Məhəmməd Hadi və mətbuat
91
Məhv edib könlüm qəmin bəxĢ et bəĢarət yardən,-
beyti ilə başlanan tərcümənin səkkizinci beytinin ikinci misrasında
tərcüməçi “Hadiya, əhrar qorxmaz təneyi-əğyardən” şəklində
öz adını da işlətmişdir. Şeirin orijinalı əlimizdə olmadığından
beytin niyə bu şəkildə tərcümə edilməsi hələ ki, bizə qaranlıqdır.
Aşiqanə məzmunlu bu şeiri də, baxmayaraq ki, dilində çoxlu ərəb-
fars sozləri və tərkiblər işlənmişdir, M. Hadi çox ustalıqla tərcümə
etmişdir. Nümunə üçün bir neçə beytə diqqət edək:
Bu dili-divanəmiz zəncir ilə gəlmir geri,
Lütf qıl bu xəlqə ol geysuyi-ənbərbardən.
Rahət olmaqlıq üçün bu çeĢmi-xunəfĢanımız,
Bir qədər torpaq gətir də rəhgüzari-yardən.
..Baği-hürriyyətdə, ey quĢ, Ģükr kim, azadəsən,
Bu əsarətpərvəranə müjdə ver gülzardən(115, N 73).
M. Hadinin Hafizdən etdiyi üçüncü tərcümə “Həyat”
qəzetində “Ümidi-visali-canan” adı ilə dərc olunmuşdur(124, N
111). M. Hadi tərcümənin bəzi misralarında xırda dəyişikliklər
etmək və “Gər bahari-ömr ola, ey bülbüli-qüdsinəva, Saxəzibi-
feyz olur ya bülbülüstan, qəm yemə” beytini artırmaqla “Ümidi-
visali-canan, yaxud qəm yemə” adı ilə “Firdovsi-ilhamat” kitabına
da salmış(377, 118-119) və əsər oradan götürülərək eyni ilə
sonrakı kitablara da daxil edilmişdir(379, 397). M. Hadinin “Qəm
yemə” rədifi ilə tərcümə etdiyi ictimai məzmunlu bu əsər Ə.
Hüseyni tərəfindən də “Qəm yemə” rədifi, eyni bəhr və eyni
həcmdə tərcümə olunaraq nəşr edilmişdir(48, 16-17).
Bir neçə beyti nümunə kimi veririk:
Mahi-Kənanın gəlir, ey piri-Kənan, qəm yemə,
Beyti-əhzanın olur bir gün gülüstan, qəm yemə.
..Olma hərgiz naümid agah deyilsən qeybdən,
Pərdə içrə yox deyil əsrari-pünhan, qəm yemə.
..Bir cəhətdən təni-düĢmən, bir tərəfdən hicri-dost,
Hali-qəmpərvərləri bilməzmi Rəhman?Qəm yemə(124, N 111).
Şeirin sonluğuna Hafizə yox, özünə məxsus bir beyti artıran
şair qəzəli belə tamamlayır:
Hadiya, Ģeiri-Lisanül-qeybə oldun tərcüman,
İslam Qəribli
92
Ruhi-Hafizdir sənə hər dəm sənaxan, qəm yemə(124, N 111).
Qəzet bu tərcüməyə “İdarədən” başlığı altında aşağıdakı
qeydi vermişdir: “Əfəndim, şairlərimiz və mütəşairlərimiz inad
edib vəzn üçün “olur, gəlir” yerinə “olu, gəlü”, “dır” yerinə “di,
du” yazdıqca və ələlümum türk əfalının “ra”larını udduqca, biz də
inad edib mənzumələrini qəzetəyə dərc etməyəcəyiz. Qəm yesələr
də, yeməsələr də yenə dərc etməyəcəyiz! Sizin də bəzi mənzum
tərcümələrinizdən sərf-nəzər etməyimizin səbəbi budur ki, onları
zəhmət çəkib düzəltsəniz, bəlkə çap edəriz. Yuxarıda dərc edilən
tərcümənizdə dəxi bir misra bu növ qüsurdan azad deyildi.
Deyirdiniz ki:
“
Hali-qəmpərvərlərə vaqifdi Rəhman, qəm yemə”.
“İdi”nin müxtəsəri olan “di” türkcədə Mavərayi-Baykaldan
Xütteyi-Misriyyəyə, Trablisi-qərbə qədər söylənən türkcədə ədati-
mazi olduğundan sözünüzdən bu məna çıxır ki, haşa cənabi-Həqq
keçmişdə qəmpərvərlərin halına vaqif idi, indi deyil. Onun üçün
məzkur misranın bu surətdə olmasını daha münasib bulduq:
“Hali-qəmpərvərləri bilməzmi Rəhman? Qəm yemə..”
