SəMƏd vurğUN
Yüklə 2,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
______________Milli Kitabxana_______________ 196
Yaşa, yaşa! O basılmaz qüdrətinlə Yaranmışdır qara torpaq, bir də insan. Hələ sirri açılmamış hikmətinlə Söz açıram mən Bakının axşamından. Nə görürəm; bürümüşdür məni heyrət... Alov rəngi çökmüş bütün asimana. Üfüqdəki yanğınmıdır? Şaşır diqqət... Buludlarmı çaxnaşmada yana-yana? Alov rəngi çökmüş bütün asimana! Mən üfüqdə görmymişdim bu lövhəni, Zümrüd göyə çox yaraşır lalə rəngi, Qartal xəyal dolandırır yenə məni; Hər səhnənin xoş olsa da öz ahəngi, Zümrüd göyə çox yaraşır lalə rəngi. Bir az sonra... Parçalanır şiş buludlar, O al şəfəq neçə-neçə rəngə çalır. (Bu qanundur - təbiətdə yoxdur qərar) Bu gün günəş qümbundan ilham alır, Al şəfəqi neçə-neçə rəngə çalır. Buludların hüsnündəki o şəfəqlər Gah abıdır, gah narıncı, gah da sarı. Bəzən eyni gözəlliklə doğur səhər... Nə əlvandır bizim Bakı axşamları – Gah abıdır, gah narıncı, gah da sarı! Ah, Rafael! Ah, Rafael! Qalx məzardan, Öz firçanla bu axşamın seyrinə var! Bu qürubun hüsnündəki çəmənzardan Sənətinə, ilhamına min rəng apar. Öz fırçanla bu axşamın seyrinə var! Xeyr! Xeyr! Sən ki, bizdən uzaqdasan! Arzum kimi dolandıqca ömrün ili, Şahid olsun sözlərimə bu gün zaman
______________Milli Kitabxana_______________ 197
Yaranacaq öz yurdumun Rafaeli! Günəş sürür öz atını asta-asta, Gözdən itir... O çəkilir dağ dalına. Yavaş-yavaş zülmət enir evlər üstə, Bir ağırlıq çökür insan xəyalına... Bizim şəhər bağındakı sərçələr də Cik-cik ilə yığışir öz yuvasına. Lakin insan dalğası var küçələrdə, Bütün şəhər çıxır axşam havasına. Bu gün mən də bu dalğanın içindəyəm, Bir arzuyla seyr edirəm insanları. Nədir arzum? Cavab versin buna qələm, Oxucular seyr eləsin qoy onları. Saçları da, saqqalı da qar kimi ağ Bir qocanın piranə bir siması var, Mənalıdır alnındakı qırışıqlar... Nələr deyir bükülmüş bel... Zəif ayaq... Çoxlarından salam alan o ixtiyar Bir təbibdir - həyat vermiş insanlara. Səksən beş il ömür sürmüş o bəxtiyar. Lakin yenə vurğun gəzir ilk bahara... Sönməmişdir gözlərmin odu belə, Ürəyində arzuların sevdası var. Qocalmamış bu dünyada min il belə Sənətini məhəbbətlə yaşadanlar. Sahildəsə gənclər gəzir yığın-yığın. Gənclik ilə nəfəs alıryaz fəslimiz... Müsibətin, fəlakətin, ayrılığın Pis üzünü görməmişdir bu nəslimiz. Bəzən uçur qəhqəhələr sahil deyə. Ah, nə qədər mehribandır insan səsi! Gah da bizim Nəsrəddinin lətifəsi Şuxluq verir gülüş sevən bu gəncliyə. İnsanlardan danışıram sizə bir-bir, Necə çəkim mən hamının surətini?! Təfsilatını?.. Bu çox çətin şey deyildir... Mənada goz şerin, sözün hikmətini.
