etməz daha, belə ki, o əbədi yaşasın, onu məzardan saxlasın» (Məz.49:7-9,
Zəbur).
Mahiyyətcə bu, elə həmin cavabdır. «Sənin oğlunun həyatından daha qiymətli olan və yalnız
onun deyil, həm də bütün insanların həyatını xilas edən yeganə şey - Mənim qoçumdur. Bu
qoçu Mən səmadan endirmişəm və oğlunun əvəzində kəsiləcək qurban kimi onu sənə hədiyyə
edirəm».
Lakin Ibrahim Allahın göndərdiyi quzudan imtina etsə idi, nə baş verərdi?
- Yox, Allahım, mən bu hədiyyəni qəbul edə bilmərəm. Sənin məndən ötrü bu qədər böyük
qurban verməyini özümə rəva bilmərəm.
- Ibrahim, qurbanın böyük olması fikrilə razıyam. Lakin əgər sən Mənim qoçumun həyatını
almağa hazır deyilsənsə, onda oğlunu qurban verməli olacaqsan. O, ölümə layiq günahkar kimi
öləcək. Yaxşı fikirləş. Ya Mənim göndərdiyim qoç sağ qalacaq, sənin oğlunsa öləcək, ya da ki,
əksinə, Mənim göndərdiyim qoç öləcək, oğlun isə sağ qalacaq.
Ibrahim hansı qərarı verdi? O, Allaha itaət etdi, Onun iradəsilə hərəkət edərək, qoçu qəbul
etdi və öz oğlunu xilas etdi. Məhz buna görə Ibrahim Allaha itaət edənlərin atası adlandırılır.
Qur`anda deyilir:
«Ibrahim nə yəhudi, nə də xaçpərəst idi. O, ancaq Hənif müsəlman
(Allaha təslim olan) idi və Allaha şərik qoşanlardan deyildi» (Ali-Imran
3:67).
Özünü müsəlman - Allaha təslim olan adlandıran hər kəs Ibrahimin getdiyi yolla getməlidir.
Xeyirxah işlər bizi günahlardan təmizləmir. Biz hamımızın əvəzində canından keçmiş Allahın
qoçunu qəbul etməyə hazır olmalıyıq.
Qurban bayramını qeyd edən hər kəs Allahdan gələn qiymətli qurbanı xatırlamalıdır.
Ibrahimin qurban gətirdiyi qoç və Qurban bayramı zamanı qurban gətirilən qoç, Allahdan
gələn Quzunu simvolizə edir.
Allahın göydə qoyun sürüsü varmı? Əlbəttə ki, yox. Qoç, qoyun və ya quzu - mülayim,
günahsız heyvandır. Tövrat kitabında «quzu» sözünə rast gəlinmir. Qur`anda da bu barədə bir
söz yazılmamışdır. Lakin Incildə Allahın qurban hədiyyəsi Quzu adlandırılmışdır. Bəlkə də,
Allah bunula göstərmək istəyir ki, O, qurbanlıq üçün gətirilən heyvandan daha təmiz və
günahsızdır.
Yeniyetmə oğlanın xilası əhvalatı ilə Allah Öz dostuna və bizim hamımıza göstərmək
istəyirdi ki, Səma bəşəriyyətə ən böyük hədiyyəsini bəxş etmişdir. Ibrahimin oğlunu ölümdən
qurtara biləcək yeganə şeyi Allah ona bəxş etmişdi.
Allahın Öz yaratdığına olan məhəbbəti nə qədər böyükdür!
Allahın Quzusu, yeganə günahsız, mə`sum varlıq bütün günahkar bəşəriyyətin əvəzinə
öldü. Əziz oxucular, siz hansı qərarı verəcəksiniz? Əgər Allahın Quzusunu rədd etsəniz, əbədi
günahkar qalacaq və öləcəksiniz.
Allah sizi xilas etmək, günahlarınızı bağışlamaq, sizə əbədi həyat bəxş etmək istəyir. O arzu
edir ki, sizlərdən hər biriniz Onun əbədi cənnətində yaşayasınız. Əgər siz də bütün imanlıların
atası adlandırılan Allahın dostu Ibrahim kimi qərar qəbul etsəniz, ona bənzər olacaq və onun
ailə üzvünə - həqiqətən imanlı insanların birinə çevriləcəksiniz. Sizin ürəyiniz günah
səhrasında təravətli çəmən kimi olacaq, çünki Allahdan gələn həyat suyu həyatınızı xoşbəxtlik
və sülhlə yaşıllaşdıracaq.