Bir də vəzni doldurmaq üçün “də”lərdən, “çün”lərdən və
sairədən əl çəkməlidir..”(124, N 111).
M. Hadinin “Həyat”da dərc etdirdiyi tərcümə əsərlərindən
biri də “Vəhdaniyyət və maarif”dir. Fars şairi Sənai Qəznəvidən
edilmiş bu tərcümə “Mütərcimi Məhəmmədül-Hadi” qeydi ilə
qəzetin 1906-cı ildə çıxan 113-cü sayında işıq üzü görmüşdür(125,
N 113). İyirmi doqquz beytdən ibarət olan bu tərcüməni M. Hadi
misra, ifadə və beytlərində müəyyən dəyişikliklər etməklə
“Tövhid” adı ilə “Füyuzat” jurnalında(173, N 22), “Təraneyi-
tövhid” sərlövhəsi ilə “Firdovsi-ilhamat” kitabında da çap
etdirmişdir(377, 108-110). Həmin əsər “Firdövsi-ilhamat”dan
götürülərək izahlar yazılmaqla sonrakı kitablara da daxil edilmiş-
dir(379, 386-387). Bütünlüklə maarif, elm, mədəniyyət, paklıq,
əhdə sadiqlik və s. bu kimi yüksək bəşəri məsələlərin tərənnüm və
təbliğinə həsr olunmuş belə bir əsəri tərcümə etməklə M. Hadi
Məhəmməd Hadi və mətbuat
93
idealına sadiqliyini bir daha nümayiş etdirmış, Sənayinin şeiri
vasitəsi ilə həməsrlərinə müraciət etmiş və bildirmişdir:
Əgər Yusiftək istərsən bu zindandan xilas olmaq,
Maarifpərvər ol, elm ilə kəĢfi-sirri-röya qıl.
..Gər istərsən Məsihatək kəlamın guĢə alsınlar,
Həqiqi ruhi-qüds ol, sonra dəvayi-Məsiha qıl.
..Dilərsən Zöhrətək zibi-sipehri-etila olmaq,
Ziyayi-mərifətlə cismü canın sən də nura qıl.
Xilafi sözlər ilə cismü canın xəstələnmiĢdir,
Burax bu ixtilafı, cana elm ilə müdava qıl(125, N 113).
M. Hadinin tərcüməçilik fəaliyyətindən danışarkən bir
məqamı mütləq xatırlatmaq lazımdır. Akademik B. Nəbiyevin
zərgər dəqiqliyi ilə qeyd etdiyi kimi, “yazıçı-mütərcim orijinalın
müəllifini sevdikdə, ona ruhən, qəlbən, yazı üsulunun müəyyən
cəhətləri ilə yaxın olduqda, belə bədii tərcümə daha ciddi
yaradıcılıq səmərəsi verməyə qadirdir”(413, 167). M. Hadinin
tərcümə etdiyi müəlliflər və tərcümələri məhz bu qəbildən olduğu
üçün tərcümə yox, orijinal əsər təsiri bağışlayır.
İrəlidə qeyd etdiyimiz kimi, M. Hadinin “Həyat” qəzetində
çap etdirdiyi məqalələrinin əksəriyyərində yeri gəldikcə şeir
parçalarından da istifadə olunmuşdur ki, bunlıarın da əksəriyyətini
Şərq klassiklərindən götürülən nümunələr təşkil edir.
Tərcümələrin nəzərdən keçirərkən aydın olur ki, bir qələm
sahibi, mütəfəkkir, millətini və xalqını sevən və bu sevgi yolunda
özünü şam kimi əritməyə hazır olan M. Hadi o əsərləri tərcümə
edir ki, onlar, əsasən, elm, maarif və mədəniyyətin səmərəsinə,
yüksək bəşəri və insani keyfiyyətlərin təbliğinə həsr olunmuş
əsərlərdir və bu əsərlərin ruhu şairin amal və məramına çox
yaxındır.
****
M. Hadinin “Həyat” qəzeti səhifələrində dərc olunmuş şeir,
məqalə və tərcümələrinin ümumi təhlili göstərir ki, o, bir şair və
mütəfəkkir olaraq istedad və bacarığını bütünlüklə millətinin,
Dostları ilə paylaş: |