Azərbaycan Milli Kitabxanası
28
Bir qədər haşiyəyə yol verərək, onu da qeyd edək ki,
qeyri-taksonomik dəyərləndirmə üzərində nəşət tapan
təsnifatlar mahiyyət etibarı ilə kontrastiv araşdırmalara
yetərincə yaxınlığı ilə seçilirlər. Multilinqval araşdırmaları
ehtiva etməsindən dolayı, istər kontrastivistika, istər
müqayisəli-tarixi, istərsə də tipoloji və areal dilçilik
sahələrinin dəyişməz bir ortaqlığı malik olduqlarını önə
sürən İ.P.Susov (kursiv bizimdir – A.H.) bununla belə, bu
sahələrin eyniləşdirilməsini qətiyyən doğru olmadığını
vurğulamış və sonuncuları (yəni, müqayisəli-tarixi; tipoloji
və areal dilçilik sahələrini) konfrantativ dilçilikdən
fərqləndirən ən mühüm özəlliklər arasında, məhz, onların
müxtəlif parametrlərə əsasən dillərin təsnifatlandırımasını
təklif etməsini qeyd etmişdir.
1
Başqa sözlə, dillərin
müqayisəsi zəminində ortaya çıxıb təsnifati bölgü təqdim
etməyən araşdırmaların kontrastiv və tipoloji dilçilik
sahələrinin aralıq zonasında qərar tuta biləcəyini söyləmək
daha doğru olardı.
İstənilən halda, tipoloji dəyərləndirmələrin qarşısında
qoyulan müvafiq tələblərə uyğunluq baxımından təhlillərə
cəlb edildikdə, istər Amerika dilçilərinin,istər Praqa
funksionalistlərinin xarakteroloji yanaşmalarını tam
anlamda tipoloji klassifikasiya qismində səciyyələndirmək
bir qədər çətindir. Belə ki, 1)burada istənilən tipoloji
təsnifat üçün vacib olan «istinad modeli», «prototip»
məsələsi yetərincə həll olunmamışdır; 2)bu təsnifatlar bir
çox halda istənilər növ bölgü üçün məqbul bilinən və ya
icazə verilən kriteri yayğınlığı limitini aşır; 3)bu
təsnifatlarda, əsasən (daha öncəki təhlillərdən məlum
olduğu kimi,istisnalar yox deyil), uğurlu sistematizasiya
1
Сусов И.П.Введение в теоретическое языкознание.http://www.russian.
slavica.org/article12.htm.
Azərbaycan Milli Kitabxanası
29
üçün vacib olan iyerarxik dəyərləndirmələrə öncüllük
tanınmamışdır. Bu mənada, iki əsrə yaxın vaxt ötməsinə
baxmayaraq, Humboldian yanaşmanın hələ də öz
aktuallığını itirməməsi təsadüfi görünmür.
Tədqiqatın irəlidəki bölümlərində «tipoloji təsnifat
nədir?»; «onun bölgü kriteriləri hansı prinsiplərə əsaslan-
malıdır?» «tipoloji dəyərləndirmə zamanı dil hansı zaman
koordinatları çərçivəsində dəyərləndirilə bilər?» və s. bu
kimi sualları cavablandırmağa çalışarkən, biz, dolayısı ilə
«linqvistik tipologiya – taksonomik təsnifatlandırma,
yoxsa, sistematizasiya və ya xarakteroloji təsvirdirmi?» -
sualından doğan problemlərin digər aspektlərini də
işıqlandıracağımızdan, bu məqamda, sonuncu problemlə
bağlı gəldiyimiz, sadəcə, ilkin nəticə ilə paylaşmaq
istərdik.
Deyilənlər əsasında məlum olur ki, klassik humboldtian
klassifikasiyasının artıq tarixə gömülməli olması və yerinə
yeni linqvistik düşüncənin ortaya qoyduğu novator
ideyalara əsaslan təzə bölgü sistemlərinin yaradılmasının
vacibliyi ilə bağlı səsləndirilən bir çox fikirlərdəki, bir növ,
barışmaz qətiyyətə
rəğmən, meydana gələn
klassifikasiyaların və təklif olunan təkmilləşdirmə model-
lərinin böyük əksəriyyəti Humboldt təsnifatının haqlı
uğurunu təkrarlaya bilmədi.
1.2. Terminoloji qarışıqlıq-tipoloji araşdırmaların
obyektivliyinə xələl gətirən amil kimi
Linqvistik tipologiyaya dair ədəbiyyatda, bir qrup alim
tərəfindən səsləndirilən mülahizələrdə zaman-zaman özünü
göstərən skeptik münasibət (daha konkret olaraq desək,
ümumiyyətlə, morfoloji təsnifatın əhəmiyyətinə şübhəli
yanaşma) halları, zənnimizcə, həmin təsnifatın gərəkliliyi
Azərbaycan Milli Kitabxanası
30
problemindən daha çox, onun real dil materialına tətbiqi
şəraitində ortaya çıxan uyğunsuzluqlardan qaynaqlanır. Bu
mənada «linqvistik tipologiyanın perspektivəri ilə onun
nailiyyətlərinin kəskin təzad» yaratdığını qeyd edən
G.A.Klimov tamamilə haqlıdır: «Tipoloji nəzəriyyənin
inkişafında əyləc rolunu oynayan əsas amillərdən biri, dil
tipi anlayışının kifayət qədər işlənilməməsidir»
1
.
İstər aqlütinativ və flektiv quruluşlu konkret dillərin
qrammatikalarının, istərsə də dil nəzəriyyəsinə aid
ədəbiyyatın təhlili belə bir nəticəyə gəlməyə imkan verir ki,
tədqiqatçıların çoxu ya 1) tədqiqat obyektini təşkil edən dil
materialarında həmin dilin struktur özəllikləri ilə bir araya
sığmayan tipoloji sapma elementlərinin üzərindən sükutla
keçir, ya da 2) həmin elementlərin mənsub olduğu dil tipi
ilə araşdırma obyekti olan dilin struktur quruluşu arasında,
ümumiyyətlə,
əsaslı
fərqin mövcud olmamasını
göstərirdilər. Yaranmış anlaşılmaz vəziyyətin arxasında bir
çox səbəblər durur ki, onlardan birini «linqvistik
tipologiyada terminologiya problemi» olaraq səciyyələndirə
bilərik. Əslində, morfoloji təsnifata dair tədqiqatların qeyri-
bitkinliyinin məntiqi davamı kimi ortaya çıxan
terminologiya problemi bu dilçilik sahəsi üçün, özlüyündə
bir növ «qapalı dairə» effekti verən məsələyə çevrilmişdir.
Belə ki, istilahlardakı vahid standartların
müəyyənləşməməsindən qaynaqlanan qeyri-dəqiqlik yeni
məna dolaşıqlıqlarına da yol açır ki, bu da, öz növbəsində,
tipoloji araşdırmaların birmənalı nəticə əldə etməsinə ciddi
maneələr törədir.
Tipoloji proseslərin müxtəlifliyindən törəyən bəzi
istilah dolaşıqlığı hallarının köklərinin daha dərin mət-
ləblərə varmasından dolayı , fikirlərimizi əyaniləşdirmək
1
Климов Г.А. О понятии языкового типа // Вопросы языкознания, 1975, №6, стр. 21.
Dostları ilə paylaş: |