103
- Yaxşı,
bu belədir, - Kelli aydınlaşdırdı.
- Sən dubliyorsan, məhşur da deyilsən. İyirmi faiz sənin,
səksən faiz isə Denninin. Bu əladır, elə deyilmi, Robert?
- Çox yaxşıdır, Rivera, - Robert razılaşdı. – Görürsən, sən hələ
tanınmamısan.
- Çeklə altımış beş faiz nə qədər edəcək? – Rivera tələb etdi.
- Ola bilsin ki, beş min, yaxud da daha çox, səkkiz min, - deyə
Denni aydınlaşdırdı. – Buna yaxındır. Payına düşən məbləğdən
ya min, ya da min altı yüz də ad-sanımla bölüşməlisən. Nə
deyirsən? Razısan?
Rivera dərindən köks ötürdü.
- Qalib gələn hamısını götürür, - deyə Rivera qəti son sözünü
dedi.
Aralığa dərin bir sükut çökdü.
Denni acıqla bağırdı:
- Nəyə görə, balaca küçük?! Dəli şeytan deyir, vur bunun
başını əz indi.
- Qalib gələn hamısını götürür, - Rivera qaşqabaqlı halda
təkrar etdi.
- Nə üçün bu yolu təkid edirsən? – Denni soruşdu.
- Mən sənə qalib gələcəyəm. - Rivera birbaşa cavab verdi.
-
Bura bax, balaca sarsaq, - Kelli mübahisəyə qoşuldu. – Sən
hələ heç nəsən. Denninin isə dərəcəsi var. Səni Los-
Ancelesdən kənarda heç kim tanımır.
- Bu vuruşdan sonra hamı tanıyar, - Rivera çiyinlərini
tərpədərək cavab verdi.
- Düşünürsən ki, bir saniyə müddətində mənə qalib gələ
bilərsən? – Denni birdən dedi.
Rivera başını yırğaladı.
- Sən mənə heç min il bundan sonra da qalib gələ bilməzsən, -
Denni onu əmin etdi.
- Onda bəs nə üçün əlini ölçürsən? – Rivera dedi. – Əgər pul
qazanmaq bu qədər asandırsa, nəyə görə onun dalısıyca
getməyəsən?
105
Riveranın xəyalında bundan sonra daha çox versiyalar
alovlandı: tətil, aclıq, meşələrdə axtardıqları giləmeyvələr,
rastlarına nə gəldi yedikləri müxtəlif bitkilərin kökləri,
boğazlarının ağrıması, gecələr isə fəhlələrlə əsgərlərin silahlı
toqquşmaları, günahsız axıdılmış qanlar, ölmüş insan cəsədləri,
- bütün
bunlar elə bil ki, dünən olmuşdu.
Birdən Riveranın qulaqlarına alqış səsləri gəldi, dəniz kimi
dalğalanan alqış səsləri!
Bu alqışlar Denni Uordun ünvanına idi. Alqış sədaları beş
dəqiqə çəkdi.
Rivera Denni Uordun belə sürəkli alqışlarla qarşılanmasını
gözləmirdi.
Denni öz rəqibini “qardaş” kimi salamladı. Onun dodaqları
tərpəndi.
- Meksikalı balaca siçovul, - Denni gülümsəyən dodaqları
altında mızıldandı. – Mən sənə göstərəcəyəm.
Rivera eşitdiyi sözlərə heç bir əhəmiyyət vermədi, onun
gözlərində saysız-hasabsız silahlar göründü. O, Meksika
sərhədi boyunca, ucsuz-bucaqsız quru düzənliklərdə istidən
əzab çəkən vətənpərvərləri görürdü ki, onlar da əllərini açıb
silah istəyirdilər.
Qonq vuruldu, döyüş başlandı. Tamaşaçılar sevinclərini
gizlədə bilmirdilər. Hamı Denni Uordu alqışlayırdı. İndiyə
kimi onlar belə heyrətləndirici açıq döyüş görməmişdilər.
Denni məsafənin dörddə üç hissəsini elə sürətlə irəliləyirdi,
elə bil ki, bu saat Meksikalı oğlanı yeyəcəkdi. Bununla o, bir
növ meksikalıya məsləhət verdiyini nümayiş etdirirdi. Hər dəfə
hücuma keçəndə Denni bir-iki zərbəylə kifayətlənmirdi, ardı-
arası kəsilməyən zərbələr endirirdi Riveraya. Riveranın geri
çəkilməyə yeri yox idi, yeganə imkanı zərbələrdən yayınmaq
və müdafiə olunmaq idi.
Bu boks vuruşması deyildi. Bu, elə bil bıçaqlaşma döyüşü
idi, indicə bir-birini doğrayacaqdılar. Belə bir vuruşma
tamaşaçıları heyrətləndirmişdi. Bu iki boksçu rinqdə deyil,
sanki qarşı-qarşıya dayanmış, bir-birlərinin qanına susamış iki