İnsandan
əmələ gələn hər bir xəta onun
cəha lətindən qaynaqlanır. Hər bir dövrdə hansı
elmlər və sənətlər yayılıbsa, o elm və sənəti
öyrənmək lazımdır. Hansı dildə olursa olsun
o elmi öyrənmək vacibdir. Peyğəmbə rimizin
dediyi kimi: «Elm Çində olsa da, öyrənin».
(bax: Acluni, Kəşfü‐l Xəfa, 1/138; Beyhaqi,
Şuəbu`l‐İman, 1/254.)
İslam dinində qadınlar da kişilər ilə eyni
səviyyədə dini ehkamlar qarşısında bərabər
olduğuna görə, müqəddəs şəriətin sahibinə
görə, elm öyrənmək məsələsində də hər ikisi
bərabər səviyyədədir. Onun dediyi kimi: «Hər
bir müsəlman kişi və qadına elm öyrənmək
lazımdır». (Kuleyni, Üsul, 1/30; İbn Macə Mü ‐
qəd dimə, 17.) Elm ancaq dinin cüzi hökm ‐
lərindən ibarət deyil, necə ki, bu dövrdə xalqa
bundan başqa heç bir elm öyrədilmir. Әksinə,
əvvəlcə dini elmlər, ondan sonra bəşəriyyətin
məişəti üçün lazım olan elmlər öyrədilməlidir.
Məsələn, tarix, həndəsə, coğrafiya, riyaziyyat,
astronomiya elmləri. Qurani‐Şərifdə bu elmlərin
hamısının öyrənilməsi üçün açıq‐aşkar ayələr
mövcuddur. Fəqihlər öz kitablarında miras‐
dan bəhs edəndə riyaziyyata əsaslanırlar, hal‐
buki bu dövrdə elm dalınca gedən tələbələrin
əksəriyyəti riyaziyyatdan bixəbərdirlər. Habelə
namaz ehkamında fəqihlər qiblədən bəhs
edəndə astronomiyaya əsaslanırlar, amma bu
dövrdə fiqh müəllimləri və tələbələr tədris
vaxtı qibləni təyin mövzusuna çatanda ustad
və tələbələrin hamısı aciz və çaşqın qalırlar, bir
bölgənin en və uzunluq dairələrini o bölgənin
yer səthinə aid hesab edib, bölgənin hüdudla ‐
rını onun en və uzunluq dairəsi hesab edirlər.
Tarix elmi isə dəyərli bir elmdir. Qurani‐
Şərifdə tarix elmindən də bəhs edilir. Amma
islam ümmətinin alim və tələbələri belə bir
elmdən bixəbər qalıblar. Keçmiş dövrlərdəki
alimləri araşdıran şəxslərə gizli deyil ki, onlar
bütün bu bəhs edilən elmlərə agah olub, bu
sahədə kitablar da yazıblar.
Qurani‐Şərifin uca mətləbləri zülmət pərdə ‐
sinin arxasında qaldığına görə İslam ümmə ‐
tinin içində cəhalət yayılıb, müsəlman lar öz
həvəs və nəfslərinə tabe olub, hər kəs özü üçün
İslamda bir yol seçib və onların arasın dan ədalət
və insaf yox olub, zülm açıq‐aşkar yayılıbdır.
Әmirəl‐möminin Hz.Әli (ə.s) hər bir elmə
sahib olmaqdan başqa, riyaziyyat elminə də
agah idi. Bir gün o cənab ayağını üzəngiyə
qoyanda riyaziyyat elminə agah olan bir yəhudi
soruşdu ki, ya əmirəl‐möminin, o hansı ədəddir
ki, onun bölünməsi 9‐da biri qədər olsun (yəni
onun yarısı və 3‐dən biri, 4‐dən biri, 5‐dən biri,
6‐dan biri, 7‐dən biri, 8‐dən biri, 9‐dan biri, 10‐dan
biri olsun)? O cənab elə ayağı üzəngidə ola‐ola
buyurdu: «Həftənin günlərini bir‐birinə vur, o
saydan ilin günlərinə hasil olan rəqəm sənin
cavabındır». O cənab bu sözü buyurub, atına
minib yola düşdü. Ondan sonra yəhudi gedib
hesabladı və cavabın doğru olduğunu gördü.
(Әgər o hesabı burada qeyd etsəm, uzunçuluq
olub, əsl mətləbdən çıxmış olarıq. Kitabın
mövzusundan başqa bir mətləbə qarışmaq
gözəl bir şey deyildir.) Dünya və axirət səadəti
ancaq elmlə mümkün dür. Elm öz sahibinə
ancaq şərəf verər. Әgər Qurani‐Şərifin ayələrini
bir‐bir mülahizə eləsən, görərsən ki, elmin
ucalağına və elm sahibinin fəzilətinə, ona zinət
verənin elm olduğuna necə dəlildir. Zülmət və
cəhalət vadisindən xilas olmaq, maarif
aləminin zirvələrində yer almaq insanın öz
əlindədir. Dinin zahiri və batininin ilk
mərtəbəsi Allah‐taalanı bilməkdir və bu da
ancaq elm yolu ilə mümkündür.
Məqaləni Həzrəti Peyğəmbərin (s.ə.s) «Uşaq ‐
lıqda öyrənilən elm daş üzərindəki yazıya,
qocalıqda öyrənilən elm su üzərindəki yazıya
bənzəyir» ilahi kəlamı ilə bitiririk.
