Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 58. MƏNƏ QATİL DEYƏCƏKLƏR
734 əvvəlkilər kimi qaldıra bilməyəcəyimiz yükü yükləmə. Bizi, suçlarımızı, günahlarımızı əfv elə və bağışla! Bizə mərhəmət buyur, Yarəbbi!» Səsim bir anlığa qırıldı, heç gözləmədiyim halda axan göz yaĢlarımdan, bəlkə də Ģəyirdlik illərində özümüzü qorumaq, həssaslığımızı göstərməmək üçün elə hey hazır saxladığımız lağlağılıqdan qorxduğuma görə utandım. Güman eləyirdim ki, göz yaĢlarım dərhal sakitləĢər, amma özümü saxlaya bilməyib hıçqıra- hıçqıra ağlamağa baĢladım. Mən ağladıqca onların hər birini də qardaĢlıq, fəlakət və kədər duyğuları bürüdüyünü hiss
eləyirdim. PadĢahımızın nəqqaĢxanasında artıq firəng tərzində nəqĢ ediləcək, bütün həyatımızı sərf elədiyimiz üsullar və kitablar yavaĢ-yavaĢ unudulacaq, əslində, hər Ģey bitəcək və ərzurumilər bizi sıxıĢdırıb boğazlamasalar, padĢahın iĢgəncələri Ģikəst
eləyəcəkdi... Amma ağlayanda öz hıçqırıqlarım, köks ötürmələrim arasında yağıĢın hüznlü tıqqıltısını hələ dinləməyə davam elədiyim kimi, beynimin bir guĢəsiylə də məni ağladan Ģeyin bunlar olmadığını hiss eləyirdim. O birilər bunu nə qədər baĢa düĢürdülər? Həm səmimiyyətlə ağlayır, həm də yalandan ağladığıma görə gizli-aĢkar günah duyurdum.
735 Kəpənək mənə yaxınlaĢdı, əlini çiynimə qoydu, saçlarımı oxĢadı, yanağımdan öpdü, Ģirin sözlər söylədi. Bu dostluq məni daha da səmimiyyətlə və günahkarcasına ağlatdı. Üzünə baxa bilmirdim, amma nədənsə özümü inandırmağa çalıĢırdım ki, o da ağlayır. Ġkimiz də oturduq. NəqqaĢxanaya necə eyni ildə birgə Ģəyird verildiyimizi, anamızdan ayrılıb baĢqa həyata qəfildən baĢlamaqla keçən qəribliyin hüznünü, hələ ilk gündən yeməyə baĢladığımız Ģillələrin ağrısını, xəzinədarbaĢıdan gələn ilk hədiyyələrin sevincini, qaça-qaça evə qayıtdığımız günləri elə bu ovqatla xatırladıq. Əvvəlcə yalnız o danıĢır, mən kədərlə dinləyirdim, amma sonra Leylək, daha sonra ilk Ģəyirdlik illərimizdə bir ara nəqqaĢxanaya gəlib- gedən Qara da bizə yoldaĢlıq eləyəndə, az sonra ağladığımı da unutdum, mən də onlarla gülüĢə- gülüĢə danıĢmağa baĢladım. ġəyirdlərin erkəndən qalxıb, nəqqaĢxananın ən böyük otağındakı ocağı yandırıb, isti suyla döĢəməni sildikləri qıĢ səhərlərini xatırladıq. Bütün gündə ağacın bir yarpağını ancaq nəqĢ eləyəcək qədər ilhamsız, ehtiyatlı bir rəhmətlik qədim «usta»nın o yarpaq əvəzinə açıq pəncərədən görünən bahar ağaclarının yamyaĢıl yarpaqlarına yenə baxdığımızı görəndə «ora yox, bura baxın!» deyib, bizi döyüb-eləmədən yüzüncü dəfə
736 danlamağını xatırladıq. Ġfrat iĢləməkdən süst düĢəndə evinə geri yollanan sısqa bir Ģəyirdin əlində boğçası qapıya gedən vaxt bütün nəqqaĢxanada eĢidilən ağlartısını xatırladıq. Sonra gözümüzün qabağına üç nəqqaĢın üzərində altı ay çalıĢdıqları bir səhifənin (Şirvan yolunda, Qanıq
üstündə çatlayan tunc hoqqadan ölümcül qırmızının ağır-ağır tökülməsinə ləzzətlə tamaĢa eləməyimiz canlandı (çünki heç bizim qəbahətimiz deyildi). Fəthlərinə, gücünə, var-dövlətinə baxıb, evində eynilə padĢahımızın ov köĢkündəki kimi tavan bəzəyi istəyən yetmiĢyaĢlı paĢanın ən gözəl arvadı çərkəz xanımla üçümüzün birgə seviĢib, birgə ona aĢiq olmağımızdan nəzakətlə, hörmətlə söz açdıq. QıĢ səhərləri buxarı kağızı yumĢaltmasın deyə yarıaçıq qapının kandarında içilən mərcimək Ģorbasının ləzzətindən də həsrətlə söz açdıq. Ustadımız məcbur elədiyinə görə uzaq bir yerə Ģəyirdlik eləməyə gedəndə
nəqqaĢxanadakı dostlardan və ustalardan uzaq düĢməyin hüznündən də. Bir ara gözlərimin qabağında əziz Kəpənəyin on altı yaĢındakı o ən Ģirin görkəmi canlandı: bir yaz günü açıq pəncərədən düĢən gün iĢığı bal rəngli çılpaq qollarını iĢıqlandıranda əlindəki balıqqulağı möhrəni sürətlə oynadıb kağız cilalayırdı. Dalğın-
737 dalğın gördüyü bu iĢin yarısında bir anlığa dayanır, gözlərini kağızdakı nöqsana yaxınlaĢdırıb diqqətlə saf-çürük eləyirdi. Möhrəni bir-iki cürbəcür hərəkətlə həmin yerdən keçirəndən sonra yenə əvvəlki vəziyyətini alıb, əli sürətlə aĢağı-yuxarı gedib-gələndə xəyallar içində pəncərədən uzaqlara baxırdı. Heç unutmayacağım, sonralar mənim də baĢqalarına elədiyim Ģey – yenidən pəncərədən eĢiyə baxmadan, baxıĢlarını çox qısa müddətə gözlərimin içinə dikməsiydi. Bu baxıĢın bütün Ģəyirdlərin bildiyi bircə mənası vardı: xəyala dalmasan, vaxt heç keçməz.
58. MƏNƏ QATİL DEYƏCƏKLƏR
Məni unutmusunuz, yox? Burada olduğumu barı artıq sizdən gizlətməyim. Çünki qəlbimdə getdikcə böyüyən bu səslə danıĢmaq məndən ötrü qarĢısıalınmaz ehtiyacdır. Bəzən özümü çox məcbur eləyirəm, buna görə də səsimdəki çatdağın baĢa düĢüləcəyini ağlıma gətirirəm. Bəzən özümü əməlli-baĢlı ələ verirəm – onda da ağzımdan o biri Ģəxsiyyətimə iĢarə eləyən, sizin baĢa düĢəcəyiniz sözlər çıxır. Əllərimi titrədir, alnıma tər gətirir, Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|