12
shqiptarë, Paskuale Skura, Luixhi Gjuria, Françesko Krispi. Ndonëse nuk pati mbështetjen e Mbretërisë së
Piemontit, Garibaldi vazhdoi ekspeditën e tij në drejtim të Sicilisë, të përmbyste qeverinë burbone dhe, më
pas, të hynte triumfalisht në Napoli. Në gusht 1860, Garibaldi bëri thirrje për mobilizim të përgjithshëm,
thirrje së cilës iu përgjigjën dhe shumë shqiptarë, të cilët prisnin zbarkimin e çlirimtarëve në jug. Një ndër
figurat kryesore të lëvizjes ishte Domeniko Damisi, i cili i shkruante vëllait të tij:
I dashur vëlla, ndodhem në Sicili prej rreth një muaj e gjysmë. Për çka dhe çfarë qëllimi, nuk ka
nevojë ta them, sepse ti e di mirë. Do të vijmë dhe aty për një kohë të shkurtër dhe për të njëjtin
qëllim... Ti përgatitu të na presësh mirë. Para meje do të arrijnë... tre shokët e mi shumë të dashur,
Antonio Plutinioja, Françesko Stokoja dhe Ferdinando Bianki. Kjo letër e imja do të mbërrijë tek ti
përmes njërit prej tyre. Përpiqu të takosh dhe mbledhësh sa më shumë njerëz të armatosur, sepse i
duhen luftës sonë. Do të ftosh për këtë punë të gjithë miqtë e vendeve të ndryshme të krahinës sonë
dhe krahinave të tjera. Shkruaju Tabanit, vëllezërve Oliverio, Brunove, Balsanove, Luçëve,
Gramotit, Severinos, vëllezërve Migaldi dhe gjithë të tjerëve që mendon se janë përkrahës të luftës
sonë... Mungesa e armëve të mos ju shqetësojë, sepse do të kemi mjaft dhe nuk do të jeni të vetmuar,
se ne do të arrijmë shumë shpejt atje.
120
Në letër shihet qartë se autori i bën thirrje jo vetëm vëllait të vet, por gjithë shqiptarëve kalabrezë dhe
italianë të mobilizohen për luftë dhe të përgatiten për fitore. Radhët e ushtrisë së Garibaldit u shtuan me
vullnetarë shqiptarë. Nga San Benedeto Ulano shkuan 500 prej 2.500 banorëve sa kishte gjithë fshati, nga
Lungro u nisën 500, nga Spexano Albaneze 130, një numër i konsiderueshëm vullnetarësh shkuan nga
fshatrat Firmoza, Frashineto, Kasano, etj.
121
Gjatë lëvizjes çlirimtare në Sicili, thuhet që patriotët e vjetër dhe
të rinj shqiptarë, e shoqëruan Garibaldin deri në Napoli. Thuhet që morën pjesë rreth 500 italo-albanezi, ndër
të cilët përmendet heroi Sapri Batista Falkone, i cili u arsimua në kolegjin San Demetrio Korone. Krahas tij,
mes ―Të Njëmijëve‖ përmendet dhe emri i Mikelanxhelo Barones nga Mexojuso
122
. Kontributi i shqiptarëve
shihet dhe në pritjen dhe mbështetjen që i dhanë Garibaldit dhe luftës së tij shqiptarët e Kalabrisë. Mbërritja
e Garibaldit në Kalabri u prit me entuziazëm nga banorët e Lungras dhe Spexano Albanezes. Sipas të
dhënave, vetëm nga fshatrat shqiptare të Kozencës u mblodhën 1300 shqiptarë të armatosur. Korpusi i parë
që u formua më 1860 ishte vetëm me shqiptarë, të cilët i detyruan trupat burbone të dorëzonin armët. Një
element tjetër për t`u shënuar, krahas pjesëmarrjes të burrave shqiptarë në lëvizjen për pavarësi, është dhe
pjesëmarrja e grave të reja shqiptare si Paskualina Toskareli nga San Benedetoja. Ajo luftoi së bashku me
luftëtarë të tjerë në Napoli, në Volturno, dhe ra heroikisht në Kompotenezë.
123
Babai i saj vdiq në lëvizjen
120
Xoxi, Shqipëtarët dhe Garibaldi, 367.
121
Po aty
122
Francesco. Bulgari, Il contributo di personalita italo-albanesi al unita dItalia, Risorgimento in Atti II Congreso
storico calabrese (Fausto Fiorentino Editore, Napoli, 1961 ), 23
123
Po aty, 392.
