Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
76
yatıb qalmıış, zaman keçdikcə daş kömür halını almışdır.
Tezliklə biləcəyik ki, ağaclarda toplanan enerjilərin
mənbəyi günəşdir.
2. Neft. Son nəzəriyyələrə görə kiçik və böyük dəniz
heyvanlarının uzun əsrlərdən bəri yığılan çöküntüləridir
ki, hava və yer şərtlərinin dəyişməsi nəticəsində dəfn
olunmuş, bir neçə mərhələli deformasiyadan sonra
yaradılışın qəribə qüdrət əli ilə “qara qızıla” çevrilmişdir.
Deyilənə görə onun bir-birindən fərqli və faydalı çoxlu
növləri vardır. Tezliklə biləcəyik ki, heyvanların yaradılış
sərçeşməsi və onların bədənlərində olan enerji mənbəyi
günəş işığındandır.
3. İşıq istehsal edən stansiyalar. Bunların da enerji
mənbəyi ya sudur (çaylar üstündə qurulan sədlərin
sıxıntısından əmələ gəlir, bunların da günəşlə əlaqəsi
məlumdur. Belə ki, dənizləri suyunun buxarlanması,
buludların yaranması, yağışın yağması günəşin təsiri
ilədir), ya da neft və bu kimi yanacaqların köməyi ilə olur
ki, bunlarında enerji mənbəyinin günəş olduğu sübuta
yetməkdədir.
4. Küləklər. Yel dəyirmanlarının, eləcə də yelkənli
qayıqların enerji mənbəyi hesab olunur. Küləyin günəşlə
əlaqəsi digərlərindən daha aydındır. Belə ki, günəşin yer
üzünün müxtəlif ərazilərinə hərarəti fərqli olduğundan
havanın bir yerdən başqa yerə sıxılaraq hərəkət etməsinə
səbəb olur.
5. Heyvanlar. Enerji mənbəyi hesab olunan heyvanlar
bitkilər olmadan həyat sürə bilməzlər. Çünki bütün
heyvanlar ya ot yeyən olur, ya da ot yeyən digər
Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
77
heyvanlarla qidalanan. Hətta dəniz heyvanları da bu
qanundan istisna olunmur.
6. Günəş işığı olmadan (birbaşa, ya vasitə ilə) otların və
ağacların bəslənməsi mümkün deyil. Elə buna görə də
dənizin günəş şüası düşməyən dərinliklərində mütləq
surətdə bitkilər olmur.
Əlbəttə, nadir enerjilər tapmaq olar ki, günəşdən
faydalanmasın. Məsələn, dəniz sularının ay işığından
təsirlənən enmə və qalxmaları. Bunlardan bəzi suvarma
işləri, ya işıq enerjisi istehsalında istifadə olunur. Amma
dediyimiz kimi bunlar çox nadir hallardır.
Odun istiliyi günəşdəndir
Deyirlər ki, odun istiliyi özündəndir. İlkin nəzərdə bu,
doğru görünür. Çünki od olan yerdə istilik olur. İstiliyi
oddan çıxsaq, daha ona od deyilməz. Terminlər dili ilə
desək, bu keyfiyyət onun zati xüsusiyyətlərindən hesab
olunur.
Lakin diqqətlə baxsaq görərik ki, bu istilik bir zaman
günəşdə idi. Günəşin şüalarının yerə saçmasıyla istilik də
yerə gəldi və sirli bir şəkildə yanar hesab olunan
(məsələn) ağacın tərkibində yerləşdi. Ayların, illərin
keçməsi, qar və yağışların yağması onun daxilindəki bu
odu söndürə bilmədi.
Daha sadə dil ilə desək, əgər kibrit çöpünün istehsal
etdiyi od, ya meşə yanğınından yaranan od yüz illər, ya
min illər boyu tədricən günəşdən alınan enerjilərin
cəmidir. Bu hadisələrdə əvvəldən yığılan enerjilərin bir
anda sıçrayışı bizi məsələn dəhşətli bir meşə yanğını ilə
qarşı-qarşıya qoyur.
