Nicat Kazımov hekayələri
Yüklə 1,41 Mb. Pdf görüntüsü
|
Bətnində qalan uşaq parçasını isə hissə-hissə çəkib çıxardılar. Bu vaxt mənim yenidən başım qarışdı. Axı mən bir aydan çox idi ki, Türkanla cinsi münasibətim olmamışdı. Hələ cəmi bir neçə gün öncə onu qəsdən zorlamışdım. Bəs onda uşaq kimdən idi? Yoxsa o mənə həqiqətən sarı oğlanla xəyanət etmişdi? Bunu özündən soruşanda isə mənə belə deyirdi: “Səndən başqa heç kimlə münasibətim olmayıb. Bir bir ay öncə birlikdə yatmışdıq. Uşaq da həmin gecəyə aid olmalı idi.” Türkan yalan danışırdı. Bir ay mən kündəçi işlədiyim vaxtlar və hətta ondan əvvəl də Türkanla heç bir münasibətim olmamışdı. Bir tərəfdən də fikirləşirəm ki, əgər uşağın ölümü mənim yuxumda idisə, demək ki, Türkanın xəyanəti də yuxumda olmalı idi. Heç bir şəkildə içimdəki tərəddütə son verə bilmirdim. Deyəsən, bu dəfə doğurdan da dəli olacaqdım. Uşaq məndən idi, yoxsa sarı oğlandan? Türkan həqiqətən başqası ilə yatmışdı, yoxsa mənim gördüklərimin hamısı xəyal idi?! Dəli olacağam indicə…. Nicat Kazımov Gəncə Xatirələri… ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! Ölü ilə şam yeməyi ! ! ! Hər kəsin öz dünyası var. Mənim dünyam isə 3 otaqlı evimdir. Bu ev mənim hər şeyimdir. Özümü ancaq burada təhlükəsiz hiss edirəm. Həyatım boyu təhülkədən uzaq qaçmışam. Mənim ən yaxın dostum qorxularımdır.Həkimlərin dediyinə görə məndə ağır fobiya mövcuddur. Buna görə vaxtımın çoxusunu evdə keçirirəm. Yağış yağarkən belə evdən eşiyə çıxmıram, ürəyimdə elə bir hiss yaranır ki, əgər ildırım çaxsa, qorxuram ki, o ildırım məni vurar. Evdə nə edirəm?! Televizora baxır, kitab oxuyur, yemək yeyir, yatıram. Daha sonra yenə, televizora baxır, kitab oxuyur, yemək yeyir, yatıram. Daha sonra yenə də televizora baxır, kitab oxuyur, yemək yeyir, yatıram….Qısacası hər gün eyni hadisələri təkrar yaşayıb, monoton həyatımı davam edirəm. Amma yenə də xoşbəxtəm. Axı təhlükəsiz evimdəyəm. Yeganə problemim zamanladır. Hər gün güzgüdə özümə baxanda yavaş-yavaş qocaldığımı görürəm. 2 gün öncə 40 yaşıma qədəm qoydum. Öz tortumun şamlarını tək başına mətbəxdə üfürüb “gözəl” bir gün qeyd elədim. Yalnızlığım 10 yaşını tamamlamışdı, mənsə, 40. Artıq, 10 il idi ki, Mehrindən ayrı yaşayırdım. O mənim həyat yoldaşım idi. Bir – birimizi çox sevməyimizə baxmayaraq, qorxularım bizi ayırdı. Mehrin də hər gənc ailə kimi çıxıb şəhərdə gəzmək istəyirdi. Lakin hansısa problem yaşanmasın deyə, şəhərə çıxıb gəzməyə razı ola bilmirdim. Camaat elə olub ki, artıq fərqi yoxdur, hər kəsə sataşır, xüsusilə də yanında xanım olan birinə atmacalar atırlar. Bunun bir neçə dəfə şahidi olmuşdum. Axı durduq yerdə niyə problemə doğru getməliyəm ki?! Nəhayət, Mehrin bu səbəblərə görə məndən ayrıldı və qorxularımla məni yalnız başıma qoydu. Mehrin ailə qurub, hətta uşağı da var. Düzdür, bu məni incidir, amma nə olsun? Toy şəkillərimizə baxıb, arada göz yaşı tökürəm. Necə xoşbəxt idik, gərək, heç deyilsə həftədə bir dəfə binanın həyətinə düşərdik, ya da lap səhər tezdən gedərdik dəniz kənarına. *** Hər 15 gündən bir ərzaq alış-verişi üçün evdən çıxıram. Çox uzağa yox, supermarket evimizin yaxınlığındadır. Yenə hər dəfə ki, kimi evdən çıxıb bazarlıq elədim. Havaya çıxmağı fürsət bilib dərindən nəfəs alsam da, aldığım mazutlu havanı öskürə-öskürə sinəmdən bayıra atdım və yenidən bütün günü evdə qaldığım üçün özümə haqq qazandırdım. Evim 9 mərtəbəli binanın 9-cu mərtəbəsində idi. Binaya daxil olub, əlimdəki çantaları yerə qoydum və liftin düyməsinə basıb gözləməyə başladım. Lift 7-ci mərtəbədə idi. Aşağı enirdi və mən də Poganinin əsərini fit çalırdım.Bu vaxt binaya ortayaşlı bir qadın daxil oldu. Başımı ayaq səslərinə çevirər-çevirməz gözlərim paltarın dekoltesinə sataşdı. Woow! Belə sinəni ancaq filmlərdə görmüşdüm. Qadın gəlib yanımda durdu. O da liftin enməyini gözləyirdi. Gözündəki gün eynəyini çıxarıb, saçı dağılmaması üçün başına taxdı.33-34 