74
ŞÖHRET MUSTAFAYEV
Bahar - 2015
Mihayiloviç’e (1645-1676) elmasla süslenmiş Taht hediye etmişlerdir (Taht
halihazırda Kremlin Cephanelik Müzesi’nde sergilenmektedir).” Aynı zaman-
da George A. Bournoutian, İsrayel Ori adlı Ermeni din adamının 1677 yılında
Avrupa’ya seyahat etmesini ve Ermenilerin İrevan bölgesine sahip olmaları için
Avrupalıların desteğini temin etmek amacıyla çeşitli planlar düzenlediğini şöy-
le yazmaktadır: “Ori, Palatinatlı Prens Johann Wilhelm’e müracaat ederek eğer
onlara yardım ederlerse, onların “Ermeni Krallığını” (tarihi Azerbaycan toprak-
larında - Ş.M.) kuracaklarını ve tahtta da onun oturmasına yardım edeceklerini
bildirmiştir”
7
.
Tarihi Azerbaycan topraklarında “Ermeni devleti”nin kurulmasına Avru-
pa’nın destek vereceğine ümit besleyen Ori, geri döndüğünde diğer Ermeni
din adamlarından umduğu desteği almamasına rağmen yeniden Avrupa’ya yüz
tutmuştur. O, Avrupa’da Prens Johann Wilhelm’in aracılığıyla Viyana’da Kutsal
Roma İmparatoru Leopold’la görüşmeye nail olmuş ve Ermenilerin planlarını
ona bildirmiştir. İmparator Leoplod Ori’nin planlarına ilgisiz kalmamış ve eze-
li Azerbaycan topraklarında Ermenistan devletinin kurulması için onlara Çarlık
Rusya’nın daha etkili yardım göstereceğini bildirmiştir. Planlarını hayata geçir-
mekte son derece kararlı olan Ori, Avrupa’dan Çarlık Rusya’ya geçmiş ve 1701
yılında I. Petro’yla görüşmüştür. I. Petro (1682-1725) diğer taraftan Kafkasya’ya
karşı özel planlarının bulunduğunu bildirmiş ve İsveç’le olan savaşını bitirdikten
sonra bu planları hayata geçirmek için düşüneceğini ona vaat etmiştir
8
.
I. Petro’nun hakimiyeti döneminde Çarlık Rusya arazilerinin genişlendiril-
mesi ve sıcak denizlere inme politikası daha da geniş ivme kazanmıştır. Çar I.
Petro bu amaçlarına nail olmak için ilk başta güneye doğru ilerleme politikası-
nı hayata geçirerek etnik terkibinin yüzde yetmişinin Azerbaycan-Türkleri olan
arazilerin demografik durumunun değiştirilmesini zaruri hesap etmiştir. Bölgede
bu politikasını gerçekleştirmesinin en uygun yolunun sekiz yüz yıl Türklerle bir-
likte yaşayan, ama Hristiyan olan Ermenilerin “yardımlarını” alması olduğunu I.
Petro ve onun çevresindekiler çok iyi analiz etmişlerdir. XVIII. yüzyılda Çarlık
Rusya bu politikasını hayata geçirmek için iki yönlü siyasi çizgiyi takip etmiştir:
Birincisi, Kafkasya’da Müslüman Türkleri kendi öz yurtlarından çeşitli vasıtalar-
7
George A. Bournoutian, Ermeni Tarihi, Çev: Ender Abadoğlu, Ohannes Kılıçoğlu, Aras
Yayıncılık, İstanbul 2011, s. 187.
8
George A. Bournoutian, Ermeni Tarihi, Çev: Ender Abadoğlu, Ohannes Kılıçoğlu, Aras
Yayıncılık, İstanbul 2011, s. 187.
75
XVIII.-XX. YÜZYILLARDA TARİHİ AZERBAYCAN TOPRAĞI - İREVAN HANLIĞI’NIN
ARAZİSİNE ERMENİLERİN GÖÇ ETTİRİLME POLİTİKASI
Sayı: 91
la başka yerlere göç ettirmek idi; İkincisi ise Ermenileri çeşitli vaatlerle Güney
Kafkasya’nın Müslüman Türklerinden boşaltılan tarihi Azerbaycan toprakları-
na İrevan, Karabağ ve Nahçıvan’a göç ettirilmesi idi. XVIII. yüzyılın başlarında
Çarlık Rusya’nın genişleme politikası I. Petro’nun 1738 yılında ilk defa yayınla-
nan vasiyetnamesinde de belirtilmiştir. Belirtilen genişleme planına Ermeni si-
lahlı kuvvetleri de dahil edilmiş ve onların imkanları azami ölçüde kullanılmış-
tır. Çarlık Rusya’nın Ermenilere büyük bir coşkuyla destek vermesinin sebebi
ise bugün olduğu gibi, eski Türk topraklarında “Büyük Ermenistan” hayallerini
gerçekleştirmekten ibaret olmuştur. Ama unuttukları bir şey var idi ki, büyük
devletler hiçbir zaman kendi tabiliğinde ilave bir güçlü devlet kurulmasına imkan
vermezler. Böyle olduğunu da tarihi süreçlerin sonraki gidişatı da ispatlamıştır.
Şöyle ki Çarlık Rusyası Ermenileri kendi planlarına dahil ederek onları azami
seviyede kullanmış ve sonuçta “Büyük Ermenistan” hayallerinin hayata geçme-
sine imkan vermemiştir. Bunun yanı sıra Ermeniler Çarlık Rusya’nın desteği ile
Türk dünyasını iki hisseye parçalayarak Nahçıvan ve İrevan hanlıklarının arazi-
sinde tampon “Ermeni vilayeti”nin oluşturulmasına nail olmuşlardır. Azerbaycan
topraklarında “Ermeni vilayeti”nin oluşturulmasının ardından 2 milyondan çok
Azerbaycan Türkü kendi yurt ve yuvalarını terk etmek zorunda kalmış, hayli kıs-
mı Ermeni çeteleri tarafından öldürülmüş ve kaçarak canlarını kurtaranlar ise
Osmanlı Devleti’ne sığınmışlardır
9
.
I. Petro’nun ölümünden sonra Çarlık Rusya’nın güneye doğru genişle-
me planının geçici olarak zayıfladığını ve 1762 yılında hakimiyete gelen II.
Yekaterina (1762-1796) ile birlikte yeniden güçlendiğini belirtmek gerekmek-
tedir. Doğal olarak II. Yekaterina kendi işgalci planları çerçevesinde Ermenileri
unutmamıştır ve seleflerinin ettiği gibi onları her zaman genişleme planlarının
merkezinde tutmuştur. 1768-1774 yılları Rusya-Osmanlı Savaşı dönemi General
Suvorov’a “Ermenilerin istiklali” hakkında proje hazırlamasını emretmiştir. II.
Yekaterina’nın Ermenilerle ilgili düşüncelerini destekleyen generaller ise çeşitli
fikirlerle genişleme politikasında Ermenilerin konumunun pekiştirilmesine kendi
armağanlarını vermekten çekinmemişlerdir.
Şöyle ki, 1783 yılında Prens Gregori Potyomkin II. Yekaterina’ya mektup
yazarak bildirmiştir: “Fırsat bulduğumuzda Karabağ’ı derhal Ermenilerin dene-
9
Arşiv Belgelerine Göre Kafkaslarda ve Anadolu’da Ermeni Mezalimi 1906-1908,
Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivi Daire Başkanlığı Yayını,
Ankara 1995, s. 11.