Folklorşünaslığa giriş
181
edilmişdir
136
.
Xatırladaq ki, Səməd
Behrəngi özü də Azərbaycan
folklorundan t
əsirlənərək, nağıllar yazmışdır.
Doktor Cavad Hey
ət “Azərbaycan şifahi xalq ədəbiy-
yatı” kitabında nağıllar, onların qəhrəmanları, digər perso-
naj
ları və s. haqqında təhlillər aparmışdır.
Əslən macar alimi İqnats Kunoş nağıllarla bağlı “Türk
xalq
ədəbiyyatı” əsərində yazır: “...türk nağıl dünyasının
əfsunlayıcı dövlətləri, sehrli məmləkətləri, röyalı xalqı, ya da
cin olan t
əbəələri... Bu cinli-pərili nağıl aləmi toxumları,
b
əlkə, minlərcə il xalqın könlündə, fikirlərinin dərinlik-
l
ərində yerləşərək çiçəklər açmış, şairanə meyvələr yetişdir-
mişdir. Dünyanın bu nağıl aləmi, onsuz da keçmiş yüzil-
likl
əri xatırladarkən, hər bir millətin keçmişini röya görmüş
kimi qarşılar. Ədəbiyyat tarixləri bu keçmiş zamanların
qocaman yollarını
təqib edə bilməz, çeşmələrinə qədər yetişə
bilm
əz. Heç bir əsər insanda izlərini tapa bilməz... Nə
kitablarda yazılıdır, nə də rəsmlərdə cizili... Hiss olunan
yerl
ər yalnız xalqın könlü, insanların qəlbidir. Dünyada
olub-bit
ənlərin əski zamanları, yalnız hərb olaylarını deyil,
könüll
ərdəki hissləri, duyğuları da saxlamışdır”
137
.
M
ənqəbə – müqəddəs sayılan insanların (övliya, seyid)
göst
ərdiyi möcüzələrlə – kəramətlərlə bağlı yaranan
m
ətnlərdir və Azərbaycan folklorşünaslığına, demək olar ki,
son ill
ərdə daxil edilən yeni bir janrdır. Türkiyədə bu janrla
bağlı tədqiqatlar xeyli əvvəllər başlamışdır, xüsusən Əhməd
136
Güney Az
ərbaycan folkloru, III kitab, Bakı: Elm və təhsil, 2014,
230 s.
137
İgnacz Kunos. Türk halk edebiyatı, İstanbul: Kervan kitapçılık,
1978, s.113
Almaz H
əsənqızı
182
Yaşar Ocakın “Kültür tarixi qaynağı olaraq mənakib-
nam
ələr” əsərində ayrıca bu problem kimi araşdırılmışdır.
Sovet hakimiyy
ətinin basqılarından digər
ölkələrə köç-
m
əyə məcbur olan mühacir azərbaycanlılar mənqəbələrlə
bağlı tədqiqatlar aparmışlar. İren xanım Melikoffun ələvi
t
əkkələri, Hacı Bektaş Vəli, Pir Sultan Abdal və s. ilə bağlı
dünyanın müxtəlif ölkələrində nəşr edilmiş xeyli tədqiqat
(
“Hacı Bektaş – əfsanədən gerçəyə” (“Hadji Bektach un
mythe et ses avatars” (Leiden, 1998), “Qazi M
əlik Daniş-
m
ənd və Sivasın fəthi”, “Əbu Müslüm– Əxilərin piri”) və s.
əsərləri vardır.
Mühacirl
ərin tədqiqatlarının sovet Azərbaycanında öy-
r
ənilməsinin yasaq edilməsi həmin əsərlərin yayaılmasına da
mane olmuşdur.
Az
ərbaycanda son illərdə Füzuli Bayat öz tədqiqat
əsərlərində (“Folklor dərsləri”) mənqibənin ayrıca bir janr
kimi öyr
ənilməsi məsələsini qaldırmış və onun əsas spesifik
əlamətləri haqqında ətraflı məlumat vermişdir.
Möcüz
ənin əsasən peyğəmbərlərə aid olduğunu, övliya
v
ə seyidlərin göstərdiyi fövqəladə xüsusiyyətlərin kəramət,
b
əd xarakterli varlıqların qeyi-adiliklərinin istidrac adlan-
dıran F.Bayat türk araşdırıcı Əhməd Yaşar Ocakın tədqi-
qatına istinad edərək mənqibələrin əlamətlərini
belə qruplaş-
dırmışdır:
“a. Övliya m
ənqibələrinin qəhrəmanları gerçək və
müq
əddəs insanlardır;
b. Olayların konkret yeri və zamanı vardır;
c. M
ənqibələr əyləndirmək, bir əşyanın və ya təbiət
hadis
ələrinin izahını vermək üçün uydurulmuş əhvalatlar
deyildir, gerç
ək olduqlarına inanılır;
d. M
ənqibəsi olan vəlilər yarı müqəddəsdirlər və
Folklorşünaslığa giriş
183
özl
ərini inananlara sevdirirlər;
e. M
ənqibənin mövzusu vəli sağkən də, öldükdən
sonra
da yarana bil
ər ;
f. Janr kimi qısa və sadə təhkiyə tərzinə sahib-
dirl
ər”
138
.
Bu xüsusiyy
ətlər janrı, demək olar ki, müəyyən-
l
əşdirmək üçün kifayətdir. Lakin əyanilik üçün kiçik bir
örn
əyə diqqət edək.
İren xanım Melikoff amerikalı professor Robert Dan-
koffun yanlış təhlilinə cavab kimi yazdığı “Qazan sözcüyü
üz
ərinə” adlı məqaləsində Abdulbaki Gölpınarlı tərəfindən
t
ərcümə edilən Hacı Bektaş Vəlinin “Vilayətnamə”sində
veril
ən kiçik bir mənqibəni örnək göstərmişdir: “Vilayət-
nam
ə”də verilən
bir rəvayətə görə, Hacı Bektaşın mürid-
l
ərindən Molla Sadəddin içində üç dəfə qırx gün qalacağı
qaynar su dolu bir qazan, ya da l
əyənçəyə girərək, oradan
can
lı və yenilənmiş olaraq çıxmışdır”
139
.
Burada Molla Sad
əddinin üç dəfə hərəsində qırx gün
qaynar qazanda qalması və oradan
yenilənmiş olaraq sağ-
salamat çıxması – bu vəlinin göstərdiyi əsas kəramətdir,
haqqında danışılan əhvalat isə mənqibədir.
Atalar sözl
əri – folklorun kiçik həcmli janrlarındandır.
Onlar d
ərin məzmunlu, ibrətamiz məna daşıyırlar, daha
doğrusu, az sözlə cild-cild kitabların belə verə bilməyəcəyi
bir informasiyanı nəsildən nəslə ötürürlər. Müxtəlif xalq-
larda
atalar sözl
ərini – “qanadlı sözlər”, “qiymətli sözlər”,
138
Füzuli Bayat. Folklor d
ərsləri, Bakı: Elm və təhsil, 2012, s. 201
139
Turan Alptekin.
Prof.İrene Melikoffun ardından, İstanbul: Demos ya-
yınları, 2009, s.87