yaşı olardı, ancaq çox baxımlı və cazibədar qadın idi. Üzərindən gələn xoş ətir məni qadınla tanış olmağa vadar edirdi. Ancaq, çox utanırdım. Barmaqları sensor telefonu incə-incə sığallayırdı. Qadına bir azda baxsa idim, məni səhv başa düşəcəkdi. Nəhayət, lift gəlib çatdı – qapılar aralandı. İlk qadının keçməsi üçün ona yol verdim, daha sonra içəri daxil oldum. Qapılar qapandı. Nəzakət naminə xanımın qalxacağı düyməni mən basmaq istədim və bunun üçün üzümü qadına tutub dedim: • Xanım, neçiyə çıxırsınız?! • Əxlaqsız! Tərbiyəsiz! Əclaf! Sizin əlinizdəm liftə də minə bilmirik. – Qadın əlindəki çantanı mənə vurmağa başladı. Səsi liftin kabinəsini sirkələndirirdi – bəlkə də qorxumdan əsirdim. Başa düşə bilmirdim ki, niyə belə elədi. • Üzzz….Üzr istəyirəm. Niyə belə edirsiniz? Sadəcə, neçənci mərtəbəyə qalxdığınızı soruşdum. • … Bağışlayın, “neçəyə çıxırsınız” deyəndə səhv anladım. – qadın tənginəfəs olmuşdu. Əlini sinəsinə tutub dərindən nəfəs ala-ala dedi: “8-ə” İlk 8-i, daha sonra 9-u basdım.Qadın dərindən nəfəs ala-ala çantasında tələsə-tələsə nəyisə axtarırdı. Daha sonra tədirgin halda mənə dedi: • Mənim astmam var. Dərmanım isə yanımda deyil. Nəfəsim kəsilir. Dayandırın lifti! Çölə çıxmaq istəyirəm! • Üzr istəyirəm, ancaq dayandıra bilmirəm. Köhnə liftlərdə olmur elə bir şey. Necə köməklik edə bilərəm?! – qorxudan ödüm partlayacaqdı. Qadın nəfəs ala bilmirdi. Tənginəfəs halda nəfəs aldıqca, gözümü onun qalxıb enən iri dekoltesindən çəkə bilmirdim. Həmin an, özümü dünyanın ən pis insanı kimi hiss elədim. Lift cəmi 4 mərtəbə qalxmışdı.Qadın əlini sinəsinə sıxaraq dizlərini yerə qoydu. Daha sonra gözlərini yumub başını yerə qoydu. Deyəsən, qadının ürəyi getmişdi. Nə etməli idim? Donub qalmışdım. Köynəyimin boğaz düyməsini açıb, dizimi yerə qoydum, və qadının özünə gəlməsi üçün üzünə bərk bir şillə çəkdim. Qadın heç bir reaksiya vermədi. Belə bir vaxtda nə etmək lazım olduğunu bilmirdim. Bəlkə başqa bir şillə daha? Fikirləşmədən daha sərt vurdum. Zərbə bərk oldu və iri dodaqları partlayıb, qanını üzərimə bulaşdırdı. Qandan nəinki qorxur, həm də çox iyrənirdim. Qadın gözünü qırpdı və düşündüm ki, şillənin xeyri olub və onun oyanması üçün son şilləni də vurmaq qərarına gəldim. Əlimi havaya qaldırdım və var gücüm ilə üzünə endirdim. Qadının burnundan da qan açıldı və bütün paltarımı qana bulaşdırdı. Lift artıq 8-ci mərtəbəyə çatmışdı. Ancaq, qadının cəsədi dizlərimin üzərində qalmışdı. Bu qadını mənmi öldürdüm? İnana bilmirdim. Yox – yox mən etmədim. Onun astmı var idi. Sadəcə, özünə gəlsin deyə şillə viurdum. Şillə ilə kim ölüb ki? Bəs bunu polisə necə izah edəcəm? Qıraqdan baxan düşünər ki, xüsusi amansızlıqla insan öldürmüşəm. Mənə ən az 9 il iş kəsərlər. 9-cu mərtəbədə idim və qərar verməli idim: “Polisə deyim, yoxsa …” Mən, “…”- i seçdim.Polisə desəydim, daha pis vəziyyətə keçəcəkdim. “…”- nə idi?! Qadının cəsədini və ərzaqları liftdən çıxarıb çox sakit tərzdə evimə sürüklədim. Qapını bağlayıb, gözlükdən baxdım. Bütün binanın həyatı ilə maraqlanan, bir evin söhbətini başqa evdə edən, burnunu soxmadığı deşik qalmayan qapıqonşum Arifə arvadın hadisələrin şahidi olmaması üçün ürəyimdə naməlum bir obyektə yalvarırdım. Naməlum obyektə şükür olsun ki, Arifə arvaddan səs-səmir yox idi. Əlimi-əlimin içinə qoyub otağın bu başından-digər başına gedirdim. Nə etməli idim? Necə etməli idim? Uzun illərdir, məndən başqa evimə heç kim girməmişdi. İndi isə otağımda yad və ehtiraslı bir cism var idi. Amma o yaşamırdı. Qadının çantasına baxdım makyaj şeylərindən başqa heç nə yox idi. Dar şalvarının arxa cibindən telefonunu çıxarıb, nömrələrə və mesajlara baxdım. Mesajlardan başa düşdüm ki, bu qadın bir neçə kişini eyni vaxtda idarə edirmiş. Telefonu söndürdüm. Nə edəcəyimi hələ də bilmirdim. Bəlkə cəsədi elə liftə buraxmalı idim? Yox, yenə də polis məni saxlaya bilərdi. Yüklə 1,41 Mb. Dostları ilə paylaş:
|