13
revolucionare të 1844-ës dhe vëllai iu vra në Kastrovillari. Ajo deklaroi se donte të merrte hakun e tyre ndaj,
ashtu si dhe Anita Garibaldi, u bë pjesë e lëvizjes revolucionare garibaldine, duke e ndjekur Garibaldin në
betejën e Volturnos, si dhe në hyrjen ngadhënjimtare në Napoli. Kjo ishte P. Toskareli.
124
Sipas Dora
d`Istrias, gratë shqiptare thyen të parat akullin nën nxitjen garibaldine, pa pasur frikë nga mallkimet e
priftërinjve katolikë reaksionarë. Ky pohim i Dora d`Istrias shpreh qartë mendimin se jo vetëm burrat, por
dhe gratë shqiptare, të pajisura me ndjenjën e fortë të trimërisë dhe dëshirën për liri, kanë ndihmuar në
realizimin e objektivave garibaldine. Nuk duhet harruar dhe kontributi i shqiptarëve në Italinë e Jugut, ku
përmendet emri i një figure të rëndësishme të quajtur Axhensilao Milano. Ai u shqua për atentatin që i bëri
Mbretit të Napolit, Ferdinandit II . Gjesti i tij heroik rrëmbeu Italinë e asaj kohe. Ky veprim, i kryer nga një
shqiptar, tregon rolin e madh që kanë pasur shqiptarët në politikën italiane të kohës. ―Kujtimi i Axhensilao
Milanos mbetet i shenjtë për vendin, i cili me heroizëm luftoi për lirinë kundër pushtuesit‖.
125
Këto janë
fjalët e Xhuzepe Garibaldit, i cili në 1860, vendosi t‘i japë një pension mujor rreth tridhjetë dukatë nënës të
të dënuarit, Madalena Ruso, si dhe motrave të tij. Ky gjest i Garibaldit tregon konsideratën e tij për Milanon,
i cili dha jetën për lirinë e Italisë. Ai u konfirmoi hetuesve që e morën në gjykim e më pas e dënuan, se nuk
kishte asnjë pendesë për gjestin e kryer. Madje konfirmoi që tentoi ta vriste mbretin për idealin e tij, i cili
ishte liria dhe lumturia e popullit të tij
126
. Këto ishin fjalët e tij nën tortura. Me figurën e Axhensilao Milanos
u morën studiuesit Rafaele De Çezare dhe Mikelanxhelo Mendela. Sipas tyre, Axhensilao Milanoja studioi
në kolegjin italo-shqiptar në San Demetrio Korone, kolegj i cili përgatiti të rinj revolucionarë. Milano ishte
një ri revolucionar me ndjenja të forta liridashëse. Ai krijoi një komitet të shpëtimit publik, i cili qe përbërë
nga figura të shquara si Damis, Milano, Bafa, etj. Atentati që realizoi Axhensilaoja nuk qe rastësi ose i
pamenduar, por një komplot i menduar kundër politikës proburbone. Në kolegjin San Demetrio, Milanoja,
përveç se frymëzohej nga ide revolucionare
127
, ndau dhe mendimet rreth një Italie të re plot mirëqenie, fakt
të cilin e shprehu edhe në çastin e fundit të jetës. Mesazhi i fundit i Axhensilao Milanos, kur u kryetari i
gjykatës i dha të drejtën e fjalës për të shprehur dëshirën e fundit, i kushtohej gjendjes së popullit nën
qeverisjen e burbonëve. Kur kryetari i gjykatës i kërkoi në kishte gjë tjetër për të shtuar, ai u përgjigj:“Jo.
Mbrojtësi im bëri gjithçka ishte e mundur”, dhe vazhdoi fjalinë duke theksuar se tashmë për të gjithçka
kishte përfunduar. ―Por, ju lutem, të bëni të mundur të arrijë te sovrani lutja ime, që ai të shkojë të vizitojë
provincat për të parë nga afër gjendjen e rëndë në të cilën jetojnë nënshtetasit e tij.‖
128
Jo vetëm shqiptarët e
Italisë, por dhe banorë aktualë nga trojet shqiptare, morën pjesë aktive në këtë luftë. Pjesëmarrja e Pashko
Vasës dhe ndihmesa e tij e drejtpërdrejtë në luftën për çlirimin e Italisë fqinje, dëshmohet nga
124
Bulgari, Il contributo di personalita italo-albanesi al unita d’Italia, 33.
125
Michelangelo Mendella, Agesilao Milano e la cospirazione antiburbonica dell 1856, Parte 1-2, 1
126
Bulgari, Il contributo di personalita italo-albanesi al unita d’Italia, 22
127
F.I.Fortino, ―Agensilao Milano: Patriota Arbëresh, tra storia e letteratura‖, Hylli i Dritës, nr.3, 44
128
Po aty
Dostları ilə paylaş: |