KAZAKİSTAN TARİHİNİN MESELELERİ
15
ğüne yükseldi. Mayıs 1939’da Komünist Partisi’ne üye oldu. Enstitüde
çalışırken aynı zamanda 1940’ta Kazakistan
Pedagoji Enstitüsü SSCB
Halkları Tarihi Bölümünde yüksek lisans eğitimini tamamladı.
7
1940
sonbaharında Kazakistan KP MK’nin talimatıyla Moskova’da Komünist
Partisi Merkez Komitesi’ne bağlı Parti Okulu’nda eğitim almaya başla-
dı. II. Dünya Savaşı’nın başlaması üzerine eğitim hızlandırıldı ve 1941
sonbaharında tahsilini tamamlayarak Almatı’ya döndü.
8
II. Dünya Savaşı Kazak tarihçiliği için büyük bir fırsatı ortaya çıkardı.
Savaş dolayısıyla Moskova ve Leningrad’daki 11 önemli tarihçiyi daha
güvenli olan Almatı şehrine gönderildi. Bunlar arasında A. M. Pank-
ratova, B. D. Grekov, N. M. Drujinin, M. P. Vyatkin ve Ya. Ya. Zutis de
vardı. Tarih alanındaki başarılı çalışmalarıyla tüm SSCB çapında tanınan
bu bilim adamlarının Almatı’ya gelmesi kapsamlı
bir Kazakistan tarihi
çalışması yapılması için büyük bir fırsat olabilirdi. Bu bilim adamlarına
en eski devirlerden 1940’lara kadar Kazakistan’ın tarihi yazdırılabilirdi.
Bunun farkına varan Bekmakhanov bu konudaki fikrini bilim adamlarıyla
ilgilenmekle görevli ve Kazakistan MK Genel Sekreteri Muhamedjan
Abdihalıkov’a arz etti. Başlangıçta bu öneriye soğuk yaklaşan Genel
Sekreter Bekmakhanov’un ısrarları sonucunda kabul etti. Bekmakhanov
da maaşı saklı kalmak kaydıyla resmi tüm görevlerinden geçici olarak
alınarak Kazak SSC tarihini yazmakla görevle bilim adamlarıyla ça-
lışmalarını koordine etmekle görevli hükümet temsilcisi tayin edildi.
9
Böylece Bekmakhanov hem bilimsel ilk Kazakistan tarihinin yazıl-
masını sağlamış, hem de Rusya’nın önde gelen
tarihçileri ile birlikte
çalışma fırsatını yakalamış oldu. Rus ve Kazak tarihçiler “Kazak SSC
Tarihi” kitabını birlikte yazmaya başladılar. Kitabın Kenesarı bölümünün
yazılması Bekmakhanov’a düştü. Bu çalışmada Kazakistan’ın önemli
tarihçileri ve yazarlarından olan Alkey Margulan, Muhtar Avezov, Es-
magambet İsmailov ve Beysembay Kenjegaliyev gibi isimler de yer aldı.
Pankratova ile Muhammedjan Abdihalıkov’un editörlüğünde yazılan
670 sayfalık en eski devirlerden yazıldığı döneme kadar ihtiva eden ilk
Kazak SSC Tarihi 1943’ün yaz aylarında Almatı’da yayınlandı. Bu eser,
Sovyetler Birliği’ndeki bir ülkenin kapsamlı tarihini yazmanın ilk dene-
mesiydi.
10
Aynı zamanda Kazakların modern anlamda başarılı yazılmış
7 Sarseke, s. 97-98.
8 Sarseke, s. 98; Bekmukhamedova, aynı yer;
Talas Omarbekov,
Qazaqstan Tariyhınıñ
Özekti XX Gasırdagı Özekti Maseleleri, Almatı (Öner Yayınevi), 2003, s. 386.
9 Sarseke, s. 102-104.
10 Abu Takenov, “Tariyhşı Ermukhan Bekmakhanov (Tariyhnamalıq Şoluv)”,
Qazaqstan XIX
Gasırdıñ 20-40 Jıldarında, (E. Bekmakhanov), Almatı Sanat Yayınevi 1994, s. 376. (371-
381); Bekmukhamedova, s. 6; Sarseke, 105, 140-141.
