Azərbaycan Tarixi
469
Daşbaşı və Axunlu kəndlərini top atəşi ilə dağıdıb tutdular.
Düşmən Meşəli kəndinin dinc
əhalisini gülləbaran etdi, 29
nəfər kənd əhalisi öldürüldü, o cümlədən 3 ailə evindəcə
yandırıldı. Yalnız bundan sonra Azərbaycan Respublikasının
Ali Soveti tərəfindən 1991-ci il noyabrın 26-da Dağlıq
Qarabağın muxtar vilayət statusu ləğv edildi.
1991-ci ilin axırlarında Rusiya ilə Ermənistan arasında
"Dostluq, əməkdaşlıq və qarşılıqlı təhlükəsizlik haqqında
müqavilə" imzalandı. Beynəlxalq təşkilatlar tərəfindən heç bir
müqavimətə rast gəlməyən erməni təcavüzkarları Rusiyanın
himayəsinə rəsmi surətdə nail olduqdan sonra daha da
azğınlaşdılar.
Belə bir şəraitdə Azərbaycanın milli ordusu yox idi.
Demokratik qüvvələr milli ordu yaradılmasını tələb edirdilər.
Hələ 1991-ci il avqustun 30-da Prezidentin milli ordu əvəzinə
milli qvardiya yaratmaq təklifi Ali Sovet tərəfindən rədd edildi.
Ali Sovet milli özünümüdafiə dəstələri yaratmaq haqqında
qərar qəbul etdi. Yalnız sentyabrın 5-də Azərbaycan
Respublikasının Müdafiə Nazirliyi təşkil edildi və general
Valeh Bərşadlı müdafiə naziri təyin olundu. Onun təklifi ilə
1991-ci il oktyabrın 9-da Azərbaycan Respublikasının Ali
Soveti silahlı qüvvələr haqqında qanun qəbul etdi. Milli
Ordunun 3-4 çağırışda formalaşdırılması və döyüşə tam hazır
olmayınca cəbhəyə göndərilməməsi nəzərdə tutulurdu.
O vaxta
qədər cəbhə xəttində ərazi prinsipi ilə yaradılmış könüllü
özünümüdafiə dəstələri fəaliyyət göstərməli idilər. Noyabrın
19-da rayon və şəhər ərazi özünümüdafiə batalyonları
(taborları) yaradılması haqqında əmr verildi. Ağdam, Ağdaş,
Ağcabədi, Ağstafa, Bakı, Bərdə, Beyləqan, Cəbrayıl, Füzuli,
Gəncə, Gədəbəy, Goranboy, Göyçay, Xanlar, Xocalı, Kəlbəcər,
Qazax, Qubadlı, Laçın, Lənkəran, Mingəçevir, Şəmkir, Şuşa,
Tərtər, Tovuz, Ucar, Yevlax və Zəngilan batalyonları təşkil
olundu.
Qəzənfər Rəcəbli
470
Hərbi hissələrə müxtəlif siyasi qüvvələrin təsiri güclü idi.
Bəzi ictimai təşkilatların, hətta AXC-nin ayrı-ayrı
siyasətçilərinin hərbi dəstələri var idi. Hərbi hissələrdə nizam-
intizam yox idi. Baş qərargahın işi pis təşkil olunmuşdu. Baş
qərargaha və hərbi hissələrə xarici ölkələrin
xüsusi idarələrinin
işçiləri soxula bilmişdilər, onlar pozuculuqla məşğul olur,
informasiya axınına yol verirdilər. Müdafiə Nazirliyini ələ
keçirmək və hərbi hissələrin gücündən istifadə edib
hakimiyyəti ələ almaq istəyən "liderlər" bu nazirliyə hərbçinin
deyil, mülki şəxsin nazir təyin olunmasını tələb edirdilər. Onlar
qısa müddətdə bir neçə müdafiə nazirinin dəyişdirilməsinə nail
oldular.
