99
1917-20 illərdə baĢ vermiĢdir. Bu dövrdə yüz minlərlə a zərbaycanlı Qərbi A zərbaycandan (hazırda Ermənistan
adlanan ərazidən), hə mç inin Na xç ıvan, Qarabağ və digər bölgə lərdən didərgin salındılar. 1917-18 illərdə təkcə Yen i
Bayazid, Eçmiədzin və Ġrəvan qəzalanndan olan qaçqınların sayı 200 minə çatmıĢ, Ġrəvan quberniyasında azər-
baycanlılar yaĢayan 211 kənd viran edilmiĢdi. Ümu miyyətlə, ermən i qəddarlığı və təcavüzü nəticəsində 1918-20 illərdə
Ġrəvan, Zəngəzur, ġuĢa və ġamaxıdan 300 mindən ço x azərbaycanlı qaçqın düĢmüĢdü. Azərbaycanın əlveriĢli
geostrateji mövqedə yerləĢməsi, zəngin sərvətlərə malik o lması, Birinci dünya müharibəsi zaman ı b ir-biri ilə döyüĢən
bloklardakı iri dövlətlərin, A zərbaycana yiyələn mək və buranı həmiĢəlik o laraq özünün bir quberniyasına çevirmək
istəyən Rusiyanın Azərbaycana münasibətdə təcavüzkar siyasəti, Azə rbaycan xalq ının müs əlman, xüsusilə türk olması
və Rusiyanın müstəmləkə siyasətindən narazılığ ı, ermənilərin "dənizdən-dənizə" " Böyük Ermənistan" yaratmaq kimi
sərsəm ideyalarını həyata keçirmə k məqsədilə A zərbaycanın əzə li torpaqla rın ı zəbt etmə k arzusu, ümumən, türklərə
qarĢı düĢmən münasibəti, onların öz məkrli niyyətlərini həyata keçirmək üçün böyük dövlətlərin, xüsusilə Rusiyanın
əlində alətə çevrilmələri və s. o zaman A zərbaycanın düçar olduğu fəlakətin əsas səbəbləri idi.
Azərbaycan xa lqın ın öz doğ ma yurd-yuvalarından qaçqın düĢməsi prosesi Avropa dövlətlərinin cənubi
Qafqaza müdaxiləsindən sonra da dayanmadı. Həmin dövrdə təkcə Ġrəvan quberniyasından ġərqi Azərbaycana 150
mindən ço x qaçqın gəlmiĢdi. 1919 il oktyabrın 1-nə kimi A zərbaycanda təkcə Ġrəvan quberniyasından 5848 a ilə ,
yaxud 30741 nəfər qaçqın var id i.
Qaçqınların sayı Azərbaycanın mərkəzində - Bakıda hakimiyyəti ələ keçirmiĢ daĢnak S.ġau myamn rəhbərlik
etdiyi Bakı Sovetinin antiazərbaycan siyasəti, yerli türk-müsəlman əhaliyə qarĢı həyata keçirilən dəhĢətli soyqırımları
nəticəsində daha da artmıĢdı. Azə rbaycanlı qaçqınlara yardım məqsədilə Zaqafqaziya seymindəki müsəlman
fraksiyasının tələbi ilə xüsusi qurum - qaçqınlar Ģöbəsi yaradılmıĢdı. Lakin seymdə təmsil olunan ermənilərin
azərbaycanlılara qarĢı həyata keçirilən soyqırımıı siyasətini dəstəkləmə ləri nəticəsində bu Ģöbə iĢinin öhdəsindən gələ
bilməd i. Bakı Ģəhəri də daxil olmaqla, ölkə ərazisinin bir hissəsinin daĢnak-bolĢevik qüvvələrinin nə zarətində olduğu
vaxt Gəncədə fəaliyyətə baĢlayan Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti Hökuməti qaçqınlara kömək et mək üçün dərhal ciddi
səylər göstərmiĢ və bu problemin həlli üçün Xudadat bəy Rəfıbəylinin baĢçılığı ilə Səhiyyə və Himayədarlıq Na zirliy i
yaratmıĢdı. Milli Hökumət Bakı da daxil olmaqla, ölkə ərazisini iĢğalçılardan azad etdikdən və paytaxt Bakıya
köçürüldükdən sonra qaçqınlar məsələsi ilə daha da ciddi məĢğul olmaq imkanı qazandı. Problemin dərinliyini və
ciddiliyini nəzərə alan Höku mət 1918 ilin oktyabrında Səhiyyə və Himayədarlıq Na zirliyini iki müstəqil nazirliyə çevirdi.