Hər gün Allaha dua edin:
«Bizi doğru yola yönəlt!» (əl-Fatihə 1:6).
Özü haqqında aşağıdakı sözləri deyən barəsində Incildə qeyd olunur:
«Yol və həqiqət və həyat Mənəm; Mənim vasitəçiliyim olmasa, Allahın
yanına heç kim gələ bilməz» (Yəh. 14:6, Incil).
Özünü «yol, həqiqət və həyat» adlandıran kimdir? Kim sizin bütün günahlarınızı bağışlaya
və sizə əbədi həyat bəxş edə bilər?
Əziz oxucular, kitabın növbəti səhifəsini açaraq və axırıncı fəsli oxuyaraq, bu suala cavab
tapa bilərsiniz.
Allah sizi xeyir-dualasın!
V Fəsil
Yalnız Allah həqiqi sülh bəxş edə bilər!
Əssəlamun-əleyküm! Sülh olsun!
Qardaşlar, qonşular və xalqlar arasındakı sülhdən daha yaxşısını arzulaya bilərikmi?! Lakin
dünyada ən qiymətli şey - ürəkdə sülhün olmasıdır! Mə`nəvi rahatlıq, vicdan əzabından azadlıq
və Allahla sülhdə yaşamaqdan daha gözəl heç nə yoxdur.
Müqəddəs kitablar dünyanın yaranışından sonra onda hökm sürən sülh və harmoniyadan
söhbət açır. Şeytan öz yalanı və şirnikləndirici sözləri ilə ilk insanları itaətsizliyə gətirəndə,
sülhün mövcudluğuna çox tezliklə son qoyuldu.
Lakin mərhəmətli Allah könüllü surətdə insanların günahlarını bağışlayır. Yazılar Qadir
Olanın Adəm və Həvvanı, daha sonralar isə Ibrahimi necə bağışladığından söz açırlar. Bundan
əvvvəlki «Qurban bayramının əsl mahiyyəti nədədir?» fəslində bu barədə oxumaq imkanı
qazandınız.
Əvvəlki fəsildə verilmiş bir Qur`an ayəsini yadınıza salmaq istərdim:
«Biz ona böyük bir qurbanlıq əvəz verdik» (əs-Saffat 37:107).
Əvəz vermə, bağışlama ideyası bizi antik dünyanın qədim zamanlarına çəkib aparır. O
zaman günahkar, təqsirkar bilinən adamları çox vaxt qul kimi satırdılar. Əgər mərhəmətli bir
insan tapılardısa, o, həmin qulun əvəzində qulsatana pul ödəyib onu azadlığa buraxdıra bilərdi.
Indiyə qədər də elə ölkələr vardır ki, gənclər müəyyən məbləği ödəməklə hərbi
mükəlləfiyyətlərdən azad olunurlar. Hər iki halda baş verənləri azadlıq hüququnun,
insanlardan asılı olmamanın hansısa qiymət bahasına əldə edilməsi adlandırmaq olar.
Yazı isə bizim günahlardan azad olmağımız barədə şahidlik edir. Günah - ləkəli vicdanın,
Allah qorxusunun, bir çox zərərli vərdişlərdən məhvedici şəkildə asılılığın səbəbkarıdır. Bütün
bunlar və bir çox digər şeylər bizim dünyadakı mövcudluğumuzu qulların həyatına bənzər
edir. Yalnız kamil və müqəddəs Allahla müqayisə edərkən, biz günahın dəhşətliliyini dərk edə
bilirik. Bu müqayisə bizi bir daha əmin edir ki, insanın ən yaxşı, ən xeyirxah əməlləri onu
günahdan və onun acı nəticələrindən azad etmək iqtidarında deyil. Eyni ilə də başqasının,
bizim gözümüzdə daha saleh görünənin əməlləri ilə də bütün dünyanın Hakimi Allah
qarşısında bəraət qazana bilmərik.
