Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
66 www.vivo-book.com
Kitabları yenidən yerinə qoyur və masa üzərində saxlayıram. Keyt Ģampan qədəhini mənə uzadır. – Ġmtahanların bitməsi və bizim Sietldə yeni həyatımız Ģərəfinə, – deyə o gülümsəyir. – Ġmtahanların bitməsi, Sietldə yeni həyatımız və əla qiymətlərin Ģərəfinə! Biz qədəhləri toqquĢdurur və içirik.
***
Barda səs-küy və qələbəlikdir, məzunların əlindən iynə atmağa yer yoxdur. Bu gün onlar küpünə kimi içmək istəyindədir. Xose də bizə qoĢulur. O hələ bir il də oxumalıdır, amma Ģənlənmək həvəsindədir, bizdən azadlıq nəfəsini duymaq və qoxumaq üçün, bütün Ģənlik dəstəmiz üçün ―Marqarita‖ küpü alır. Dördüncü qədəhi boĢaltdıqdan sonra, bu qədər ―Marqarita‖ içmək – həm də Ģampan Ģərabından sonra – heç də yaxĢı ideya deyil. – Sonrası nə olacaq, Ana? – Xose səs-küydə nəsə deməyə çalıĢır. – Keytlə Sietlə köçəcəyik. Valideynləri ona orada mənzil alıb. – Tanrım, insanlarda pul var da... Amma sən sərgimə gələcəksən, deyilmi? – Əlbəttə, Xose, bunu necə yaddan çıxara bilərəm! – Gülümsəyirəm, o, belimdən yapıĢaraq məni qucaqlayır və özünə doğru çəkir. – Sənin gəliĢin mənim üçüm çox vacibdir, Ana, – deyə o, qulağıma pıçıldayır. – Yenə ―Marqarita‖ istəyirsən? – Xose Luis Rodriges, sən məni dəmləndirmək istəyirsən? Deyəsən, səndə alınır, – deyə hırıldayıram. – Yox, pivə içəcəm. Gedim küpü gətirim. – Yenə içmək istəyirsən, Ana! – Keyt qıĢqırır. Keyt at kimi içir və dəmlənmir. Bir əli ilə o, Levini qucaqlayır – kurs yoldaĢımızı və tələbə qəzetindəki fotoqrafımızı. Levi artıq əhatəsindəki kütləvi əyyaĢlıq mənzərəsinin fotolarını çəkməkdən bezib, indi də gözlərini Keytdən çəkmir. Keytin əynində kiçik bretel və dar cins Ģalvar var, ayağında
67 www.vivo-book.com
hündürdaban çəkmələr. Saçları yuxarıdan topa halında yığılıb, yalnız bir neçə teli üzünü yüngülcə örtür – Keyt həmiĢəki kimi füsunkar görünür. Mənsə... ümumiyyətlə, ked və futbol köynəklərini xoĢlayıram, bu günsə ən yaxĢı cins Ģalvarımı geymiĢəm. Xosenin ağuĢundan qoparaq masa arxasından dururam. Aha! BaĢım fırlanır. Stulun belindən tutmaq lazım gəlir. Tekilalı kokteyli bu qədər içmək olmaz. Bara yaxınlaĢıb qərara gəlirəm ki, ayaqyoluna getmək lazımdır – nə qədər ki ayaq üstə dura bilirəm. Çox düzgün qərardır, Ana. Kütlənin arasından dürtülürəm. Əlbəttə ki, orda növbə yaranıb, amma dəhlizdə sakitlik və sərindir. Burda dayanıb darıxmamaq üçün mobil telefonu çıxarıram. Bax belə… sonuncu dəfə kimə zəng etmiĢəm, Xose? Bəs bu nə nömrədir? TanıĢ gəlmir. Hə! Qrey. Hırıldayıram. Yəqin, indi çox gecdir və zəngim onu yuxudan oyadacaq. Amma bilməliyəm axı bu kitabları mənə niyə göndərib, üstəlik, o sirli məktubla. Əgər mənim ondan uzaq durmamı istəyirsə, qoy özü məni rahat buraxsın. SərxoĢ gülüĢümü güclə saxlayaraq, ―çağırıĢ‖ klaviĢini basıram. Qrey, demək olar ki, dərhal zəngə cavab verir – ikinci çağırıĢda. – AnasteyĢa? – Ona zəng edəcəyimi gözləmirdi. Amma düzünü desək, özüm də bunu gözləmirdim. Sonradan bu dumanlanmıĢ beyinə gəlib çatır ki… axı o hardan bilir ki, bu mənəm? – Mənə niyə kitab göndərmisiniz? – Kəkələyə-kəkələyə tələffüz edirəm. – AnasteyĢa, sənə nə olub? Özünü qəribə aparırsan. – O, açıq-aĢkar qayğılanır. – Mən yox, siz özünüzü qəribə aparırsınız! Bax mən belə cəsarətliyəm, həm də dörd qədəh ―Marqarita‖dan sonra!
– AnasteyĢa, sərxoĢsan? – Sizə nə? – Sadəcə, maraqlıdır. Hardasan? – Barda.
68 www.vivo-book.com
– Hansında? – deyəsən, o hirslənir. – Portlenddəki barda. – Evə necə gedib çıxacaqsan? – Birtəhər. – Söhbət istədiyim kimi alınmır. – Hansı barda? – Mənə niyə kitab göndərmisiniz, Kristian? – AnasteyĢa, hardasan? Elə bu dəqiqə de. – səsin ahəngi elə amiranədir ki... xalis müstəbid. Mən Qreyi səssiz kino dövrünün kinorejissoru kimi təsəvvürümə gətirirəm: dar bric geyimdə, əlində rupor, o birində də qamçı. Bu mənzərəyə gülməkdən fınxırıram. – Mənimçün narahat olmayın? – hırıldayıram. – Eləsə mənə kömək elə, sənin ananı! Hardasan? Kristian Qrey söyüĢ söyür! Yenidən hırıldayıram. – Portlenddə … Sietldən uzaqda. – Portlendin harasında? – Gecəniz xeyrə qalsın, Kristian. – Ana!
Mən ―no‖ düyməsini basıram. Ha! Amma o, yenə də kitablar haqda mənə heç nə demədi. Heyif. Missiya yerinə yetirilmədi. Mən tamamilə sərxoĢam, nə qədər ki növbədə durmuĢam, baĢım elə hey gicəllənir. Axı mən özüm içib sərxoĢ olmaq istəyirdim. Buna nail oldum. Hərgah təkrarlamağa dəyməz. Vəssalam, növbəm çatdı. Kabinənin üzərindəki plakat təhlükəsiz seksin üstünlüklərini xatırladır. Doğrudanmı mən indicə Kristian Qreyə zəng vurmuĢdum? Cəsarətə bir bax!.. Telefonum zəng çalır və mən qəfil zəngdən, az qala, yerimdən atılıram. – Allo, – deyə bərkdən böyürürəm telefonda. Zəngi gözləmirdim. – Ġndi dalınca gələcəm, – deyir o və telefonu söndürür. Yalnız Kristian Qrey bu cür ürküdücü və eyni zamanda, təmkinli danıĢa bilir. Lənət Ģeytana! Cins Ģalvarı yuxarı çəkirəm. Ürəyim bərkdən döyünür. Ardımca gələcək? Yox əĢĢi! Ġndi də ürəyim bulanır … yox… Hər Ģey yaxĢıdır. Dayan. O, baĢımı tovlayır. Axı mən harda olduğumu ona Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|