Professor, Şeyxülislam
Hacl Allahşükür PAŞAZADӘ,
Qafqaz Müsəlmanları İdarəsinin Sədri
33
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 2 (06) 2014
Çox qəribədir. Dünyanın ən nüfuzlu insan ‐
larının yüksək arzularından biri dünyanın ən
mötəbər mükafatına – Nobel mükafatına layiq
görülməkdir. Bu halda Sartrın imtina qərarı,
doğrudan da, qəribədir. Bu qəribəliyin izahını
tapmaq üçün Jan Pol Sartr şəxsiyyətinə bax‐
maq, onun baxışları, yaşam məntiqi, elmi dün ‐
ya görüşü, özünə yanaşma mədəniyyəti, əqi də sinə
sadiqliyi ilə tanış olmaq lazımdır.
2005‐ci ildə bütün ədəbiyyat dünyası eyni
vaxtda fransız yazıçısı və filosofu Jan Pol Sartrın
iki ildönümünü qeyd etdi: anadan olmasının
100 illiyi və ölümünün 25 illiyi.
Filosof, yazıçı və ictimai xadim kimi Sartr
müasir Qərb mədəniyyətinə böyük təsir gös ‐
tərmişdir və göstərməkdədir. Sağlığında ateist
ekzistensialistin yaradıcısına olduqca müxtəlif
baxışlardan yanaşılırdı. Düşmənləri onu «ya ‐
lançı peyğəmbər» ekzistensializmini «ruhun xəs ‐
təliyi» adlandırır, hesab edirdilər ki, yazıçı
«ədə biyyatın qəbir qazanıdır», «Fransanı ləkə ‐
ləyir və gəncliyi pozur», onun maşınka sını «gore şən»
kimi qiymətləndirirdilər. Jurnalist Per Brisson
deyirdi: «Sartrın ruhunu xilas etmək üçün onu
Parisin Müqəddəs Ana kilsəsinin girəcəyində
yandırmaq lazımdır. Fransa Әlcə zairdə müs ‐
təmləkəçilik mühari bəsi apardıqda (1956 – 1962‐ci
illər) Sartr Әlcə zair Milli Azadlıq Cəbhəsi tərəf ‐
dən çıxış etmişdi. O vaxt Parisdə millətçi nü ‐
ma yiş keçi ril mişdi: tələb Sartrı güllələmək idi.
Gizli hərbi təşkilat iki dəfə onun mənzilini
partlatmışdır.
Amma başqaları Sartrda «zəmanəmizin Vik‐
tor Hüqosunu görürdü». Müasir fransız filosofu
Bernar Anri Levinin «Sartr əsri» adlı iri həcmli
kitabı Sartrın şəxsiyyətinə və yara dıcılığına
bugünkü münasibətin bariz nümunəsidir. Onun
fikrincə, necə ki, XVIII əsr Volter əsri olmuşdu,
XX əsr də Sartr əsridir. Levinin təsəvvüründə
Sartr «dahi Avropa filosofla
rı
nın sonun‐
cusudur», «sonuncu humanistdir», total yazıçı
nümunəsidir, mütləq intellektual fiqurdur ki,
indi bizim zəmanəmizdə çatışmır.
Qeyd etmək lazımdır ki, Sartr özü ciddi
cəhdlə qeyd edir ki, o hər şeydən əvvəl, yazı ‐
çıdır və yalnız sonra filosof, publisist, siyasət ‐
çidir. O hesab edir ki, fəlsəfədən fərqli olaraq
ədəbiyyat «daha mütləq xarakterə malikdir».
Sartrın fikrincə, Servantesin «Don Kixot»u və
Hüqonun «Rədd edilmişlər»i «mütləqdirlər»,
fəlsəfi sistemlər isə tarixi inkişafın gedişində
təhriflərə və dəyişmələrə məruz qalır.
Sartrın düşüncəsində ədəbiyyatın mənası
və məqsədi dərindir, məzmunludur. O yazırdı:
«Mən ədəbiyyata azadlığın bir forması kimi
baxıram. Әdəbiyyatın vəzifəsi digərlərinə
dünyanın həqiqətlərini açmaqdır». Hə a o, «dün ‐
yanı ədəbiyyatla xilas etməyi» də bəyan edirdi.
Dünya haqqında Sartr «həqiqəti» onun
aşa ğıda sadaladığımız geniş bədii yaradıcılı ‐
ğında açılır: «Öyümə» «romanı (1938), «Novel ‐
lalar toplusu», «Divar» (1939), «Azadlığa
gedən yollar» tetralogiyası (1943–1949), «Milçəklər»
(1943), «Bağlı qapı arxasında» (1944), «Çirkli
əllər» (1948), «Şeytan və Allah» (1951), «Alton
rahibi» (1959) və digər pyesləri, avtobioqrafik
kitab olan «Sözlər» «(1964), «Flober haqqında»
böyük əsər (2300 səhifə) «Eybəcərlərsiz olmur»
(1971–1972). Bu «həqiqəti» Sartrın fəlsəfəsinə
müraciət etmədən başa düşmək olmur. O özü ‐
nün əsas fəlsəfi əsəri olan «Varlıq və heç nə».
Fenomenoloji ontologiyanın təcrübəsi» (1943)
əsərində ateist ekzistensializm doktri nasını
işləmişdir. Onun kütləvi dildə təsvirini filosof
34
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 2 (06) 2014
Nobel mükafatından imtina etmiş dünya şöhrətli fransız
yazıçısı, filosof publisisti və ictimai xadimi