Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

devorga qiziqsina boshlaganda o ‘zi bilan birga yashayotgan g ‘or ahli
xiyla kamayishganini payqab qoldi. U n ing bitta-yu bitta tu g ‘ishgani
qolgandi. Boshqalari g'oyib bo'ldi. D arm onga kirishi ham ono u yana
sho'xlik qilishga tushdi. Lekin unga qo'shilib o'ynagani sherik topilm adi,
chunki tug'ishgan ham zotining na boshini ko'tarishga, na qimirlashga
holi bor edi. Kulrang bo'richa yana keti uzilm ayotgan go'sht evaziga
sem irdi, ham zoti esa adoyi tam om bo'lgan edi. U ko'zlarini o ch olm ay
kun-uzzukun yotar, bir hovuch qoq suyakka aylangan jism idagi hayot
sham i tobora so'nib, bora-bora oxiri butunlay so'ndi.
Keyin Birko'z ham shaffof devor tom ond a ko'rinm ay qoldi, uning
g'orga kiraverishdagi o'm i huvillab qoldi. Bu voqea birinchisiga nisbatan
chidasa bo'ladigan navbatdagi ocharchilikning oxirlarida yuz berdi.
U rg'ochi bo'ri Birko'z nima sababdan g'orga qaytib kelm aganini bilar,
biroq, o'zi guvohi bo'lgan narsani bolasiga aytib berolm asdi.
Chap qirg'oq yoqalab daryoning yuqori, silovsin yashaydigan qismiga
ketayotganda u Birko'zning bir kun aw algi iziga duch keldi. U ning
izidan borib o 'zin i, to'g'rirog'i undan qolgan suyaklarni uchratdi.
Atrofdagi ham m a narsa yaqin orada bo'lib o'tgan om on siz olishuvdan
va g 'olib chiqqan silovsin n in g uyasiga jo'n aganid an darak berardi.
U rg'ochi bo'ri uyani izlab topdi. Bir talay belgilarga qaraganda silovsin
o'sha yerda edi, urg'ochi bo'ri kirishga botinolm adi.
Shundan so'ng urg'ochi bo'ri daryoning bu qismida ov qilm ay qo'ydi.
U silovsinning bolalari borligi, ham da yirtqichning o'zi behad yovuz va
hech narsadan tap tortm asligini bilardi. U c h -to 'rtta bo'ri birlashib
sirtlonning surobini to'g'rilab qo'yishi hech gap em as, lekin u bilan