SOVYET TARİH YAZIMI VE
16
ilk milli tarihiydi. Çalışmanın bilimsel Kazak
tarihlerinin temeli olduğuna
vurgu yapan tarihçi Prof. Dr. Talas Omarbekov’un ifade ettiğine göre,
bu eserde Çarlık Rusya’nın Kazakları Ruslaştırma politikaları bundan
önce ve bundan sonra başka hiçbir yayında olmadığı bir biçimde açık
bir şekilde eleştirilmekteydi.
11
Diğer ülkelerin tarihleri çok daha sonra
yazılacaktı. Bunların içinden Türk Sovyet Cumhuriyetlerinden bir iki
örnek
vermek gerekirse, Özbekistan SSC Tarihi 1955-1957, Kırgızistan
SSC Tarihi 1956, Azerbaycan SSC Tarihi 1958 ve Türkmenistan SSC Tarihi
1959 yıllarında yayınlanacaktı.
12
1943’te yayınlanan Kazakistan SSC Tarihi bir ilk ve Moskova’nın
önemli tarihçilerinin de yazarlar arasında olması Sovyetler Birliği’nde tüm
gözlerin kitabın üzerine çevrilmesine sebep oldu. Kitap Stalin ödülüne
aday gösterildi ve ilk incelemelerde başarılı da bulundu. Örneğin, Haziran
1943’te Pravda gazetesine yazdığı makalede Orta Asya uzmanlarından
A. V. Piyakovskiy kitabın Marksist-Leninist bilimsel araştırmalara büyük
bir katkı olduğunu ifade ediyordu.
13
Ancak, Stalin Ödülü Komitesi’nin
son toplantısında SSCB İlimler Akademisi üyesi Prof. A. İ. Yakovlev’in
Kazak SSC Tarihi Ruslara karşı yazılmış, zararlı kitap olarak haksız de-
ğerlendirmesi komite üyelerini endişelendirdi ve ödüle layık görülmedi.
Yakovlev’e göre, ülke tarihleri SSCB tarihi, yani “Rus milleti açısından”
yazılmalıydı; her ülkenin, cumhuriyetin kendi milli tarihini yapmak zararlı
ve enternasyonalizm prensibine uygun düşmezdi.
14
Kitabın yazım aşamasında çok çeşitli fikir tartışmaları oldu. Ancak
konu çok yeni olduğu için bilim adamları büyük bir ilgiyle çalışmalarını
yaptılar. Bu sayede çok sayıda bilgi ve belge toplandı. Onlar öncelikle
Kazak topraklarındaki milli mücadele tarihini yazmak istediler.
Konunun
etraflıca araştırılmasında Bekmakhanov’un emekleri büyük oldu. Bu
sebeple toplanan malzemelerin temelinde Bekmakhanov’un ilim adayı
(kandidat) doktora tezi yazması tavsiye edildi. Bekmakhanov bu tavsiye
üzerine hazırladığı ve “Kenesarı’nın Milli Mücadele Yolundaki İsyanı”
konulu tezini 28 Mayıs 1943’te Moskova’da SSCB Bilimler Akademisi
11 Talas Omarbekov, ““Qazaq SSR-nın Ejelgi Davirden Büginge Deyingi Tariyhı” – Qazaqs-
tannıñ Ğılımıy Tariyhının Negizi”,
Qazaq Elinin Tariyhı (Qazaq SSR-nın Ejelgi Davirden Bü-
ginge Deyingi Tariyhı (1943 Jılgı Basılım), Almatı, 2012, s. 17.
12 Ağayev, s. 97-98.
13
Henri Fruchet, “The Use of History The Soviet historiography of Khan Kenesary Kasimov”,
Central Asia Aspects of Transition, (Edited by Tom Everett-Heath), London 2003, s. 136.
14 Abu Takenov, “Tariyhşı Ermukhan Bekmakhanov (Tariyhnamalıq Şoluv)”,
Qazaqstan XIX
Gasırdıñ 20-40 Jıldarında, (E. Bekmakhanov), Almatı Sanat Yayınevi 1994, s. 376. (371-
381); Bekmukhamedova, s. 6; Sarseke, 105, 140-141.