______________Milli Kitabxana_______________ 198
İnsan var ki, şöhrət verər insanlığa, Gözlərindən hiss olunar mərifəti. Sən onunla sirdaş olsan bir anlığa Ömrün boyu unutmazsan bu ülfəti İnsan var ki, el uğrunda candan keçər, Yoxdur onun nə gecəsi, nə gündüzü. Həyat onun əllərindən şərbət içər, Qəlbi gümrah... Alnı açıq... Ağdır üzü... Budur, belə bir dostuma rast gəlirəm; O, bu axşam seyrə çıxmış təsadüfən. Onun sadə həyatını mən bilirəm, Bilir bizim ana torpaq, ana vətən. Salam! Salam! Axşamınız xeyir ola! Sən yaratdın ömrün həyat nemətini... Bəxtiyardır o şair ki, səndən ala İlhamının, sənətinin qüdrətini! Söhbətimiz şirin keçir... Axşam da xoş... Dostum deyir: - Bizdən haçan yazacaqsan? Ürək şaddır, sahil sərin, hava meyxoş... Yarat deyir yerə baxsan, göyə baxsan. – Gözəl dostum! Bu sualı bir çox kərə, Eşitmişəm sənin o saf dodağından. Bilirsən ki, çox qarışıq keçdi zaman, Səsimizi kömək verdik cəbhələrə... Üç ildir ki, böyük bir şey yaratmadım; Lakin sənin fəxrin olan mədənlərin Sevdiyimiz bu axşamın, bu şəhərin Keşiyində, əsgər kimi, mən yatmadım... Gəldi zaman... Gəldi bu gün sənin növbən... Başlayıram surətini bu dastanla. Şöhrət tapdı zəhmətinlə bizim vətən. Bir də geniş köksündəki o vicdanla! Gözəl dostum! İlhamın var nəfəsində! Bu sözləri öz eşqinlə yaratdın sən... Bu dastanın sən beşinci nəğməsində! Öz gözünlə öz hüsnünü görəcəksən! Dənizdəki bir buruğun çıraqları
______________Milli Kitabxana_______________ 199
Ayrılmayır bu dostumun gözlərindən. Fikri orda... Huşu orda... Ona sarı... Gülə-gülə ayrılırıq dostumla mən. İnsanlardan danışıram sizə bir-bir, Necə çəkim mən hamının surətini?! Təfsilatmı?.. Bu çox çətin şey deyildir, Mənada gəz şeirin, sözün hikmətinin! İnsan var ki, öz sözünün sahibidir; Od içinə düşsə belə onu yeməz... İnsan da var iradəsi yel kimidir, Beləsindən bacardıqca kənarda gəz!.. İnsan var ki, dost yolunda can da verər – Bu sədaqət babalardan yadigardır... Sənin belə bir sirdaşın varsa əgər, Evinə də, canına da haqqı vardır! İnsan da var tez-tez girər qılığına, Deyər: sənə qurban olsun dünya varı! Yaxşı gündə küp-küp içər sağlığına, Yaman gündə ceyran olar ayaqları... Şəhər böyük, insan da çox... İndisə siz Təkayaqlı bir oğlana nəzər salın. Öpsün onun əsasını gözləriniz, Yanındakı o dilbərdən ilham alın. Gözəl bir qız könül vermiş o insana. O nəfəslər ayrılmayır gecə-gündüz... O məhəbbət... O saf alın... O açıq üz... Halal olsun! Halal olsun qəhrəmana! Bəs o kimdir? Gövdəsini sürüdükcə Sifətindən bir ətalət yağır yerə... Simasını bir kifirlik bürüdükcə Urək küsür, göz iyrənir birdən-birə. Bir ona bax! Pələng kimi addım atan Yel ayaqlı o gəncə bax qabağında, Əsrimizin sürəti var ayağında... O sürəti salamlayır bizim zaman. Əlli illik ömür sürmüş bir nəfərin
Yüklə 2,33 Mb. Dostları ilə paylaş:
|