Azərbaycan özünümüdafiə dəstələrinin belə ağır
dövründə ermənilər hücumu davam etdirirdilər. Erməni hərbi
hissələri MDB qoşunu ilə birlikdə 1992-ci il yanvarın 19-da
Xankəndi yaxınlığındakı azərbaycanlılar yaşayan Kərkicahan
qəsəbəsini ələ keçirib yandırdılar. Bir aya yaxın
davam edən
Kərkicahan müdafiəsində 30-dan çox azərbaycanlı əsgər həlak
oldu. Yanvarın 21-də Qubadlı, fevralın 12-də Malıbəyli, Aşağı
Quşçu və Yuxarı Quşçu kəndləri də işğal olundu. Xocalı və
Şuşa şəhərlərinin mühasirəsi daralırdı. Yanvarın 25-dən 26-a
keçən gecə Azərbaycan hərbi hissələrinin Şuşa müdafiəçilərinə
kömək məqsədilə qalanın mühasirəsini yarmaq üçün həyata
keçirdikləri Daşaltı
əməliyyatı satqınlıq nəticəsində
uğursuzluqla başa çatdı.
Quduzlaşmış erməni quldurları, Azərbaycan Respublikası
rəhbərliyinin cinayətkar laqeydliyindən istifadə edib, Rusiyanın
Xankəndi şəhərində yerləşmiş 366-cı alayının köməkliyi ilə XX
əsrin Xatın və Sonqmi faciələrini kölgədə qoyan Xocalı
soyqırımı törətdilər. 1992-ci il fevralın 25-dən 26-a keçən gecə
Xocalıya hücum etdilər. Xocalı aeroportunu müdafiə edən dəstə
milis mayoru Əşrəf Hacıyevin
rəhbərliyi ilə düşmənin üç
həmləsini qəhrəmanlıqla dəf etdi. Lakin qüvvələr nisbəti
bərabər deyildi. Ə.Hacıyev düşmənin əlinə keçməməsi üçün
Azərbaycan Tarixi
471
aeroportun dispetçer məntəqəsini partlatdı və döyüşdə özü
qəhrəmancasına həlak oldu. Ölümündən sonra ona
Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı adı verildi. Güclü artilleriya
hücumundan sonra düşmənin tankları və zirehli maşınları
Mehdikənd, Qalagah və Daşbulaq tərəflərdən şəhərə
soxuldular. Küçə döyüşləri başlandı. Şəhəri müdafiə edən
özünümüdafiə batalyonunun döyüşçüləri Tofiq Hüseynovun
başçılığı altında qat-qat güclü olan yırtıcı düşmənlə son damla
qanlarına qədər vuruşdular. T.Hüseynov düşmənə əsir
düşməmək üçün sonuncu gülləsini özünə vurub ana torpağı
qucaqladı. Ölümündən sonra T.Hüseynova Azərbaycanın Milli
Qəhrəmanı adı verildi.
Xocalı düşmən tərəfindən tutulub yandırıldı. Sağ
qalanlar, əsasən qocalar, qadınlar
və uşaqlar Ağdam
istiqamətinə qaçmaq istədilər. Qarlı, şaxtalı gecədə başıaçıq,
ayaqyalın yaralı qaçqınların çoxunu don vurdu, bir çoxu davam
gətirməyib elə meşədə öldü. Salamat qalıb Abdal-Gülablı
kəndinə getmək istəyənləri meşədən çıxdıqları yerdə pusqu
qurub qəddarcasına qırdılar.
Xocalıda erməni qaniçənləri azərbaycanlılara qarşı
növbəti soyqırım törətdilər. Şəhər yerlə-yeksan edildi, 613
nəfər (83 azyaşlı uşaq, 106 qadın, 70 qoca da daxil olmaqla)
öldürüldü, 1000 nəfərə qədər yaralı əlil oldu, 1275 nəfər əsir
aparıldı. Xocalı soyqırımı zamanı 8 ailə bütövlükdə məhv
edildi, 56 nəfər xüsusi qəddarlıqla diri-diri yandırıldı.
