Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
69 www.vivo-book.com
demədim. Özü isə məni tapa bilməyəcək. Həm də o, Sietldən bura o vaxt gəlib çıxacaq ki, artıq Ģənlik bitəcək, biz də dağılıĢacağıq. Əllərimi yuyur və güzgüdəki əksimə baxıram. Yanaqlarım yanır, baxıĢım bir qədər dağınıqdır. Hm… tekiladandır. Mən əbədiyyət qədər uzun bir vaxtı piĢtaxta qarĢısında dayanır, pivə parçının gətirilməsini gözləyirəm və öz masamıza qayıdıram. – Harda itmiĢdin? – deyə Keyt məni danlayır. – Tualetdə növbə gözləyirdim. Xose və Levi arasında yerli beysbol komandası ilə bağlı qızğın mübahisə gedir. Xose hamıya pivə süzmək üçün coĢqun üçlüyün arasında dayanıb və mən içkidən böyük bir qurtum alıram. – Keyt, mən çölə çıxıb havamı dəyiĢmək istəyirəm. – Ġçki səni yaman tez tutdu! – BeĢ dəqiqə, çox yox. Yenidən qələbəliyin arasından dürtülüb keçmək istəyirəm. Ürəyim bulanmağa baĢlayır, baĢım xaincəsinə fırlanır və ayaq üstə güclə dururam. Durumum çox pisdir. Soyuq axĢam havasından möhkəm sərxoĢ olduğumu anlayıram. Tom və Cerri haqdakı köhnə cizgi filmlərindəki kimi, ətrafda hər Ģey ikiləĢir. Qorxuram, indicə qusacam. Niyə bu qədər içmiĢəm? – Ana. – Xose ardımca çölə çıxıb. – Halın pisdir? – Məncə, yetərindən artıq içmiĢəm. – deyə güclə gülümsəyirəm. – Elə mən də, – deyə o, qara gözlərinin diqqətli baxıĢını məndən çəkməyərək pıçıldayır. – Ġstəyirsənsə, mənə söykən. – O, bir az da mənə yaxınlaĢır və çiyinlərimi qucaqlayır. – Çox sağ ol, Xose, lazım deyil. Özüm öhdəsindən gələrəm. Onu özümdən aralamaq istəyirəm, amma gücüm qalmayıb. – Ana, xahiĢ edirəm, – deyə o pıçıldayır və məni bağrına basır. – Xose, nə edirsən?
70 www.vivo-book.com
– Ana, sən çoxdan xoĢuma gəlirsən. – O, baĢımı geri ataraq bir əli ilə belimi, o biri ilə çənəmdən tutur. Aman Tanrım… o, məni öpməyə hazırlaĢır. – Yox, Xose, əl çək! Yox! – Mən onu özümdən itələyirəm, amma o, polad əzələlərdən ibarət divar kimidir, onu tərpədə bilmirəm. Onun əli saçlarımda dolaĢır, mənə çevrilməyə belə imkan vermir. – Ana, xahiĢ edirəm, – deyə Xose, demək olar ki, dodaqlarıma toxunaraq pıçıldayır. Onun nəfəsi nəmdir və çox Ģirin qoxuyur: ―Marqarita‖ və pivə. O, incəliklə yanağımı, ağzımın yuxarı kənarını öpür. Mən ürpənirəm, sərxoĢ və köməksizəm, güclə nəfəs alıram. – Xose, lazım deyil, – deyə yalvarıram. ―Mən istəmirəm. Sənə dost kimi yanaĢıram və indi qaytaracam‖, – deyə təhtəlĢüurum qıĢqırır. – Məncə, xanım ―yox‖ dedi, – deyə qaranlıqdan təmkinli bir səs gəlir. Aman Tanrım! Kristian Qrey. O bura necə gəlib çıxıb? Xose məni buraxır. – Qrey, – deyə o, qısa Ģəkildə deyir. Mən həyəcanlanmıĢ halda Qreyə baxıram. O, qəzəbli halda Xoseyə baxır, gözlərindən ĢimĢək çaxır. Lənət Ģeytana! Mən daha alkoqolu bətnimdə saxlamaq gücündə deyiləm. Mədəm sürüĢərək ağzıma gəlir, yarıyacan əyilirəm və nümayiĢkaranə tərzdə qusuram. – Aman Tanrım, Ana! – Xose iyrənərək geri atılır. Qrey saçlarımı geri çəkir və qoluma girərək ehmalca parklama yerinin kənarındakı hündür olmayan kərpic dibçəkliyə sarı aparır. Ġçimdə dərin minnətdarlıq hissi keçirərək oranın qaranlıq olduğunu görürəm. – Yenə qusmaq istəyirsənsə, bura ən münasib yerdir. Mən səni tutaram. O, bir əli ilə çiynimdən yapıĢıb, o biri ilə üzümə tökülməsin deyə, improvizə edərək saçlarımı at quyruğu formasında yığır. Mən yöndəmsizcəsinə onu özümdən itələməyə çalıĢıram, amma yenidən ürəyim bulanır… və yenə qusuram. Aman Tanrım… bu, nə qədər davam edəcək?
