42
də bir qətnamə və 20-dən az bəyanat qəbul edilib, debatlar,
parlament sorğuları keçirilib və s.
Bu cür kəskin fərqi nə ilə izah etmək olar? Azərbaycanda və
Ermənistanda demokratiyanın inkişafına diqqətdə bu qədər böyük
fərqi nə ilə izah etmək olar? Ermənistanın profil ehtiyacları Avropa
parlamentarilərini daha narahat etmirsə, bəlkə biz demokratik
inkişafın Skandinaviya modelinin Ermənistanda qalib gəlməsini
nəzərdən qaçırmışıq?
Amma yox. Hər halda, Avropa Parlamentinə xatırlatmağa dəyər
ki, məhz Serj Sarkisyan rejimi Yerevanda kütləvi nümayişin
amansızcasına dağıdılmasına sanksiya vermiş, nəticədə 2008-ci il
prezident seçkilərindən dərhal sonra aksiya iştirakçılarından 10 nəfəri
soyuqqanlıqla qətlə yetirilmişdir. 2013-cü ildə və bu il “Milyon maska
marşı”nın dağıdılmasına da diqqəti cəlb etmək olar. Bu nümayiş
zamanı hüquq mühafizə qüvvələri tərəfindən güc tətbiq edilməsi və
qəddarlıq kütləvi davaya çevrildi. Nəticədə yenə də sosial sıxıntılara
və elektrik enerjisi üçün tariflərin hədsiz yüksək olmasına etiraz edən
yüzlərlə dinc insan zərər çəkdi.
Aİ müşahidəsi və etiraf olunması ona sərf etməyən məsələlərə
göz yummağı bacarması ilə məşhurdur. Bu da Brüsselin fəaliyyətinə
dağıdıcı elementlər daxil edir, güc mərkəzi kimi ona etimadı sarsıdır.
Qətnamələr qəbul olunarkən səsvermədə iştirak edən
deputatların sayı mühüm amildir. Məlum olduğu kimi, Avropa
Parlamentinin deputatlarının ümumi sayı 751 nəfərdir. Lakin təcrübə
göstərir ki, Azərbaycana dair qətnamələr qəbul edilərkən səsvermədə
təxminən 50-60 deputat iştirak edir. Məsələn, 2011-ci il 12 may
tarixli qətnamə qəbul edilərkən cəmi 54 deputat, 2012-ci il 20 may
tarixli qətnamə qəbul ediləndə isə 56 deputat iştirak edib. Bu
43
dinləmələrdə əsasən eyni deputatlar iştirak edir. Onların çoxu erməni
lobbisi ilə bu və ya digər yollarla bağlıdır.
Burada soruşmaq lazımdır: deputatların 10 faizdən azının iştirak
etdiyi səsvermənin nəticələrini bütün Avropa Parlamentinin nöqteyi-
nəzərini əks etdirən mövqe hesab etmək olarmı?
Bundan əlavə, Avropa Parlamentində rəhbər şəxslərin Cənubi
Qafqaz ölkələrinə səfərlərinin balansı prinsipinə riayət edilmir.
Avropa Parlamentinin vitse-prezidenti 4 ay ərzində üç dəfə
Ermənistana səfər edib və bircə dəfə də Azərbaycanda olmayıb. Lakin
Avropa Parlamentinin Azərbaycana dair qəbul etdiyi qətnamələrin və
bəyanatların sayı tərs mütənasiblik nümayiş etdirir. Əlbəttə,
səlahiyyətli şəxslərin tez-tez səfər etdikləri ölkələrə dair bəyanatlar
verilməsi və qətnamələr hazırlanması məntiqə uyğun olardı.
Ümumiyyətlə, ölkələrə səfər etmədən, vəziyyətlə bilavasitə yerində
tanış olmadan necə obyektiv qətnamələr qəbul etmək olar?
Avropa Parlamentinin prezidenti Martin Şults dəfələrlə
Azərbaycana münasibətdə qərəzlilik nümayiş etdirib. Keçən il o,
Azərbaycanda əsir düşmüş erməni təxribatçısı Karen Petrosyanın
ürək tutması nəticəsində ölümünü pislədi. Lakin Martin Şults erməni
işğalçı qüvvələri tərəfindən azərbaycanlıların saxlanılması, onların
hələ də girovluqda qalması və beynəlxalq təşkilatların bütün səylərinə
baxmayaraq Vətənə qayıda bilməməsi barədə indiyə qədər bircə
kəlmə də danışmayıb.
Cənab M.Şults 2014-cü ildə Saxarov mükafatının təqdim
edilməsi mərasimindəki çıxışı ilə yadda qalıb. O vaxt bu yüksək
mükafatı konqolu bir həkim aldı. Aydın olmayan səbəbdən Avropa
Parlamentinin prezidenti oradakı insanların gözlədiklərinə rəğmən
əsas mövzudan yayınaraq tədbirdə iştirak edənlərin diqqətini bu
44
mərasimə heç bir aidiyyəti olmayan hüquq müdafiəçisi Leyla Yunusun
işi deyilən məsələyə yönəltdi. Bu kazus cənab M.Şultsun Azərbaycana
xüsusi münasibəti, bəlkə də patoloji “sevgisi və diqqəti” olmasına
şübhə yeri qoymur.
Lakin 2015-ci il 10 sentyabr tarixli qətnaməni Avropa
Parlamentinin qərəzli mövqeyinin apogeyi hesab etmək olar. Bu
qətnamə, hər şeydən əlavə, Azərbaycanın bəzi məmurlarına qarşı
sanksiyalar tətbiq etməyə çağırır. Qətnamənin ayrı-ayrı müddəalarını
təhlil edək.
Birincisi, Avropa Parlamenti bütün sərhədləri aşaraq jurnalist
Rasim Əliyevə qarşı törədilmiş məişət cinayətini siyasi cinayət kimi
qiymətləndirir. Avropalı deputatlara xatırlatmaq istərdik ki,
Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin tapşırığına əsasən bu iş üzrə
istintaq aparılır və şübhəli şəxslər artıq həbs edilib. Dövlət başçısı
hələ Avropa Parlamentinin reaksiyasından əvvəl, yəni, hadisə baş
verəndən dərhal sonra istintaqın gedişini şəxsən nəzarətə götürüb.
Avropa Parlamentinin deputatları bunu bilməyə bilməzdilər ki,
jurnalistin nahaq yerə həlak olması Azərbaycan ictimaiyyətini, ölkənin
siyasi elitasını ciddi qəzəbləndirdi.
Faciəyə səbəb ölkənin futbol klublarından birinin aparıcı
oyunçusunun sosial şəbəkədə xəbərlər resursunun fotomüxbiri ilə
sözləşməsi olub. Sosial şəbəkədə yerləşdirilmiş qəzəbli postda
idmançının meydanda nalayiq hərəkəti kəskin pislənib. Sual edilir:
siyasi çalarları olmayan və ola da bilməyən bir hadisədə siyasi məna
tapmaq fikrinə düşmüş bu qondarma “Şerlok Holms”ların
xidmətlərinə nə dərəcədə ehtiyac vardı.
İkincisi, Avropa Parlamentinin deputatları Leyla Yunusun
“səhhətinin pisləşməsi” ilə əlaqədar öz “narahatlıqlarını” bildiriblər.
Dostları ilə paylaş: |