Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
750 qurduğu nəqqaĢxanasını süquta sürükləyən sən məlunu mən kor eləsəm, necə olar?» «Məni kor eləsən də, eləməsən də, artıq burada özümüzə yer tapmayacağıq», – dedim. «Ustad Osman həqiqətən kor olar, ya da ölər, biz də firənglərin təsiriylə qəlbimizdən gəldiyi kimi, bütün nöqsanlarımız, Ģəxsiyyətimizlə nəqĢ eləyib üslub sahibi olsaq, özümüzə oxşayacağıq, ancaq özümüz
kimi nəqĢ eləsək, özümüz olarıq desək, Ustad Osmana belə arxa çevirən PadĢahımız bizim yerimizə baĢqasını tapacaq. Artıq bizə kimsə belə baxmayacaq, yalnız
yazıqları gələcək. Qəhvəxanaya hücum edilməsi də bütün bunlara əlavə olunacaq: çünki bu hadisənin yarısı, təbii ki, vaiz əfəndiyə böhtan atan biz nəqqaĢların üstünə düĢəcək». Bir-birimizlə düĢmən olmağın heç iĢimizə yaramayacağını dil töküb baĢa salmağa çalıĢsam da, çox fayda vermədi. Məni dinləməyə niyyətləri yox idi: təlaĢ içindəydilər, səhərə qədər səhv-düz fikirləĢmədən aralarından bir nəfərin günahkar olduğuna tələm-tələsik qərar verərlərsə, canlarını qurtaracaqlarına, iĢgəncəyə məruz qalmayacaqları kimi, nəqqaĢxanada da hər Ģeyin əvvəlki təki illərlə davam eləyəcəyinə inanırdılar.
751 Amma yenə də Qaranın gözlərimi çıxarmaqla məni hədələməsi o birilərin xoĢuna gəlmirdi. Bəs baĢqasının günahkar olduğu aĢkara çıxsa, məni də əbəs yerə kor elədikləri PadĢahımızın qulağına çatsa? Qaranın Ustad Osmanla yaxınlığı, ondan tərbiyəsizliklə söz açması da onları qorxudurdu. Qaranın gözünü qan örtmüĢ qəzəblə gözlərinin lap qabağında tutduğu iynəni uzaqlaĢdırmağa çalıĢdılar. Qara bizim aramızda sözləĢib əlindən tuğ iynəsini almağımızdan qorxub təlaĢa düĢdü. ĠtələĢmə-qapıĢma baĢ verdi. Gözlərimin lap qabağındakı iynəli mübarizədən qaçmaq üçün ancaq çənəmi qaldırıb baĢımı arxaya ata bilirdim. Sonra hər Ģey o qədər cəld baĢ verdi ki, bir anlığa nə olduğunu heç baĢa düĢə bilmədim: sağ gözümdə kəskin, amma məhdud ağrı duydum, bir anlığa Ģüurumu itirdim. Sonra hər Ģey öz əvvəlki vəziyyətinə qayıtdı, amma artıq qəlbimə dəhĢət də çökmüĢdü. Lampa uzaqlaĢmıĢdı, bununla belə, yenə də o birinin qətiyyətlə iynəni bu dəfə sol gözümə soxmasını açıq-aĢkar gördüm. Qaranın əlindən iynəni, yəqin, qapıb almıĢdı, bu dəfə daha ehtiyatlı, daha qəzəbliydi. Ġynənin bir anda girdiyini baĢa düĢəndə heç qımıldanmadım, eyni yanğını hiss elədim. Alnımdakı uyuĢma sanki bütün baĢıma yayıldı, iynə çıxanda kəsildi. Ġndi gah mənim gözlərimə, gah da iynənin ucuna baxırdılar. Sanki
752 olub-keçəndən əmin deyildilər. BaĢıma gələn dəhĢətli Ģey əməlli-baĢlı məlum olanda itələĢmə- qapıĢma ara verdi, qollarımın üstündəki yüklər zəiflədi. Ağrıdan yox, baĢıma gələn Ģeyi dərk eləməyin dəhĢətindən az qala ulaya-ulaya qıĢqırmağa baĢladım. Nə qədər qıĢqırdığımı bilmirəm. Əvvəlcə fəryadımın yalnız məni
yox, onları
da sakitləĢdirdiyini hiss elədim. Səsim bizi bir- birimizə yaxınlaĢdırdı. Amma fəryadım uzandıqca təlaĢa düĢdüklərini də gördüm. Hələ heç ağrımırdı. Bununla belə, iynənin iki gözümə də soxulduğu fikrimdən heç çıxmırdı. Ancaq hələ kor olmamıĢdım. ġükür, mənə dəhĢət və kədərlə tamaĢa elədiklərini, təkkənin tavanında narahatlıqla qımıldanan kölgələrini görə bilirdim. Bu, məni həm sevindirdi, həm də dərin təlaĢa saldı. «Buraxın məni», – qıĢqırdım. «Ġmkan verin hələ hər Ģeyi görüm, nə olar». «Dərhal danıĢ», – Qara dilləndi. «O axĢam Zərif əfəndiylə necə rastlaĢdınız? Onda səni buraxarıq». «Qəhvəxanadan evə qayıdırdım, bədbəxt Zərif əfəndi qabağıma çıxdı. TəlaĢlıydı, çox pəriĢan
753 haldaydı. Əvvəlcə ona yazığım gəldi. Amma indi məni buraxın, sonra danıĢım. Gözüm qaralır». «Qərarımız həminkidi», – Qara təmkinlə dilləndi. «Ustad Osman burnu kəsik atı deĢilmiĢ gözləriylə müəyyən elədi, mənə inan». «Bədbəxt Zərif əfəndi mənimlə danıĢmaq istədiyini, təkcə mənə etibar elədiyini dedi». Amma indi ona yox, özümə yazığım gəlirdi. «Qan gözlərində laxtalanmamıĢ danıĢsan, sabah dünyaya son dəfə də doyunca tamaĢa eləyəcəksən», – Qara dedi. «Bax, yağıĢ kəsir». «Ona dedim, geri qayıdıb, qəhvəxanaya gedək, amma oradan xoĢu gəlmədiyini, hətta qorxduğunu dərhal baĢa düĢdüm. ġəyirdlik illərimizdən bəri, iyirmi beĢ il nəqĢ eləyəndən sonra Zərif əfəndinin bizdən əməlli-baĢlı qopub uzaqlaĢdığından da əvvəlcə belə xəbər tutdum. Son səkkiz-doqquz ildə,
evlənəndən bəri
onu nəqqaĢxanada görsəm də, neylədiyini belə bilmirdim... Mənə dedi, son rəsmi görüb. Orada böyük günah, heç birimizin altından çıxa bilməyəcəyimiz bir Ģey varmıĢ. Buna görə də deyirdi, hamımız cəhənnəmdə yanacağıq. Narahat idi, qorxu içindəydi; baĢa düĢməyə-düĢməyə böyük günah iĢləmiĢ adamın fəlakət hissini keçirirdi». «Böyük günah nəymiĢ?»
Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|