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
78
Deyəcəksiniz ki niyə?
Kimya elmində bir qanunumuz vardır. Bunu izah
etməklə yuxarıda deyilənlər daha aydın olacaq. Hər bir
kimyəvi tərkib və ya hissə iki haldan birinə malikdir; ya
enerji verir, ya da alır. Məsələn, bir neçə damcı su
yaratmaq üçün bir qədər oksigen və hidrogeni bir şüşədə
yerləşdiririk. Lakin görürük ki, bu iki element bir-biri ilə
reaksiyaya girmədi və nəticədə su yaranmadı. Bir kibrit
yandırıb şüşənin ağzına tuturuq, reaksiya verir və bu iki
element bir-birində həll olub su damcıları yaradırlar.
Buradan nəticə alırıq ki, su – hərarətin oksigen və
hidrogenlə birləşməsidir.
Bu suyu illərlə ağzı bağlı şüşədə saxlasaq və sonra onu
analiz etsək, görəcəyik ki, bir zərrə də azalmadan oksigen
və hidrogen geri qayıdır. Bundan əlavə həmin o bir
kibritin də “hərarəti” geri qayıdır və istilik verir.
Birinci surətdə (su yaradılan zaman) deyirik: Bizim
kimyəvi tərkibimiz bir enerji aldı. İkinci surətdə isə
deyirik: Bu kimyəvi bölünmə enerji hasil etdi.
İndi isə qayıdaq ağacların enerji məsələsinə. Ağaclar
üzərində keçirilən kimyəvi araşdırmalar bizə deyir ki,
burada oksigen, hidrogen, karbon və bir qədər duz vardır.
Duzlar yerdən, oksigen və hidrogen isə sudan alınır.
Karbon isə havadan alınır. Çünki havada mövcud olan
qazlardan biri oksigen və hidrogendən mürəkkəb olan
carbon qazlarıdır. Günəş şüalarının düşməsi ilə ağaclar
havadakı qazları bir-birindən ayırıb təkcə karbonu
özlərinə çəkir, oksigeni isə havaya buraxırlar. Elə buna
Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
79
görə deyirik ki, ağaclar havanı təmizləyir, bizə təmiz
oksigen verir.
Lakin bu ifadəni unutmayaq: “Günəş şüalarının
düşməsi ilə”. Bu, məna dolu bir ifadədir. Ağaclar,
ümumiyyətlə bitkilər bəslənərkən və qida qəbul edərkən
günəş enerjisindən də bir qədərini özündə saxlayır.
Təbiidir ki, ağac yanarkən və hissələrindən oksigen və
hidrogen (yəni su) ayrılarkən yerdə qalan oksigenli
karbon illər boyu saxladığı günəş hərarətini sürətlə ixrac
etməyə başlayır.
Bu məsələ aydın oldu. Qayıdaq Qurani-Kərimə baxaq.
Görəcəyik ki həmin bu misalla enerjilərin dönüşünü bizim
gözümüzün önündə canlandıracaq.
Enerjilərin dönüşü
Kibrit çöpü, ya odun və daş kömürlə gördüyümüz
alovların hər biri enerjilərin məadının bir səhnəsidir.
Diqqət edin, Qurani-Kərim qısa bir cümlə ilə bu
həqiqəti necə bəyan edir.
Keçən bəhsimizdə aydın dəlillərlə sübut etdik ki, nüvə
enerjisindən başqa yer üzərində olan təxminən bütün
enerjilərin mənbəyi günəşdir. Görək Qurani-Kərim bu
barədə nə deyir? Yasin surəsinin son ayələrində məad
haqında deyilən söhbətdən sonra belə oxuyuruq:
O yaradan ki, sizin üçün yaşıl ağacdan (Ərəbistanda
bitən mərx və ifar ağaclarından) od əmələ gətirdi. Budur,
siz indi ondan (o iki ağacı birbirinə sürtməklə) od
yandırırsınız».
1
1
Yasin surəsi, ayə 80.
Dostları ilə paylaş: |