Xocalı faciəsində uzun müddət düşmən mühasirəsində
qalmış şəhərə lazımi kömək göstərməyən iqtidar da,
Qarabağ
problemindən istifadə edib siyasi vəziyyəti gərginləşdirməyə
çalışan müxalifət də günahkar idi.
27.2. Azərbaycan Xalq Cəbhəsinin hakimiyyətə
gəlməsi və onun uğursuz daxili və xarici siyasəti. Xocalı
soyqırımı ölkədə siyasi gərginliyi daha da artırdı. 1992-ci il
martın 3-də Prezident sarayı qarşısında piket başladı. Bəətə
oturanlar "istefa" tələb edirdilər. Martın 5-də Ali Sovetin
Qəzənfər Rəcəbli
472
fövqəladə sessiyası çağırıldı. Ali Sovetin qarşısında keçirilən
izdihamlı mitinqin təzyiqi altında Azərbaycan Ali Sovetinin
sədri Elmira Qafarova istefa verdi. Onun yerinə Demblokdan
olan deputat Yaqub Məmmədov seçildi. İqtidar bu dəyişikliklə
qarşıdurmanı bir qədər zəiflətsə də Demblokdan olan 26
deputat Prezident A.Mütəllibovun qanunları pozduğuna görə
vəzifədən götürülməsi haqqında
qərar layihəsini sessiyaya
təqdim etdi. Axşam Ali Sovetin binasını mühasirəyə almış
nümayişçilər, xüsusilə qadınlar iqtidara və deputatlara daha
güclü təzyiq göstərmək üçün binanın bütün giriş və çıxış
qapılarını tutdular. Gecə yarısı MDB-nin Bakıdakı 5-ci
ordusunun hissələri mitinqi dağıtmaq üçün Ali Sovetin binasına
doğru hərəkətə başladı. Bundan xəbər tutan Ali Sovetin sədri
Y.Məmmədov və bir qrup deputat qəti etirazlarını bildirib yeni
vətəndaş qırğınının törədilməsinə yol vermədilər. Martın 6-da
A.Mütəllibov Prezident vəzifəsindən istefa verməyə məcbur
oldu. Nazirlər Kabineti də buraxıldı. Onun sədri Həsən
Həsənova yeni kabinet təşkil etmək tapşırıldı. Lakin koalisyon
hökumət yaratmaq mümkün olmadı. Ölkədə əsl hərc-mərclik
dövrü başlandı. Ali Sovet 1992-ci il iyunun 7-ə yeni prezident
seçkiləri təyin etdi.
Azərbaycanda nüfuzunu gücləndirməyə çalışan
qüvvələrin mübarizəsi kəskinləşdi.
Azərbaycana təzyiqini
artırmağa çalışan Rusiyanın dəstəyi ilə ermənilər martın 12-də
hücuma keçib Tərtər, Ağdam, Cəbrayıl, Füzuli, Tovuz və
Qazax istiqamətlərində xeyli irəlilədilər. Yeni hakimiyyət
xalqın qüvvələrini birləşdirib düşmənə qarşı qəti mübarizə
aparmaq üçün əməli tədbirlər görə bilmədi.
AXC-nin hakimiyyətə gəlmək üçün hətta vətən
torpaqlarını verməyə hazır olan bəzi "liderləri" isə siyasi
oyunbazlıq edir, silahlı dəstələr yaradır, cəbhədə hər an
vəziyyətə təsir göstərmək imkanı axtarırdılar. Y.Məmmədov
AXC-nin dəstəyini qazanmaq və ordunu
öz tərəfinə çəkmək
məqsədilə 1992-ci il martın 17-də "cəbhənin liderlərindən"