana, ehtiyat- sızlıqdan ayağı sürüşüb ordan yıxılsa ölə bilər, – Bə- 74 kirlə Şamil məsləhətləşərək təcili tədbir üçün baş sındırırdılar. Mahir odlu-alovlu nitqi ilə özbaşına, xoşluqla yerə düşənə oxşamırdı. O orda durduqca da müəssi- sənin rejim şəraitində gözlənilməz hallar yaşanar və bütün məhkum heyəti nəzarətdən çıxa bilərdi. Bu təhlükəni başa düşən zabit və nəzarətçilər tez fikir- ləşib plan qurdular. Nəzarətçilərdən ikisi yaxınlaşıb onu söhbətə tutaraq bir xeyli başını qatdılar. Şamilin müavini Şahin isə digər bir nəzarətçi ilə arxa tərəf- dən uzun nərdivan qoyub səssizcə çənin üstünə qalxmağa başladılar. Onları görən bütün məhkum- lara əllə işarə etdilər ki, dinib Mahiri duyuq salma- sınlar. Şahin ilə nəzarətçi çənin üstündə Mahirə ya- xınlaşanda, Mahir ona yerdən dikilən baxışlardan nəsə anlayıb arxaya çöndü: –Gəlməyin yaxına... Eşidirsiz, gəlməyin, gəl- səz özümü atacağam aşağıya, – o, bir addımlığında durmuş Şahini görüb çığırdı. –Dayan, qulaq as, – Şahin onun təlaşını azalt- mağa çalışdı. – Sən özünü yerə atmaqla heç nə əldə edə bilməyəcəksən. Bizə uzağı bir töhmət verəcəklər, amma sən öləcəksən, ya da ömürlük şıkəst qalacaq- san. Gəl, əlini uzat mənə, düşək yerə. Sənin konkret nə istədiyini aydınlaşdıraq. Mən sənə söz verirəm ki, 75 tələblərini rəhbərliyə çatdırıb, yerinə yetirilməsi üçün nə lazımdısa əlimdən gələni əsirgəməycəyəm. Mahir tərəddüd içində qalmışdı. Aşağıdan ha- mı onlara baxırdı. Nə etsin? Razılaşsın, ya razılaş- masın? Deməsinə baxmayaraq yerə atılıb özünü öl- dürməsini heç istəmirdi. Can şirin şey idi... –Sən dediklərini kişi kimi edəcəksən? – Mahir hamı eşidəcəyi səslə sual verdi. – Söz ver ki, məni al- datmayacaqsan... –Söz verirəm ki, səni aldatmayacayam, – Şakir ciddiyətlə cavab verdi. –Camaat, siz də şahid olun, eşitdiz? Yerdəki məhkumların bir neçəsi “hə, eşitdik” qışqırsalar da, əksəriyyəti çarəsizlikdən dediyi bu sözlərdən sonra onu istehzalı baxışlarla süzdülər: “Aldatsa, guya nə baş verəcək?” –Ver əlini, ehtiyatlı ol, sürüşərsən, – Şahin sağ əlini ona sarı uzatdı. Mahir Şahinə tərəf addım atmaq istəyəndə az qala ayağı büdrəyəcəkdi, özünü birtəhər saxladı. Ba- xanların hamısı həyəcanlandı. Çənin üstünə çıxan- dan bəri Mahirin canına belə qorxu yayılmamışdı. Dərhal əlini uzadıb Şahinin əlindən tutdu. Ürəyində sevindi, nə yaxşı ki, Şahin bura onun ardınca çıx- mışdı, tək başına yerə necə düşərdi?.. Şahin nəzarətçi ilə köməkləşib məhkumu aşağı düşürəndən sonra Bəkirlə Şamil dərindən “ah” çəkib Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|