Qaçqınlar problemi ilə Himayədarlıq Nazirliyi məĢğul olmağa baĢladı. Müharibə, hərc-mərclik, xüsusilə 1918 ildə
güclənən erməni təcavüzü və soyqırımları nəticəsində ölkədə evsiz-eĢiksiz qalan, tamamilə müflisləĢən və sərgərdan
vəziyyətə düĢən on minlə rlə ada m var id i. Onlar dövlətin göstərdiyi qayğı və yardım vasitəsilə yaĢayırdıla r. Hö ku mət
onları maddi yardımla, müvəqqəti yaĢayıĢ yerləri ilə, həmçin in, iĢlə təmin etmək, yetim və valideynləri tərəfındən
atılmıĢ uĢaqları xilas etmək məqsədilə daimi idarələr yaratmıĢdı.
Qaçqınlar problemləri ilə bağlı höku mətin qarĢısında duran baĢlıca vəzifələr qonĢu dövlətlərdən gələn saysız-
hesabsız didərg inlərə qayğı və d iqqət göstərilməsi, onların zəruri ərzaq məhsulları ilə təmin ed ilməsi, təsərrüfatlarının
təĢkili üçün faizsiz borc, əkin üçün toxu m, iĢ heyvanları verilməsindən ibarət idi. Höku mət yetimxanala rın və a z-yaĢlı
yetimlər üçün koloniyala rın, h imayə ev lərinin açılması, əhalin in yoxsul təbəqəsi üçün müvəqqəti yaĢayıĢ yerlərin in,
qidalan ma məntəqələrinin və ucuz ye mə kxana ların, xey riyyə iĢlə rin in təĢkili sahəsində də mühüm tədbirlə r həyata
keçirmiĢdi.
Qaçqınlar Bakıdan kənarda yerləĢdirilərkən hökumətlə yanaĢı, yerli ictimai qüvvələrin kö məyindən də istifadə
olunur, qaçqınların və yerli əhalinin nü mayəndələrindən ibarət qaçqın komissiyaları təĢkil edilirdi. Bu ko missiyalar
qaçqınların iĢə düzəlməsi, yerləĢdirilməsi yollarını axtarırd ı.
Azərbaycan Xalq Cü mhuriyyəti Hö ku məti, iqtisadi çətin liklər ü zündən, 1919 ilin orta larından etibarən Bakı
Ģə-hərindən kənarda yaĢayan qaçqınlara nağd pulla yard ım göstərilməsini dayandırmıĢdı. Bunun əvəzində ərzaq
payları verilird i. Bu, orta hesabla, yaĢından asılı olmayaraq, ada mbaĢına 20 -25 funt buğda və arpa, çə ltik, sabun, duz,
parça, paltar və s. ibarət id i. Bu zaman, müstəsna hal kimi, iĢləmək imkanından məhru m olanlar nəzərə alın mırdı.
Bundan baĢqa, ġamaxı və Lənkəran qəzalarında daĢnak-bolĢevik qüvvələrinin, ağqvardiyaçıla rın vəhĢiliyi nə-
ticəsində müflisləĢmiĢ, qaçqınla r kimi müəyyən dərəcədə kö məyə ehtiyacı olan min lərlə insan vardı. Bu vəziyyət
hərtərəfli a raĢdırılır, 1919 ilin apre lindən onlara da məhsul yığ ımınadək, qaçqın larla bərabər, ərzaq yardımı edilirdi.
Azərbaycan Höku məti Parla mentdən Zəngəzur qaçqınla rı üçün, üç aylıq yard ım və q idalan ma da da xil
olmaqla, 187500 manat həc mində xüsusi kredit aynlmasını xahiĢ et miĢdi. Pa rla ment göst ərilən vəsaiti ay ırmıĢ və
Zəngəzur qəzasını əhatə edən xüsusi idarələ rarası ko missiyanm s ərəncamına vermiĢdi. 1919 ildə ġuĢa, Cəbray ıl,
CavanĢir, Ağdam, Qaryagin (indiki Fü zuli rayonu) və Bərdədə məskunlaĢan 20 minədək qaçqına yardım edilmiĢdi.
Qaçqınların əsas kütləsi əkinçi olduğundan 1920 ilin baharınadək onların ƏrəĢ və Nu xa qəzalarında yerləĢdiril-
məsi məqsədəuyğun sayılırdı. 1919 ilin yayında istilə rin düĢməsi ilə ə laqədar, A zərbaycan Höku məti onla rı Nu xa ,
ƏrəĢ, Göyçay və ġamaxı qəzalarının boĢ torpaqlarında yerləĢdirmiĢdi. Nu xa dairəsi və Gəncə qəzasında yerləĢən
qaçqınlara 2 milyon manata qədər yardım edilmiĢdi. 1918 ilin oktyabrında Ġrəvan quberniyasının Eçmiəd zin