Yalnız Allahın Özü bizə bağışlanma bəxş edə bilər. Hətta Allahın böyük elçiləri -
peyğəmbərlər də yalnız Allaha və Onun mərhəmətinə arxalanırdılar. Onun mərhəməti
olmasaydı, onların heç biri Qadir Olanın hüzurunda dayana bilməzdi.
Ibrahim Allaha üz tutaraq deyirdi:
«Ey Rəbbimiz! Haqq-hesab çəkilən gün məni, ata-anamı və mö`minləri
bağışla!» (Ibrahim 14:41).
Musanın duasında da bu fikir səslənir:
«Musa dedi: “Ey Rəbbim! Məni də, qardaşımı da bağışla. Sən rəhm
edənlərin ən rəhmlisisən!”» (əl-Ə`raf 7:151).
Davud peyğəmbər də öz dövründə deyirdi:
«”O, sənin bircə qoyununu öz qoyunlarına qatmaq istəməklə, şübhəsiz ki,
sənə zülm etmişdir. Doğrudan da, şəriklərin çoxu bir-birinə haqsızlıq
edər. Yalnız iman gətirib yaxşı işlər görənlərdən savayı! Onlar da çox
azdırlar!” Davud bizim onu imtahana çəkdiyimizi güman etdi. O, dərhal
Rəbbindən öz bağışlanmasını dilədi və dizi üstə düşüb səcdəyə qapanaraq
tövbə etdi» (Sad 38:24).
Nə qədər xeyirxah və yaxşı olmalarından asılı olmayaraq, yer üzündəki bütün insanlar
Allahın ilahi mərhəmətindən asılıdırlar. Məhəmməd Allahdan belə bir tapşırıq almışdı:
«Ya peyğəmbər! Səbr et. Allahın və`di haqdır. Günahının bağışlanmasını
dilə. Axşam-səhər Rəbbini həmd-səna ilə təqdis et!» (əl-Mu`min 40:55).
Allah hər şeydən əvvəl mərhəmətlidir. Məhz buna görə də Qur`anda tez-tez Onun
bağışlamağa hazır olması barədə söhbət açılır. Bağışlanmamızı mümkün edən tükənməz Allah
məhəbbəti - daha böyük vəhydir.
Bağışlanmanı adi əfvlə qarışıq salmaq olmaz, onların arasında oxşar heç nə yoxdur. Çünki
mərhəmətli Allah həm də ədalətlidir və şəri cəzasız buraxmır. Bu həqiqətə aydınlıq gətirmək
üçün misal göstərmək istəyirəm.
Qızğın alver gedən bazarı təsəvvürünüzə gətirin: piştaxtalar, çoxlu insan axını və böyük səs-
küy. Birdən kimsə qışqırır: «Oğru! Oğru!» Oğurluq edən adamı tuturlar. Bir çox bekar adamlar
bir-birini sıxışdıra-sıxışdıra onu hər tərəfdən dövrəyə alırlar. Polis çox böyük çətinliklə
camaatın arasından keçir. Oğrunu hakimin yanına aparırlar. O, oğru üçün zərər çəkənin çəkdiyi
zərərin qiymətindən daha artıq məbləğdə cərimə tə`yin edir. Cinayətkarın bəxti gətirdi ki, o, bu
cür cinayət üçün oğrunun sağ əlinin kəsildiyi dövrdə və ölkədə yaşamırdı. Hakimin çıxardığı
hökm, ədalətli əvəz yanğısında olanları və cinayətsiz bir dünya arzulayanları razı saldı. Lakin
birdən məhkəmə zalından bir səs ucalır: «Mən müttəhimi tanıyıram. O, cinayətkar deyil. O -
kasıbçılığın və çarəsizliyin qurbanıdır. Onun ailəsi acından ölmək təhlükəsi qarşısındadır.