71 www.vivo-book.com
Hətta indi, mədəm tam boĢaldıqdan sonra və çölə heç nə çıxmadıqda belə, bədənimi dəhĢətli titrəmə bürüyür. Mən susqun halda özüm özümə and verirəm ki, bir daha spirtli içki içməyəcəm. Nəhayət, hər Ģey bitir. Tamamilə əldən düĢmüĢ halda güc-bəla ilə dibçəkliyin kərpic divarından tutmuĢam. Qrey məni buraxır və cib yaylığını mənə verir. Ondan baĢqa kimin cibində xalis kətandan, üzərində KTQ monoqramı olan təmiz yaylıq ola bilər ki? Maraqlıdır, onları harda satırlar? Ağzımı silərkən mən süst halda düĢünürəm: ―T hərfi nəyi bildirir?‖ BaĢımı qaldırmaq və Qreyə baxmaq mümkün deyil. Xəcalət çəkirəm. Yerin dibinə girsəydim, bundan yaxĢı olardı. Xose hələ də barın giriĢində dayanıb və bizi izləyir. Ġnləyərək üzümü əllərimlə tuturam. Bu, həyatımdakı ən pis anlarımdan biridir. Mən ən pisini xatırlamağa çalıĢıram və yadıma yalnız Kristianın məndən imtinası düĢür. Nəhayət, mən cəsarətlənir və çəkinə-çəkinə ilk baxĢımı ona zilləyirəm. Qrey yuxarıdan-aĢağı mənə baxır və üzündəki ifadədən heç nə anlamaq olmur. Çevrilərək xəcalətli Xoseni görürəm. Deyəsən, Qreyin yanında o, özünü tamamilə itirib. Xoseyə necə də hirslənmiĢəm! Mənim bu qondarma dosta deyiləcək bir cüt ―yaxĢı‖ sözüm var, onları tanınmıĢ sahibkar Qreyin yanında deməyə cəsarətim çatmır. Qusuntumu yerə necə boĢaltdığımı onun görməsindən sonra əsl ledi sayıla bilərəmmi?! – Mən... e-e… sizi barda gözləyəcəm, – deyə Xose donquldanır. Hər ikimiz ona əhəmiyyət belə vermirik və o, qapı arxasında itib- batır. Qreylə təkbətək qalırıq. Bircə bu çatıĢmırdı. Ona nə deyəcəm? Telefon zənginə görə üzr istəmək lazımdır. – BağıĢlayın, – deyə gözümü cib yaylığına dikərək və onu əlimlə didiĢdirərək kəkələyirəm. ―Necə də yumĢaqdır‖. – Nəyə görə üzr istəyirsən, AnasteyĢa? – Əsasən ona görə, ki sərxoĢ halda zəng etmiĢəm. Həm də ona görə ki... – qızardığımı hiss edərək, demək olar ki, pıçıldayıram: ―olar mən elə indi ölüm!‖ Kimə üz tutaraq yalvardığımı bilmirəm.
Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|