Microsoft Word s g. temmuz doc
Yüklə 1,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
269 muhafazakâr basın gibi daha çok uluslararası kuruluşların denetçilerine başvurarak haklılığını kanıtlamaya çalışmıştır. Liberal basında realist paradigmaya uygun olarak ulusal çıkarların savunulması için mantıklı hareket etmek gerektiği, ahlaka ve duygulara göre hareket edilmemesi gerektiği savunulmuştur. Muhafazakâr basın ahlak ile mantık arasında bir dengenin kurulmasını savunmuş, böyle bir savaşa Türkiye’nin girmesinin hem ahlaken hem de mantıken doğru olmadığını savunmuştur. Sol basın da burada muhafazakâr basınla paralel bir politika izlemiş ve Türkiye’nin savaşa girmesinin ve ABD askerlerine topraklarını açmasının mantıkla alakasının olmadığını savunmuştur. Liberal basında yaşanacak olan savaşın kaçınılmaz olduğu, her halükarda bu savaşın yaşanacağı, Türkiye’nin bunu hiçbir şekilde engelleyemeyeceği ve bunun dışında kalamayacağı savunulmuştur. Muhafazakâr basında ise Türkiye’nin demografik yapısı nedeniyle bu savaştan etkileneceği, ancak bu savaşın çirkin bir savaş olduğunu açıklamaya çalışmış, sol basın ise savaşın ABD’nin güç politikasının bir sonucu olduğunu, tezkerenin kabul edilmesi durumunda Türkiye’nin işgal edilmiş olacağını açıklamaya çalışmıştır. Liberal basında sayı oyunlarına daha çok askeri kapasitelerdeki sayısal ve teknolojik verilere vurgu yapmak amacıyla başvurulurken, muhafazakâr basın ve sol basın sayı oyunlarına daha çok savaş karşıtlarının oranı, savaşa verilen kamuoyu desteğinin azlığını vurgulamak için başvurmuşlardır. Liberal basın daha çok Türkiye’nin bu savaşın dışında kalması durumunda, güvenliğini tehlikeye düşüreceği ve bölgesel bir güç olamayacağı yönünde tarihsel karşılaştırmalara başvurmuştur. Muhafazakâr basın ve Sol basın ise tarihsel 270 olaylarla karşılaştırmalar yaparken Türkiye’nin bu savaşın dışında kalması gerektiği, bu savaşın çirkin bir savaş olduğu, ulusal çıkarlarının bu savaşta taraf olmamasını gerektirdiği yönündeki tarihi karşılaştırmalara başvurmuşlardır. Liberal basında kurbanlaştırmaya gidilmezken, muhafazakâr basında kurban konumuna mazlum Iraklı Müslümanlar yerleştirilmiştir. Bu amaçla muhafazakâr basında Türkiye’nin böyle bir zulme ortak olmaması gerektiği savunulmuştur. Sol basın da dramatikleştirme ve insancıllık temalarına başvurarak savaşın haksızlığını ve Türkiye’nin bu haksız savaşta yer almamasını, ABD askerlerini ülkesine kabul etmemesini savunmuştur. Sol basın muhafazakâr basın gibi asıl kurbanın Irak halkı olduğunu savunmuştur. Ancak sol basın, muhafazakâr basından farklı olarak en çok zarar görecek ülkelerden birinin de Türkiye olduğunu vurgulamış, Türkiye’yi de kurbanlaştırmıştır. Liberal basında “biz” ile “Türk ulusu”, “öteki” ile de “Kuzey Iraklı Kürtler” tanımlanırken; muhafazakâr basında “biz” konumunda kimi zaman “Müslümanlar”, kimi zaman “Türkiye” olurken “öteki” ile de “ABD” ve “Kuzey Iraklı Kürt gruplar” kastedilmektedir. Sol basında ise “biz” konumuna “Türkiye” ve “Türkler”, “öteki” konumuna ise “ABD” ve “Kuzey Iraklı Kürtler” yerleştirilmektedir. Liberal, muhafazakâr ve sol basında öteki olarak ele alınan ve Türkiye için bir güvenlik tehdidi olarak tanımlanan Kuzey Iraklı Kürtler olumsuz bir çerçevede ele alınmışlardır. Liberal ve muhafazakâr basında olumlu kendini sunma stratejisinde Kuzey Iraklı Kürtlere geçmişte yapılan yardımlar üzerinden kendini olumlu sunma söz konusu iken, sol basın Türkiye’nin özellikle tezkereye hayır demesi üzerine yapılmak 271 istenen gayrı meşru savaşa ortak olmadığı, ABD askerlerinin Türkiye’de bulunmalarına izin vermediği ve onurlu bir karar aldığı üzerinden kendini olumlu sunma stratejisini kullanmıştır. Liberal, muhafazakar ve sol basın metafor, alegori, ironi ve örtmeceler gibi dil oyunlarını kullanarak savunulan görüşün ikna ediciliğini arttırmaya ve karşı karşıya olunun olayın önemini ortaya koymaya, görünür kılmaya çalışmışlardır. 272 SONUÇ Dünya siyasal sistemi içinde yer alan egemen devletler, devamlarını sağlamak amacını öne sürerek güçlü olmak zorunda olduklarını, bunun için de ulusal çıkarlarının her şeyin üstünde olduğunu ileri sürerler. Ulus devletler tarafından yaşamsal olarak görülen ve farklı paradigmalar tarafından farklı tanımlanan “ulusal çıkar” kavramı realist paradigmada güç üzerine bina edilirken ve uluslararası ilişkiler sisteminin egemen devletlerin çıkarlarına dayanan bir sistem olduğu öne sürülürken, liberal paradigmada “ulusal çıkar” kavramı uluslararası işbirliği üzerine inşa edilmektedir. Marxist paradigmaya göre ise “ulusal çıkar” kavramı egemen sınıfların bir kamuflaj aracı olarak kullanılmakta, kavram, ulusun çıkarını değil egemen sınıfların çıkarlarını meşrulaştırıcı bir araç olduğu şeklinde tanımlanmaktadır. Ulusal çıkar kavramı uluslararası ilişkiler pratiğinde daha çok realist paradigma tarafından varsayılan şekliyle kabul edilmekte, özellikle bu görüş günümüz gelişmiş devletleri tarafından ateşli bir biçimde savunulmaktadır. Gelişmiş devletlerin ağırlıklı olarak oluşturduğu ve denetlediği uluslararası ilişkiler sistemi de buna dayandırılmaktadır. Realist uluslararası paradigmada uluslararası ilişkilerin çıkarlar üzerine kurulduğu ulusal basının da bu paradigmayı benimsediği varsayılan bu tez çalışmasında varsayımlarımız doğrultusunda Kore Savaşı, Kıbrıs Barış Harekâtı, Körfez Savaşı, Bosna Savaşı, Kosova Savaşı, Afganistan Savaşı ve 1 Mart 2003 Tezkeresi incelenmiştir. Türkiye’deki ulusal basının ulusal çıkar önceliğinin söylemsel kuruluşunu Türkiye’deki örnek olaylar aracılığıyla kanıtlamak amacıyla Türkiye’nin Yüklə 1,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|