Yalnız bu ağır vəziyyət onu oğurluğa vadar etdi. Cənab hakimlər, hökmün oxunması üçün
tələsməyin, onu sərt cəzalandırmayın, əgər mümkündürsə - bağışlayın». Bir neçə dəqiqə əvvəl
ədalətli əvəz yanğısı ilə yaşayanların ürəkləri müttəhimə qarşı mərhəmət hissi ilə dolur. «Bəli,
biz kədər, ədalətsizlik və günah dünyasında yaşayırıq. Bu bədbəxt insanı günah işlətməyə
vadar edən acınacaqlı şəraiti nəzərə alaraq, onu bağışlamaq olar». Lakin satıcı da daxil olmaqla
yerdə qalan adamlar e`tiraz səslərini ucaldırlar: «Bir dəqiqə, əgər biz bu gün oğruya rəhm etsək,
sabah öz əməllərinə bəraət qazandıran minlərlə insanın öhdəsindən gəlməyə məcbur olacağıq.
Bir də axı bizim aramızda ehtiyac içində yaşayanlar çoxdur. Bu, başqalarına əziyyət vermək
üçün səbəb ola bilməz».
Bütün «lehinə» və «əlehinə» cavablarını sayaraq, hakim ədalətli qərar verir: təqsirkardır,
deməli, cəzalandırılmalıdır. Sonra isə təəccüblü bir şey baş verir. Cəzanı tə`yin edən hakim öz
çek kitabçasını çıxarır və cərimənin məbləğini orada qeyd edir. O, qanun pozuntusuna görə
tə`yin olunmuş cəriməni öz üzərinə götürür. Beləliklə, ədalət öz yerini tutur. Müttəhim bəraət
qazandı və azadlığa buraxılır. Bu insan necə qeyri-adi bir azadlıq hissi keçirməli, layiq
olmadığı bağışlanmanı duymalı idi!
Allah tərəfindən bağışlanıldığımı dərk edən zaman məhz bu cür hisslər keçirdim. Bu
əhvalatda hakim müttəhimə qarşı çox təəccüb doğuran bir məhəbbət nümayiş etdirdi: heç bir
günahı olmadan, günahkarın əvəzinə cəzanı ödədi. Bəs əgər bu cərimə deyil, qədim dövrlərdə
olduğu kimi - sağ əlin kəsilməsi ilə cəzalandırma olsaydı, onda necə olardı? Real həyatda belə
bir şeyin baş verə bilməsini təsəvvür etmək çox çətindir. Lakin bu cür cəzanın olmasının
mümkünlüyü özünün bütün qeyri-adiliyi ilə Yazıda bağışlanma adlandırılan məvhumu
obrazlı şəkildə təsvir edir. Bütünlüklə kamil və saleh olan Allah bizim əməllərimizin
nəticələrinə və Ona qarşı mənfi münasibətimizə göz yuma bilməz. O, eyni zamanda bizi
ölçüsüz dərəcədə çox sevir. Bu məhəbbət yerin palçığından insan yaradılmasına bir me`yar
olmuş, sonra onu əsrlərin axarından keçirərək, ona Allahın günahkar insana qarşı nə qədər
mərhəmətli olduğunu və Onun insanları günahkarlıq hissindən azad edərək, hər birinə əbədi
bağışlanma bəxş etmək arzusunda olduğunu göstərmişdir.
Əziz oxucular, Allah sizləri Özü ilə barışıqda görmək, sizə sülh və Onun sizə bəslədiyi
hisslərin qarşılıqlı olması üçün xüsusi qabiliyyət vermək arzusundadır. Bu, yalnız Onun
qurbanını, Onda olan ən əziz şeyi qəbul edən zaman mümkün olacaqdır.
Ibrahimlə olduğu kimi, Allah sizə də Özünün ən qiymətli sərvətini, Öz Quzusunu bəxş edir.
Əbədi həyat və Yaradanla yaradılmış arasındakı sülh üçün Allah sizin günahınızın əvəzini
ödəmişdir. Ibrahim nə vaxtsa bu qurbanı qəbul etdi və imanlıların atası oldu. Siz hansı seçimi
edəcəksiniz? Onun mərhəmətli təklifini qəbul etməyərək, əbədi ölümə məhkum olmaq
istəyirsinizmi?
Müqəddəs Kitab kimi, Qur`an da bizim bağışlanmamız üçün könüllü surətdə Öz həyatından
keçən Xilaskar haqqında danışır. Onsuz məhvə məhkum olduğumuzu dərk edən və Ondan
bizim üçün Allah qarşısında vasitəçilik etməsini xahiş edən zaman, dərhal bəraət qazanırıq.
Xilaskarın vasitəçiliyi kömək edir ki, Allah günahkara keçmişdə heç bir günah işlətməmiş bir
insan kimi baxsın.
Onun əfvi və bəraəti insan ürəyini dolduran qeyri-adi sülh və sevinclə nəticələnir. Bu xoş
mücdə deyilmi?
Aşağıdakı suala haqq qazandırmaq olar: «Bu Xilaskar kimdir?» Qur`anda oxuyuruq:
«Cəbrail: «Mən sənə yalnız təmiz, mə`sum bir oğlan bağışlamaq üçün
Rəbbinin göndərdiyi elçiyəm» - dedi» (Məryəm 19:19).
Qur`anda yalnız bir şəxsə bu cür xarakteristika verilir. Bu şəxsin adı - Isadır ki, bu da
Xilaskar mə`nasını verir.
Qur`anın üç surəsində Isanın ölümündən, dirilməsindən və göylərə ucalmasından danışılır.
«O vaxt Allah buyurdu: «Ya Isa, həqiqətən, Mən sənin ömrünü tamam
edib Öz dərgahıma qaldıraram, səni kafirlərdən pak edərəm. Sənə iman
gətirənləri qiyamət gününə qədər kafirlərə qalib edərəm» (Ali-Imran 3:55).
«... Isa cavabında deyəcək: «Sən pak və müqəddəssən!... Nə qədər ki,
onların arasında idim, onlara şahid mən idim. Sən canımı aldıqdan sonra
onlara nəzarətçi Özün oldun. Yalnız Sən hər şeyə şahidsən!» (əl-Maidə
5:116, 117).
«... Mən, həqiqətən, Allahın quluyam. O, mənə kitab verdi, özümü də
peyğəmbər etdi. O, harda oluramsa olum, məni mübarək etdi...
Doğulduğum gün də, öləcəyim gün də, diriləcəyim gün də mənə salam
olsun!» (Məryəm 19:30, 31, 33).
Çox müsəlmanlar belə fikirləşirlər: «Isanın ölməsi qeyri-mümkündür». Onun günahsız
olduğunu və günahkar insanın əvəzinə ölməməli olduğunu fikrləşməkdə haqlıdırlar. Halbuki,
«mə`sum», «təmiz», və «müqəddəs» şəxsin günahkar insanların əvəzinə ölməsi faktı, Allahın
düşkün bəşəriyyətə olan sevgisinin ən bariz şəhadətidir.
«Çətin güman etmək olar ki, kimsə saleh uğrunda ölsün; yaxşı bir adam
uğrunda bəlkə də, biri ölməyə cəsarət edər. Fəqət Allah bizə olan
məhəbbətini bununla sübut etdi ki, biz hələ günahkar ikən, Məsih bizim
uğrumuzda öldü» (Rom. 5:7, 8, Incil).
Allahın məhəbbətindən böyük məhəbbt yoxdur. O, o qədər böyükdür ki, heç bir insan onun
dərinliyini dərk etmək iqtidarında deyil. Bu məhəbbət Qadir Allah qarşısında ürəklərimizi
bürüyən həyəcanlı qorxu hissini bizdən uzaqlaşdırır.
Əziz oxucular, Allah sizləri Onun bağışlanma bəxş edən qurbanını qəbul etməyə də`vət edir.
Incilin əsas mövzusu elə bundan ibarətdir. Əgər öz günahlarınızı və zəifliyinizi dərk edərək
Allaha üz tutsanız və Onun təklifinə «hə» cavabı versəniz, həqiqi sülhü hiss edəcək və Allahın
sizin bütün günahlarınızı bağışladığına əminlik qazanacaqsınız. Rəbbimiz hər bir insana yeni
həyata başlamaq şansı verməyə hazırdır.
Hər bir insan Allahın gözündə təsəvvürəgəlməz dərəcədə qiymətli olduğundan, O, həm
mənim, həm də sizin xilasınız üçün Özünün ən qiymətli sərvətini - Öz Quzusunu, Isa Məsihi
qurban verdi.
Həqiqi sülh axtarışlarınızda Allah sizi xeyir-dualasın!
Dostları ilə paylaş: |